Een vreemde week, de tijd begint te korten. Over negen dagen vertrek ik voor mijn grote avontuur. Het ene moment kan ik niet wachten, denk ik “ ik begin wel van hieruit te lopen naar het station in Antwerpen “ 🤪 ben ik al lekker onderweg.
Het volgende moment krijg ik echt de kriebels van het idee zo lang van thuis weg te zijn en alle onzekerheden die voor me liggen.
De afgelopen jaren was alles strak dicht getimmerd om maar een beetje controle te behouden , nou ja dat dacht ik dan😉 nu heb ik handvatten om het anders te doen, maar onwennig is het nog wel .
Wat die wip betreft, hoeveel wil ik nog oefenen voor vertrek ? In elk geval nog wel wat omdat ik lopen met het gewicht van de rugzak niet wil laten , aan de andere kant wil ik mezelf geen blessure lopen. Ruim een week geleden mijn enkel verzwikt en die doet zo nu en dan vervelend. Luisteren naar mijn lijf dus en daar dus ook naar handelen , vandaag geen zware rugzak op.
Gisteren lag ik helemaal dubbel , op FB zag ik een dame die schreef “ zo vandaag een keer met rugzak gelopen, volgende week nog een keer want 10 april vertrek ik” 😂😂, tja zo kan het ook. Wat niet weg neemt dat ik blij ben dat ik geoefend heb.
Deze week liep ik langs het kanaal naar de piushaven en terug , dat is zo’n 15 km, daar aangekomen ff lekker een kop koffie bij Villa Pastorie. Vraagt de serveerster of ik lekker gebak wil van “ zoete moed”. Nou ik wilde eigenlijk helemaal geen gebak , maar toen ze“ zoete moed” zei , maakte mijn hart een sprongetje ( Moed, zo werd mijn schoonmoeder altijd genoemd). Ja dan wil ik wel appeltaart , hij was echt wel lekker , maar bij lange na niet zo lekker als die van Moed. Die was echt altijd verrukkelijk !
Vorig jaar toen Philip terug was van zijn wandeling zei ze” jij mag wel gaan hoor, je bent binnen een week weer thuis, want je kunt ze thuis niet missen” . Ze vond het namelijk niks dat Philip zo lang wegging helemaal alleen.
We zullen het gaan zien Moed😃.
Het leuke van het wandelen is ook dat mensen je aanspreken , wat ik ga doen met die grote rugzak, de meeste mensen kennen ook wel iemand die het gedaan heeft. Leuke gesprekjes en steeds weer hartelijke succes wensen van zomaar mensen die ik tegen kom. Een beetje camino hier in Nederland.
Deze week ook weer een keer mijn rugzak nagelopen en weer 200 gram lichter. Elke keer tocht weer minder gewicht. Das fijn, moet toch allemaal mee de bergen over.
Tijdens het wandelen veel genoten van de bomen onderweg, vandaar al die fotos daarvan. Als ik terug kom zien ze er allemaal weer heel anders uit.😃

Fijne zondags allemaal en tot de volgende keer 🙏❤️🍀

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago