Grrrrr wat een nacht weer. De man boven mij snurkte enorm. Draaide vaak om, dacht het bed gaat nog instorten. Elke keer weer zijn kussen in vorm duwen met de nodige kracht. Nou als je de onderkant van zijn bed ziet🤪 snap je wel dat ik die niet op mij wil krijgen. Dat droom ik denk ik😉. Ik zie elk uur weer. Om 2.30 uur hoor ik het echtpaar op onze kamer met elkaar praten. Niet een beetje fluisteren, hard op, die zijn gek en onbeschoft. Maar ik twijfel of het echt is of dat ik droom. Zeg er niks van, had ik beter wel kunnen doen.
De volgende ochtend hoor ik van meneer snurk dat ze echt zo hard aan het praten waren.
Vanmorgen was het lekker weer, ik stap met Cathy en David de deur uit en loop een poosje met haar op. Het geklepper van de ooievaren zegt ons gedag.
We hebben fijne gesprekken, ze filmt mij nog ff. Ben ik ondertussen wel gewend.
Ik voel niets van mijn voet en loop lekker. De zon blijft achter de wolken , maar geeft niks. Mooie uitzichten, de vogels maken weer heerlijke muziek.
Cathy sluit bij andere aan en ik loop lekker alleen verder. Het is lekker alleen lopen .
Een hele lange weg, de berm verandert ook, veel meer groen , minder dorre toestand.
Ook mooie bloempjes te zien. De koekoek komt niet zo vaak vandaag, maar het is heerlijk als hij ff om de hoek komt koekoeken.
Het is een lang stuk tot het eerste dorp. Als ik het dorp zie dan ruik ik het ook , vreselijke lucht. Denk kippen, heb dit nog niet geroken .Brrrrr echt heel vies. Ik drink koffie in een zaakje , denk dat het zo ongeveer 50 jaar geleden is ingericht. Het kerkje heeft een mooie trap in de toren , van dikke houten balken.
Daarna weer op pad en ik loop nog lekker, maar niet zolang daarna gaan mijn rechter voet weer vervelen. Elke kiezel, steen voel ik weer , dus ga niet ver lopen vandaag . Opeen gegeven moment dan sluit snurker bij mij aan, hartstikke aardige Duitse man die voor de vierde keer loopt. Maar ja nu snurkt hij dan ook niet .
Op een gegeven moment zijn er twee opties, we staan te twijfelen en dan komt er een oud tandloos mannetje naar buiten om ons in een waterval Spaans te vertellen hoe we moeten gaan.
Hospital de Orbigo is een mooi plaatsje met een prachtige brug. Ik loop er doorheen , op naar Villares de Orbigo. Daar een hele leuke alberque gevonden , van de Belgische Christine. Het is er prachtig . Lekker een los bed, heerlijke douche.
Vanavond gezamenlijk eten . Ben benieuwd , de Nederlandse wandelgroep is er, Cathy met haar man en nog anderen. Koken voor 22 pelgrims, wat een klus. Ik heb bij de apotheek tape gekocht voor mijn voet. Kijken hoe dat morgen gaat.

Oja deze dag heet schuldgevoel. Niet voor niks, ik ben vandaag 4 weken van huis. Nog geen seconde heb ik mij daarover schuldig gevoeld . Terwijl ik voorheen al schuldgevoel had als ik een avondje weg was en niet voor het avond eten had gezorgd . Überhaupt als ik weg was en iets voor mezelf alleen deed.
Wat ben ik blij dat ik dit gevoel kwijt ben , ik ga het ook niet zoeken , laat het maar liggen waar het ligt.
Mijn reis duurt nog even dus ik heb het niet nodig. Daarna thuis ook niet meer. Wie het vind mag het hebben van mij🤪😉

🍀🙏❤️

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago