‘s Morgens ontmoeten we Stefane en Virginie nog. Zij zijn de eigenaren van Terra Alta. Gisteravond hebben we heerlijk gegeten. Een viergangen menu samen met alle andere gasten en de eigenaren van de gite. Een heel gezellig diner waarbij iedereen het hoogste woord had. Stefane in het bijzonder. Vanmorgen vertelde hij, dat hij als berggids werkt en dagelijks op pad is met groepen jongeren, of in Noorwegen met volwassenen. Voor de tocht naar boven heb ik een goed advies gekregen. De eerste om armstukken en beenstukken aan te trekken omdat het daarboven 2 tot 3 graden is. We gaan dus op pad met die been- en armstukken aan. De tocht naar boven is aanvankelijk niet zo zwaar maar de laatste 2 km hakt er stevig in. Bijna 10% helling over 2 km. En bovendien wind tegen. Peddelend naar boven beleven we het fraaie gebied, de stilte is weldadig, we genieten van de prachtige bloemen en de glooiende bergen. Alsof we hier samen de hemel in fietsen. Mooi toch? Zo sereen is het landschap. Boven hebben we ons verwend met koffie en bosbessentaart, heerlijk. Natuurlijk gaat de tocht verder. We hebben ons warm aangekleed voor de afdaling. Muts op, extra trui en handschoenen aan. En dat is geen overbodige luxe. Zo hebben we ook tijdens het afdalen volop genoten van schitterende uitzichten en de typische dorpjes die er uitzien als die van Asterix en Obelix. Zulk soort huisjes. Uiteindelijk komen we aan in Laroquebrou. Een kleine maar prima camping waar we binnen kunnen koken en de tijd doden. Natuurlijk hebben we vandaag even geproost op de verjaardag van Robert.

Geschreven door Jena.reisverhalen