Gisteren avond ging ik voor het slapen nog even de badkamers checken, ik was in een douche ruimte toen ik een enorm kabaal hoorde. Ik liep de slaapzaal op waar ik dacht dat het vandaan kwam. Was het “gewoon” een enorme snurk van iemand. Zijn buurvrouw keek mij met grote ogen aan. Eerlijk is eerlijk ik ben blij dat ik etage lager lig. Maarja de vloer is van hout …… oordoppen in.
Ik lag er al vroeg in, wilde nog even lezen voor het slapengaan. Ik hoorde hem nog even, maar later helemaal niet meer.
Het was weer verbijsterd rustig in de nacht. Ik denk dat Vincent en ik de eerste waren die tegen elkaar aan het praten waren om 6.15 uur, toen onze wekker ging voor de dag 2 dienst ( ontbijt) . We bedachten twee dagen geleden om de pelgrims te vragenstilte in acht te nemen tussen 22 uur en 6 uur, voor een goede nachtrust en hun kamer genoten niet te storen. Dat lijkt wonderbaarlijk goed te werken.
Bij de ceremonie, de laatste keer dat ik het doe, weer een paar mensen zo geraakt dat ze huilden, moest zelf ook even slikken. Veel mooie Camino wensen en mensen die bij waren met onze zorg en de Gite. Dat is precies waar we het voor doen. Dat is goed waard.
Vanochtend alles met zijn tweeën gedaan tot Axx en Karin kwamen voor teamontbijt, Axx heeft vandaag dag 1.
Zo lekker als er een ritme in zit.
Na de lunch mocht ik de kippen doen. Ik blijf het vreemde vogels vinden. Ze lopen als een kip zonder kop achter elke kruimel aan, zelfs als ze eten in hun snavel hebben.
Misschien ben ik een beetje vreemd, maar ik vind het heerlijk om ze wormen te geven, te voeren, het getetter te horen, poep uit hun hok te vissen en nieuw zaagsel erin te stoppen. Met mijn voeten ( in de laarzen van Karin) in de modder. En dan het allerbelangrijkste, verse, een paar nog warme, eieren in ruil daarvoor, mee te nemen. Als ik klaar ben geef ik ze nog een paar wormen en dan is het net of ze nog helemaal niks hebben gehad vandaag. Ik klets tegen ze , weet niet of ze mij begrepen, maarja dat is dan wederzijds.
Het weer is weer niet echt fijn, het is koud en nat. Rond de middag steekt Axx de kachel aan. Heerlijk warm en dan kunnen we zorgen dat het vanavond boven lekker warm is, ipv bloedheet. Toen we een paar dagen geleden pas ‘s avonds de kachel aan deden.
Ik loop het stadje rond, ga naar de kerk en steek een kaarsje aan voor iedereen die er niet meer is en als ik eind van de middag terug loop, lopen er tranen uit mijn ogen. Ik weet niet goed waardoor ik zo geëmotioneerd raak, het plaatsje, de Gite, de mensen, het werk, Karin, Axx, Swiffer, Dusty, Eileen, Vincent, de fijne contacten, dingen die ik geleerd heb, ervaren heb, zoveel mooie momenten, leuke pelgrims, de wat minder leuke, degene waarbij ik mijn ogen uit keek, mijn oren niet kon geloven of waar ik rete hard mijn best voor deed en het voor haar nog niet genoeg was. Maar vooral het lachen, vele knuffels, ontelbare “Buen Camino “, foto’s maken, op foto’s gaan. Woeps ik ga de wereld over. Al die mensen die hun grote wens najagen en mij daardoor weer in het geweldige Camino gevoel onderdompelen .
Ik voel mij zo dankbaar.
Als klap op de vuurpijl, kreeg ik ook nog afscheids cadeau van Karin en Axx. Karin gaf mij een zelf gehaakte omslagdoek 🙏
We handen een feestmaal, en Vincent haalde speciaal ijs, omdat het ons laatste gezamenlijk avond maal was.
Wauw, wauw, wauw, wat een bijzondere dag.
Vanavond nog fijn zitten praten en nu veel te laat gaan slapen. Morgen afscheid nemen, een spannende reis dag.
En dan vrijdag ben ik weer THUIS 😃❤️🙏

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago