Ja, wat een dag. Vanmorgen wisten we nog niet hoe we onze bagage op de Tourmalet moesten krijgen. We fietsen naar Luz en informeren daar bij de Tabac. Iemand vertelt ons dat verderop Nederlanders staan die naar boven fietsen. En dat klopt. Team Westland organiseert vandaag klimmen voor kanker. Ze zijn meteen bereid om onze tassen mee te nemen en met een extra kop koffie van hun, kunnen wij op pad. Een gestage klim met mooie uitzichten; uiteraard en af en toe afstappen om te drinken en te eten. Telkens worden we ingehaald door de wielrenners van Team Westland. Onderweg spreken we een man die ook de 100 Cols fietst, maar dan elk jaar een stuk. Via de Voie Laurent Vignon wijken wij van de grote weg af en hebben een extra fraai uitzicht over het dal. 2 km voor de top heeft Team Westland een herdenkingsplek ingericht. Op honderden paneeltjes staan namen van mensen die aan kanker zijn overleden. Kennissen en familieleden van de fietsers. Wij beiden raken er zeer geëmotioneerd van. Het monument van Team Westland heeft daar een permanente plek gekregen inclusief de paneeltjes. Op de top worden we hartelijk onthaald met pannenkoeken en iets te drinken. We zijn blij dat we met onze donatie mogen bijdragen hun opbrengst. Vorig jaar haalden ze 9 ton op en besteedden dat lokaal aan de ondersteuning van mensen die met kanker te maken hebben. Patiënten, artsen, organisaties in de omgeving van Westland. Zij blijven op de top en wij fietsen verder met de tassen aan onze fietsen. Qua winkels is het hier mager gesteld, dus we kunnen niet zelf koken en gaan uit eten. Omdat we geen brood kunnen kopen bestaat ons ontbijt morgenvroeg uit bosbessencake. Weer eens wat anders! De weersvoorspelling voor vandaag was slecht, maar eigenlijk is het prima fietsweer.

Geschreven door Jena.reisverhalen