Lekker slecht geslapen vannacht, gisteravond ook hyper voor vandaag. Ik heb er zin en en kan dan moeilijk rustig zijn. Het is zoals het is en het maakt niet dat ik er minder zin in heb. Vanmorgen alles op het gemakje, het is qua kilometers niet zo ver, naar Vlijmen. Op een gegeven moment zit Ike te piepen naast mijn rugzak, hij voelt aan zijn water dat er iets staat te gebeuren. Dus als ik de rugzak op heb hem nog ff gekriebeld en dag gezegd. Blijft lastig omdat ik hem niet kan zeggen dat ik zo weer terug ben . Het weer is werkelijk goddelijk. Ff foto bij de Voordeur, bij ons Camino tegeltje. Philip loopt mee , heerlijk dat wij samen van lopen kunnen genieten. Geweldig dat hij het mij zo gunt dat ik het weer ga doen, stappend naar Barneveld. We lopen langs het kanaal, prachtige kleuren, gezellige ganzen op de foto en genietend in de zon. Ik klets en kwebbel honderd uit, door mijn enthousiasme. Gelukkig kent Philip mij een beetje, anders zou hij snel doorlopen denk ik. En naarmate we langer lopen, houd ik ook wel wat vaker mijn mond en genieten we samen, hand in hand van het lopen, het uitzicht en het geweldige weer. We gaan richting Berkel-Enschot over het fietspad waar wij vroeger altijd over naar school fietste vanuit Tilburg. Richting Udenhout komen we bij een uitspanning waar we heerlijk koffie drinken en plaspauze houden. Geloof dat het laatste eigenlijk nodig was, het eerste gewoon heel lekker. Ik zet mijn rugzak op een stoel en draai mij om en begin direct te lopen. Ohhh wie kent dat gevoel als je dan loopt, het lijkt of je vleugels hebt en even vliegt, heerlijk gevoel is dat. ( lopers high?)
Het is een korte pauze maar wel heel fijn en we stappen heerlijk door, iedereen vriendelijk groetend die we tegen komen. Op de afslag Udenhout val ik om van vermoeidheid, hahaha we zijn net begonnen.
In het centrum van Udenhout gaan we lekker samen lunchen, het was heerlijk , ik had een hele lekkere salade en het was een fijne wat langere pauze. Philip besluit nog wat verder meer te lopen. Tot aan Biezenmortel. Als we Udenhout uitlopen roep en zwaai ik nog even naar een collega. Tja denk niet dat ze mij hoorde maar toch, dacht ik even aan haar.
Wat wil het nu, kleine tien minuten later komen we haar echt tegen, loopt ze aan de overkant van de weg te wandelen met man en dochter.
Nu echt even gedag gezegd. Hartstikke leuk om haar even te zien.
En dan komt het moment voor ons, dat ik door loop en Philip omdraait. Ik ga nog een keer terug om een zoen te geven, blijf maar omdraaien en zwaaien totdat ik hem niet meer zie.
Ik heb een lekker loop ritme, mijn jas is inmiddels uit, want het is warm. Merk dat ik echt nog in het moment van lopen en nu moet “ zinken “. Mijn hoofd staat nog te veel aan.
Uiteindelijk wordt dat iets minder, in de bossen bij de duinen loop ik zo te genieten dat ik een pad mis en daardoor een klein ommetje maak. Ik krijg last van de banden van de rugzak, ze snijden in mijn nek. Terwijl ze niet aan mijn schouders hangen. Steeds maar in de weer met de bandjes om het in orde te krijgen.
Ondertussen loop ik zo vrolijk iedereen te groeten, dat veel mensen moeten lachen. Ik heb geen Pipo neus op dus daar zal het niet aan liggen. Mijn gelukkige energie spat er vanaf denk ik zo.
Loop ik bij de duinen in het bos zo te genieten, de prachtige bomen, bladeren, op de grond en in de bomen, de eikeltjes, kastanjes, paddenstoelen, verse vlaaien van de runderen. Helaas geen een gezien. Loop ik dus verkeerd, ach ja paar kilometer meer is niet zo erg.
Zal ik je vertellen waar ik dit nu zit te tikken? In een sauna. Straks meer hierover.
Het lopen gaat goed, geen last van benen, voeten of tenen. Ik heb mijn voeten ingesmeerd met shea butter, zo lekker vet, kan met geen mogelijkheid gaan wrijven, nieuw super middel tegen blaren denk ik. Wordt de komende dagen verder getest. Ook loop ik voor het eerst een langere afstand met rugzak op barefoot schoenen, ben benieuwd of dat goed gaat bevallen. Ik loop er al jaren in het dagelijkse leven en met werken op, heerlijk al die ruimte en je voeten moeten weer gaan functioneren zoals het bedoeld is. We zijn immers niet met schoenen aan geboren.
Ik kom een paar keer in een lieveheersbeestjes zwerm terecht, wat een aparte ervaring als er ineens een hoop van die schattige dingen op je landen. Helaas voor hen heb ik geen luizen dus blijven ze ook niet zo lang.
Ik worstel ook steeds meer met mijn rugzak, kan het niet goed krijgen, waardoor ik daar meer mee bezig ben dan met mijn lopen en genieten, morgen kijken wat ik anders kan doen, er iets om kan draaien of eronder kan stoppen.
Ik stop ergens en neem een kleine pauze, zit op een grote kei en geniet van een gekookt ei en water. Maar vooral van het feit dat de rugzak op de grond staat. Ondertussen komt er een paard met wagen op zijn gemak voorbij rijden.
Als ik weer ga die ik mijn haar in een staartje en zet mijn pet op, het is zo warm dat ik mij het apezuur zweet. Philip , fotootje voor jou omdat jij dat zo leuk vind als ik mijn pet op heb .
Vlijmen komt in zicht en ik loop naar het centrum, daar geniet ik van een heerlijk mezelf getrakteerd ijsje. Heb ik een heel leuk en spontaan gesprek met een echtpaar wat daar een lekker kopje koffie neemt.
Dan is het een mooi tijdstip op naar mijn vrienden op de fiets adres te gaan. Nog een paar minuten lopen vanuit het centrum van Vlijmen. Wat ik daar aantref is werkelijk een cadeautje! Een heerlijke kamer, keukentje, lekkere stoelen, tafel, mooie badkamer en een, wat het belangrijkste is, allerhartelijkst ontvangst. Ik heb dus dubbel geluk. Weet je wat, ik mag vanavond ook nog mee eten hier en kreeg heerlijke runderstoofschotel. Gezellig zitten praten over van alles en nog wat, ook over de Camino. De gastheer is er een boek over aan het lezen.
Mijn rechter nek kant is geschaafd en stijf. Krijg ik het aanbod om in hun infra rood sauna te gaan. Nou hoe geweldig is dat. Ik heb daar dus lekker in een één persoons sauna peentjes zitten zweten en op mijn telefoon zitten tikken, daarna lekker gedoucht en verder tikken.
Al met al een super dag ( behalve de rugzak) maar met al die fijne dingen is dat een kleinigheidje.
Ik hoef morgen niet weg voor een bepaalde tijd, geen wekker en rustig aan. Wat een heerlijke aftrap, morgen ga ik weer op pad.
Mijn voeten hebben trouwens helemaal niets geleden, niet moe, geen blaren of zere plekjes. Dus morgen weer lekker in de shea butter.
Welterusten lieve allemaal 🙏😃❤️ Pindat heeft een nadeel, gooit alle foto’s door elkaar, dus jullie mogen zelf lekker puzzelen.

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago