Vannacht beste nacht tot nu gehad. Nog een heerlijke kop kruiden thee gedronken en rond 8 uur aan de wandel gegaan. Het was erg rustig de eerste tijd, weinig pelgrims te zien. Heuvels op en af , het voelt vandaag voor mij als de Pyreneeën. Het ritme wil er niet inkomen. De wolken doen mee met mijn hoofd en lijf. Elke stap lijkt echt zwaar, mezelf moed inspreken en de ene voet voor de andere zetten. Ik heb zin in koffie maar er komt niets voorbij.
Het voorspelde weer, veel regen blijft uit, verderop lijkt de lucht zwart. Vandaag zijn er veel minder bloemen, veel heide en droge grassoorten, mossen en bomen , geen idee welk soort. Soms heerlijke bloesem van een boomsoort.
Kom ik in Estelle , staat daar ineens mijn “ aanstaande man Wim” weer. Hij was boos, stond hij gisteren bij de bruidswinkel op me te wachten, was ik nergens te bekennen 😃. Tja Wim communicatie 😂😂
Even een stukje met beide mannen gelopen.
Op een gegeven moment komen we bij een wijnfontijn, laat ik dit maar niet doen op nuchtere maag. Maar vele proeven de wijn of vullen hun waterflesje. Vandaar loop ik alleen verder en even later eet ik mijn ontbijt. Het is fris , maar dat is lekker tijdens het lopen. En dan staat het te gebeuren, de regen komt. Geen pijpenstelen net als precies een week geleden in zuid Frankrijk . Maar toch de cape om en weer verder worstelen. Mijn voeten doen pijn, alsof al mijn botjes op zoek zijn naar de juiste plek. In Azqueta is gelegenheid tot koffie, ik ben zo blij daarom, maar moet huilen, ik heb het zwaar en vraag mezelf af wat ik aan het doen ben. Waarom doe ik dit? Vind ik dit leuk? Degene waar ik van houd zijn niet hier. Jawel een beetje. Ik ben bij mezelf.
Ik app Flip even en ga weer door , met de wetenschap dat ik nog maar 5 km hoef. Ik ben blij dat mijn dag maar kort is en ik mag stoppen in Villamayor de Monjardin.
Ik bel even met Philip , moet even huilen. Even met hem praten , doet mij goed. Dat ik er nu ben geeft ook rust, ik ben blij dat ik een korte dag heb. Het hostel is nog gesloten , ik lanterfant wat en eet wat.
Wat een hartelijk welkom krijgen we, het is druk. Lekkere kop kruidenthee.
Het is nu droog en de zon komt zo nu en dan door. Bed en driegangenmenu , het ruikt nu al verrukkelijk , voor 20 €. Bijna voor niks. Kamer met zes, nog een Nederlandse , Duitser, Braziliaan en moeder met dochter uit Canada. Lekker gedoucht en op terras met andere pelgrims zitten praten.
Mijn voeten doen nog pijn. Ik mag een massage bal lenen van de jonge vrouw uit Canada . In eerste instantie doet het pijn aan mijn voeten maar later voelen ze beter.
Fijn gesproken met de begeleidster van de wandel groep die ook hier is. Hele lieve fijne jonge vrouw is dat, fijn dat zij ook hier zijn.
Na het eten is hier nog een meditatie , ga ik ook naar toe en morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Fijne avond 🙏❤️🍀

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago