Zes weken lopen . Op de kop af. Toen begon ik in Saint Palais, zuid Frankrijk . Had geen idee wat mij te wachten stond, of ik het überhaupt wel zou kunnen. Niet alleen fysiek maar ook mentaal. Gezien mijn voor geschiedenis van de afgelopen jaren. Maar wat ben ik gegroeid en ik heb steeds weer een beetje meer van mezelf gevonden. Ook als het een dag niet gaat.
Gisteren begon mijn trip naar het einde van de wereld, de kers op de taart. Die kers rolde er gedurende de dag af. Wat had ik het zwaar. Ik kon geen pap meer zeggen.

Van morgen bij het opstaan voelde ik mij kip lekker . De kers van de grond geraapt, afgespoeld en midden op de taart stevig aangedrukt. Ik heb zin in de dag, ondanks de slechte nacht.
Gisteren mijn rust genomen, veel water gedronken , leuk gezeldschap tijdens het eten en daarna met de benen omhoog blog geschreven . Goed voor mezelf gezorgd dus.
Hoe bijzonder is dat, ik de dag daarna dus weer hersteld ben. Daar kon ik voorheen alleen van dromen.
De dag begint direct met klimmen , daarnaast is het druk met pelgrims. Gisteren was ik natuurlijk laat. Ook veel Nederlanders . Blijkt een andere wandelgroep te zijn. Ik de ochtend in stilte lopen, in de middag gelegenheid om je belevingen , gevoel met de begeleiding te bespreken. Mooi concept .
Al snel loop ik weer in de bossen , heerlijk ik houd ervan. Haal mensen in, wordt ingehaald . Geniet van al het groen, de vogels en de geur. Door de bossen, dorpjes , stukken over de weg. Gelukkig niet erg druk want als de Spanjaarden langs rijden wappert je broek aan je kont, zo hard. Ik heb het idee dat ik soms zilte lucht ruik. Maar dat zal nog wel niet.
Ik geniet van de stapel muren , vol met mos, klimop , vetplantjes en bloemen.
Er zijn steeds meer koeien , meer boerderijen en grote huizen verdwijnen. Ter ver van Santiago af, denk ik. Het blijft klimmen en dalen , de hele dag.
Ik neem mijn eerste pauze na drie uur. Eerder was er geen bar of café . Ik eet en drink wat, schoenen en sokken uit. Voeten omhoog en rust. Ik blijf een half uur zitten , voeten weer droog , schone sokken en gaan met die banaan. Ik loop weer lekker verder, inmiddels is het warm, de zon schijnt.
Kom ik een slang tegen. Wel op zijn rug en dood. Das dan weer jammer. Er komen steeds grotere melkveebedrijven. Soms staan de koeien buiten, maar ook veel op stal.
Kom ik over een stroompje , heerlijk dat geluid van het water. Jammer dat ik er alleen over heen ga en het niet met me mee gaat.
Ik bedenk me ook dat ik al dagen geen koekoek meer heb gehoord . Als ik weer een flinke klim moet maken , met een prachtig meer als beloning in de verte, haal ik diep adem. Nu weet ik het zeker van de zilte lucht want als ik slik is mijn speeksel zout. Joehoe de zee is in aantocht , ohhh nee ik kom eraan. De zee blijft gewoon waar hij is.
Wel een hoop blaffende honden onderweg ,van kleine keffertjes tot rustige Duitse herders honden . De meeste blijven gewoon liggen , zijn de stroom mensen wel gewend.
Na ruim twee uur kom ik weer een café tegen , pauze. Zelfde ritueel, aangevuld met flessen meg water vullen. Let erop dat ik goed drink. Wel nodig want loop een hoop in de zon.
Dan kom ik bij ern alberque en gezien hoe ik mezelf voel, moe en voldaan . Ga ik voor een bed. Geen probleem, nummer een op een zaal met 6 stapel bedden. Tis toch al half vier. Snap ik niks van, tis een mooi oud pand. Alles ziet er netjes uit, goede douche. Ach ja geen snurkers, voor nu.
Apart dat het vandaag zoveel beter ging, ik heb 10 km meer gelopen , maar voel mezelf veel beter. Toch goed dat ik de kers vanmorgen wat steviger op de taart heb geduwd.
Als ik mijn ding gedaan heb, ga ik even buiten lezen. Tis heerlijk weer.
Ben ik net terug op zaal , komt er een bekend gezicht binnen. Een Engelse die ik al vaker heb gezien . Haar rugzak wordt getilt door de dame van de alberque , ze loopt erg moeilijk . Ze heeft zich 4 km hiervoor verstapt, hoorde haar enkel kraken en viel op de weg. Een Spanjaard in auto reed haar gewoon voorbij😳. Ze is toen naar hier gestrompeld . Ik dek haar bed extra kussens onder hoofd en been. Word ijs gebracht om te koelen. Het doet erg veel pijn. Haar enkel wordt ook dikker , niet blauw. Na een half uur belt de dame van de alberque met de dokter . Even aankijken tot morgen , pijnstillers pakken. Dan morgen kijken of een foto nodig is. Ik doe haar was in de machine, hang het op, kan verder niets voor haar doen . Ik ga eten en als mijn nagerecht komt , stuk Santiago cake , bedank ik. Pakt ze het in voor morgen . Zo lief! Ga ik afrekenen , neem nog een appel en banaan , voor morgen onderweg. 10€ , voor alles . Ik vraag het nog maar een keer, ja echt, maar tien euro .
Daarna video bel ik even met mijn lief, ik merk dag ik echt zin heb om weer naar huis te gaan. Dus dat is mooi, want dat gaat maandag ook gebeuren . Ik ga nog even kijken of de was een beetje droogt en dan lekker lezen. Morgen weer lekker op pad.

🙏🍀❤️

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago