Bon vent, dat wensen Fransen elkaar als iets van 'goede reis', net zoiets als bon courage als hart onder de riem. Vannacht waaide het verschrikkelijk hard en ik had het idee om de wind een beetje af te wachten. Vanwege de mooie camping, Uzès is een mooie stad en de knie van Ans. Na rijp beraad vanmorgen vroeg in de tent was onze conclusie toch, laten we maar gaan fietsen en dan niet te ver. Naar Chateauneuf du Pape. In Uzès drinken we een bakkie en en passant komt de plaatselijke schoonmaakploeg de weg en onze fietsen schoon spuiten. De kroeg is van het type ‘s morgens om 7:00 uur open met goeie koffie, de krant en veel mannen die ouwehoeren over het weer, voetbal, politiek, denk ik. Het zou dus Chateauneuf du Pape worden, maar daar ligt de camping te ver van de route. Daarom rijden we naar Sarrians, met een wat erg simpele gemeente camping. Een Deen vertelt dat hij hier al 20 jaar komt vanwege de rust. Gezien de camping is rust ook niet zo vreemd, hoewel het sanitair en dergelijke prima voor elkaar is. Aanvankelijk is de route fraai met een klim door een gebied met veel steeneiken. Ook zijn de uitzichten prachtig, vooral over uitgestrekte wijnvelden van de Rhône. Maar een eindje na Chateauneuf du Pape fietsen we door een redelijk saai gebied. Onze goede stemming moet vandaag daarom een beetje uit een glas bier komen. We kunnen niet zeggen dat we een ‘bon vent’ hebben. De mistral komt met regelmaat helemaal uit de verkeerde hoek voor ons en soms hebben we het gevoel dat we surfen op de fiets. We hangen tegen de wind en slingeren als dronken idioten over de weg. Nu snappen we wat bon vent voor een impact heeft. En in de verte ligt ongenaakbare, de Mont Ventoux met zijn witte top.

Geschreven door Jena.reisverhalen