Om 6:00 uur opstaan om 7:00 uur zitten we op de fiets na nog een klein bakkie in het dorp. Handig die cafés die ook op zondag al voor zevenen open zijn. We hebben er lang naar uitgekeken, want deze berg is een icoon in de tocht. Natuurlijk boezemt de berg ook wel ontzag in. Het principe is nogal eenvoudig, gewoon fietsen en blijven fietsen. En wat is onze ervaring? De route vanuit Bedouin wordt altijd gereden door de renners van de Tour. En die is dan vooral aantrekkelijk als er veel publiek staat. Wij vinden de klim vanuit Malaucene veel aantrekkelijker om te fietsen. Dat komt omdat het uitzicht veel fraaier en afwisselender is. Aan de andere kant is het laatste stukje vanuit Bedouin mooier omdat je uitzicht hebt op de ongenaakbare top. Al met al is de beklimming goed te doen ondanks onze zware trekkingfietsen. Geloof dat we daarmee de enigen zijn. Op de berg is wel het nodige veranderd. Daar kunnen alleen nog maar fietsers komen. De vorige keer moesten wij discussiëren met een automobilist die zijn gemakbak pal voor het bord van de sommet neer had gezet. We konden nauwelijks een foto maken van onszelf na een fikse inspanning. Auto’s mogen nu onderlangs rijden en als mensen naar de top willen moeten ze lopen. Een enkeling doet dat. Hetzelfde geldt voor motoren, afstappen en de benen gebruiken. Eindelijk gerechtigheid voor de fiets. We hebben onze inspanning gevierd met een lekker etentje in Malaucene. Daarna over de Col de la Madeleine terug naar Bedouin en een grote pot bier gepakt. Is vast niet goed voor de conditie, maar wel heel lekker.

Ps. Extra hoogtemeters door de Col de la Madeleine en de campingklim. Gottegot wat een afknijper is die laatste.

Geschreven door Jena.reisverhalen