Vandaag het grote doel. Eerst Rome zien en dan sterven. Nee, nee dat geldt voor Napels maar zo voelt het wel een een beetje. Om 8.56 sharp moeten we vertrekken. Maar de opgegeven locatie klopt niet helemaal. We zouden over een sloot moeten springen. Thijs kan veel met een auto maar springen heb ik hem nog niet zien doen. Door snel een andere route te zoeken en een verkeerde afslag zitten we ineens op de snelweg. Shit, verdomme en zo meer. Een heel eind omrijden en klokslag 8.56 staan we bij de start. Pfffff. Geen strafpunten, hoera! Lucca is prachtig. Nicola Larini, een voormalig F1 coureur met wel 1 gescoord punt, wordt uitbundig gehuldigd voor iets. Televisie erbij en natuurlijk een blonde Italiaanse. We razen langs de kust, gaan door de bergen en komen in Castiglione della Pescaia voor de lunch. Dat heeft de organisatie overigens prima voor elkaar. Alleen is de tijd beperkt en komt het neer op snel iets eten en dan vort met de geit. We krijgen telkens een soort berichtje van de Mille Miglia-organisatie. Bij opening lezen we, jullie hebben 100 km per uur gereden waar je 50 mag. We krijgen 12.000 strafpunten. Grrrr. Veel mensen maken foto's van de auto's. Geen idee wat ze er mee doen. Het moet in de cloud miegelen van de autoplaatjes. Des te opvallender zijn de mensen die langs de weg staan en duidelijk zelf gefotografeerd willen worden. Mannen in opvallende pakken, vrouwen die duidelijk hun best doen heel mooi te zijn. Dat kunnen we wel waarderen. We rijden langs het Lago di Bolsena. We staan er stil en dat geeft meteen gelegenheid om een mooi doorzichtje te maken. Tijdens het rijden lukt dat niet. De duisternis valt al in als we in Rome aankomen. Dat wil zeggen, neem nog een uurtje voordat je in de Villa Borghese waar we onze laatste controle hebben. Dan nog een ruim half uur naar het hotel, eerst langs het Colloseum en dan een glas wijn, een lichte maaltijd en meteen naar bed.

Geschreven door Jena.reisverhalen