Wat lief, leuk , aardig, geweldig en bijzonder al de reacties op mijn blog. Ik geniet ervan om ze te lezen. Het steunt en motiveert mij ook.
Dank jullie wel!

Een beetje onrustige nacht achter de rug. Maar ik heb er zin in. Op tijd, samen met Philip opgestaan , wassen, aankleden en ontbijt op. De waterzak gaat ook in de rugzak, buiten mijn tweeflessen. Zorgen voor genoeg te drinken. Eten erin voor onderweg.
De rugzak op mijn rug. Ohhh wat voelt dat goed. Het voelt een beetje als thuis komen. Ik denk dat degene die gelopen hebben met rugzak het wel kennen. Voor de andere mensen;
Stel je voor, dat je ergens heel graag bent, je jezelf thuis voelt. En dan in een heerlijke stoel gaat zitten...... zo een beetje, het voelt goed.
Ik ben dubbel blij omdat ik gisteren middag ineens een stijve en pijnlijke onder rug had. Beetje schrik had ik wel, maar het lijkt voor nu voorbij.
Ik zeg Ike gedag, die voelt ook weer dat er iets gaande is. Neem afscheid van Philip. Dan zwaait hij mij uit, alsof ik heel lang weg ga. Wat een lieverd. Floor is al aan het werken, ik loop even langs om haar gedag te zeggen . Ze vindt het niet lekker knuffelen met rugzak op. Luuk heb ik gisteren na zijn late dienst al gedag gezegd, die wilde niet zo vroeg op. Hij heeft groot gelijk.
Als ik Floor gedag heb gezegd kom ik weer langs huis , Philip loopt een paar meter mee, voor hij gaat werken.
Ik ben er klaar voor, heb er echt zin in.
Meteen zie ik mijn trouwe vriendin , schaduw weer. Ben benieuwd wat ze me deze dagen te vertellen heeft. Waar op mijn Camino de zon achter mij en links stond. Is de zon nu voor en aan mijn rechter kant. Logisch , ik loop de andere kant op. Maar het was even een leuk bewust zijn momentje.
In Tilburg noord is het gras gemaaid , het ruikt heerlijk. Daarnaast is het nog vochtig, dauw druppeltjes springen tegen mijn kuiten. Lekker fris. Het is direct al warm. Al snel zet ik mijn zonnebril en hoedje op. Ik loop zoveel mogelijk op het gras, zacht onder de voeten en koeler dan het asfalt. Als ik Tilburg uitloop zie ik veel landbouw , mais, granen en asperges. Gelukkig loop ik redelijk veel in de schaduw. Het valt mij op dat ik weinig vogeltjes hoor, hoop dat ze er straks wel zullen zijn. Wat ben ik blij dat de fietsers hier een bel hebben en die ook gebruiken. Was in Spanje wel anders, we groeten elkaar vriendelijk. Ik zou bijna “ hola” willen gaan zeggen. De glimlach waar ik op mijn Camino spierpijn van in mijn wangen kreeg, plakt al snel weer op mijn gezicht. Ik heb een lekker tempo, probeer wel wat rustiger te lopen , ivm de hitte, maar wel zo dat het niet ongemakkelijk loopt.
Richting Loon op Zand kom ik de “pelgrimsweg” tegen , hoe leuk ik dat. Er staan enorm veel bramen langs het pad, jammer dat ik iets te vroeg ben, ze zijn nog niet rijp.
Ik kom aan bij Bosch en Duin en neem daar een pauze, kleine twee uur gelopen. Schoenen uit, sokken zijn nat, voeten omhoog en laten drogen. Onder het genot van een kop koffie. Een man die naast mij zit, vraagt waar ik naar onderweg ben, we raken in gesprek . Hij is naar Santiago gefietst. Hij Vindt wat ik loop niet zo ver, 25 kilometer. Ook op mijn gemakje de Camino gelopen, vindt ie. Zijn vrouw zegt hem, dat hij het dan maar moet doen met deze hitte. Dank u dank u.
Mijn voeten zijn droog, schone sokken aan en na een plaspauze weer op pad. Ik heb mijn rugzak op het terras laten staan, toen ik naar de wc ging . Echt waardevolle spullen draag ik bij me. Gewoon voor het “ Camino gevoel” vertrouwen hebben in. Niemand was zo gek om dat ging op zijn rug te gooien.
Ik loop door de duinen, gelukkig niet in dat rulle zand. Ga wel een paar keer van het pad af, om even een kijkje te nemen van de duinen. Het is mooi om te zien. Zie de duinen bewuster dan ik ooit deed. Na een kwartier lopen voel ik onder de bal van mijn voet pijn..... uh blaar onderweg, denk ik. Al snel volgt de andere voet ook. Bij het eerste beste bankje gaat alles weer uit en plak ik er tape op. Dat voelt beter. Ik loop rustig verder, geniet van al het groen, veel bomen , struiken en denne geur. De wind waait en het gras en de blaadjes ruisen en knisperen in de wind. Tijdens het lopen eet ik mijn komkommer op. Moet aan de Amerikaanse Cathy denken, zij liep ook met rauwkost de Camino . Wat een lief mens is dat.
Bij een bankje met uitzicht op “ de zeeg” eet ik mijn lunch. Het is heel erg stil. Bijna geen fietsers komen er voorbij. Wandelaars al helemaal niet, nog geen gezien vandaag . Ik geniet van de stilte en rust en blijf na mijn heerlijk lunch nog even zitten. Heerlijk denk je nu, na het zien van de foto. Ja echt , alleen het opdienen gaat mij niet zo goed af.
Het is een zoete pannenkoek, beetje amandelpasta erop, kaneel , kokosrasp en paar gehakte noten. Verrukkelijk . Je kunt er ook een taartje van maken, als je het thuis eet. Door er een lepel kokos yoghurt erop te doen, blauwe bessen of aardbeien. Klein beetje honing . Dit valt onder de categorie “ zo kun je stront nog wel lekker maken”. Laat maar weten hoe het je smaakt , als je het gemaakt hebt. Nog gezond ook.
Ik kom paarden tegen, koeien en kalfjes . Als er geen schaduw voor ze is heb ik wel met ze te doen. Altijd even een paar woorden wisselen met de beesten , is wel zo gezellig.
Over het kanaal heen zie ik een landgrens paal. Mooi dat dit aangegeven staat. Dacht ik langs het kanaal verder te moeten maar dat is niet zo “ immer grade aus”. Kom ik nog de processie rups busters tegen. Pakkie, helm, stofzuiger en hoogwerker . Pfffff met dit weer, laat mij dan maar lopen. Dan plots, onderweg naar Nieuwkuijk , een pijl op de grond . Hoe leuk is dat, tja hij ziet wel een beetje pips, maar de vorm, die lijkt toch wel. Ik word er blij van.
Dr natuur is mooi , veel groen tussen de bomen door prachtige Nederlandse vergezichten. Een heerlijke plas water. Aan de andere kant wordt er in gezwommen. Verder zien de grassprieten over het algemeen ook wel uit of ze een slokje water lusten .
In Nieuwkuijk drink ik koffie bij de molen, kijk eens naar het kopje, tada, Spaanse koffie. Ik waan mezelf echt op Camino. Jammer Flip, je bent er niet anders kreeg jij het speculaasje met de molen, onder de molen. Ff plassen en mijn water flessen vullen en weer op pad.
Het is niet meer zover , maar het lis blies verziekend heet, ik zweet non-stop alsof ik onder de douche sta. Drink ook veel water en merk dat mijn tempo trager wordt. Net voor Vlijmen raak ik nog in gesprek met een aardig echtpaar, ze zijn benieuwd wat ik ga doen met zo’n grote zak op mijn rug.
Vandaag wel vaker opgemerkt dat mensen mij een beetje vreemd aan kijken. Straks eens even in de spiegel kijken of ik groen ben en ogen op stokjes heb.
Wat ben ik blij dat ik het bord vlijmen zie, ik ben welkom op mijn vrienden van de fiets adres. Ze stuurde mij een berichtje, dat als ik er was, gerust kon komen omdat het binnen koeler is dan buiten. Ik loop nog langs een kappelletje en als ik er bijna ben zie ik de kerk. De deur staat open. Ik ga binnen en kaarsje aansteken. Voor mijn schoonouders en ook voor Sjef.
Wat zie ik daar ? Allemaal Jacobs schelpen . Als dit geen Camino dag is , dsn weet ik het niet meer. Hij was in elk geval Camino waardig , in deze hitte. Ik ben echt gaar en moe, blij dat ik binnen ben. Een allerhartelijkst welkom , mooie kamer, lekker bed. Even bellen met Philip , vraagt hij , zullen we daar samen ergens gaan eten ? Hoe leuk en lief is dat! Het was nog lekker en gezellig ook. We nemen afscheid op het kerk plein en ik ga naar mijn kamer. Blog schrijven en lekker slapen , hoop ik. Voetjes nog even omhoog.
Oja, toen ik in de spiegel kerk, zag ik gewoon mezelf. Gelukkig
❤️🍀😃 Oja de foto’s staan allemaal door elkaar, maar geen puf meer om om te zetten

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago