Hele rare dag. Onze camping gisteren was van het eenvoudige soort en kostte slechts € 10. Kost niks, was ook niks. Gelukkig konden we bij de pizzeria nog een brood kopen. Extra geld pinnen kon niet omdat tegenwoordig iedereen met pin betaalt en men dus geen cash meer heeft. Beetje dom van ons om dat niet eerder te regelen. Of zoals moeder Van Nuenen altijd zei: “Wie het verstand niet gebruikt moet de benen gebruiken “. Uiteindelijk hebben we voor de Marie Blanque een plan bedacht. We halen eerst geld in een naburig dorp en dat is Oloron, 8 km heen en 8 km weer terug! En daarna naar een camping fietsen tot op 3 km van de top. Daar willen we de camping baas vragen of hij onze tassen naar boven wil brengen zodat wij de laatste 3 km met gemiddeld 13% zouden kunnen fietsen. So far so good. Bij de camping treffen we de campingbaas en die zit te dubben. Hij heeft namelijk problemen met zijn bijen die vanwege het hete weer zich heel gek gedragen. Hij is bang dat wij gestoken worden als we op de camping blijven,. Dus hij wil ons niet morgen wegbrengen. Na veel uitleg over de bijen en afstemming met zijn vriendin is de conclusie dat hij ons meteen weg wil brengen. Wij dachten alleen de zakken maar hij denkt daar heel anders over. Hij maakt de bus open die heerlijk naar honig ruikt, gooit er wat rotzooi uit en we moeten de fietsen in de bus hijsen. Dus samen met de fietsen zitten wij de laatste 3 km in een bus. Anders dan we bedacht hadden, maar toch….. Iets voorbij de top zet hij ons af en vertelt dat we verder kunnen afdalen naar Laruns. We hebben de top fietsend vanaf de andere kant gedaan. Toch gehaald. Het afdalen is puur genieten, kijk maar naar de foto’s. Bij een kraam in Laruns kopen we konijn met tagliatelle en hebben die lekker opgegeten. De camping is top met een fantastisch zwembad. Ook heeft Laruns goede voorzieningen om onze ‘doping’ aan te vullen bij de Decathlon. Multodextrine. Waarschijnlijk morgen een rustdag.

Geschreven door Jena.reisverhalen