Elke dag verbaasd het mij weer, de mensen die do vroeg op pad “ moeten “ . Waarom? Het is nog donker , dan zie je niet goed waar je loopt, mis je misschien wel een gele pijl. Tis niet bloedheet dus dat kan ook niet de reden zijn. Elk nadeel, het erg vroege gerommel, gerits, schuifel , een uur tot anderhalf eerder wakker dan nodig, heeft een voordeel . Als ik om zeven uur uit mijn slaapzak kruip is de kamer steeds zo goed als leeg. Wc vrij, wastafel vrij, lekker rustig opstarten . Soms is er al koffie te verkrijgen, soms ook niet. Dan ga ik zo op pad. Vandaag wel koffie. Het dorpje uitlopen is net zo prachtig, als gisteren erin. Het ziet er bijna sprookjes achting uit.
Het is flink koud, maar geen wind. Ik denk dat ie beetje overwerkt is van gisteren. Vandaag een dagje vrij genomen. Super aardig van hem. Want direct komen de vogel geluiden mij weer tegemoet . Gisteren waaide het zo hard, dat het verloren ging. Of er waren niet zoveel vogels , ze zouden zomaar uit de bomen gewaaid kunnen zijn .
Inde verte voor mij zie ik Andy lopen, een Zuid Afrikaan . Gisteren zat bij bij mij en Marieke aan tafel. Hij is al ruim een half uur voor mij vertrokken, loopt erg moeilijk. Niet zo gek , hij heeft blaren😳. Ik denk zo’n 5 bij 3 groot en dan 1,5 cm vocht erin. Gisteren avond heeft hij ze doorgeprikt , hij liep er al twee dagen mee. Zag dat hij er steriele gazen op deed en nu loopt hij erg moeilijk . Als ik hem inhaal , bied ik hem de schapenwol aan die ik in het begin van de Australische Meg, heb gekregen. Hij doet het er meteen op en het geeft wat verlichting . We lopen verder op en praten over “ het leven”, de wereld , wat voor vreemde dingen daar gebeuren . De Camino en waarom we hier zijn. Ondertussen kijken we rond en genieten van het uitzicht. Dan komt langzaam aan de gister al beloofde regen . Het gaat niet hard, maar ik doe wel meteen mijn cape om.
De weg gaat stilletjes aan omhoog. Goed om te doen , veel heide en sparren te zien. Het is een grind pad met hier en daar keien . Goed opletten dus, ondanks dat mijn voet ingetapet is. De blaar op mijn hak verveelt.
In Rabanal komen we bij een leuk winkeltje , waar je ook smoothies kunt krijgen. Lekker. Er tegen over een zomer tuin, beetje koud maar we kunnen overdekt zitten. Verl tentjes , plastic bloemen , het oogt leuk .Door de kou wil ik ook nog een koffie. Ik weer naar binnen, schenkt ze uit een kan, in een beker en zet die dan in de magnetron 😳. Niet te zuipen dus.
Andy gaat weer verder en ik ga nog even naar de wc. Ha, een moderne kakdoos. Staat een porceleine pot op de afvoer, kraan er naast voor water. Met de emmer water, wat je gedaan hebt door spoelen . Deur kan niet op slot, ach ja wat maakt het uit. Ik ben een liter nattigheid kwijt. Ik ga even in het kerkje kijken, het is sober , donker maar toch ook mooi. Ik steek een kaarsje aan voor mijn schoonouders en ook voor Sjef. Hij staat mij nog steeds bij op mijn wandeling naar Santiago .
Het regent nog steeds , aan het eind van het dorp zit een hostel-bar/ restaurant . Ik besluit daar echte koffie te gaan drinken. Het is er warm binnen en ik doe op mijn gemak . Mijn regen broekspijpen aan, cape om ga ik weer de regen in. En dan volgt er een klim, ik dacht dat het koud was, maar dat gevoel verdwijnt al weer snel . Na al die vlaktes en heuveltjes doet me dit toch weer aan echte bergen denken , het is zwaar, veel losse keien , ongelijke ondergrond, smalle stukjes , gladde modder. Ik let goed op en sta geregeld stil, om van het uitzicht te genieten . Ik loop lang alleen en na een poos word ik ingehaald door een paar andere pelgrims , berggeiten denk ik. Of lefgozers. In elk geval gaan ze een stuk vlotter dan ik.
Het maakt mij niet uit. De tijd van “ goed- beter- best” is voorbij. Door goed naar mijn lijf te luisteren ga ik als ern schildpad naar boven , maar krijg ik van mezelf toch , of juist daarom, ern uitmuntend . Tis geen wedstrijd , ook niet meer met mezelf. Zelfs de vervelende stem in mijn hoofd , die mij ooit vaak vertelde, “sneller, Niet zo flauw , door lopen, niet stoppen, watje, ouwe doos”, is afwezig gebleven besef ik mij nu. Ik kan met geen woord beschrijven hoe blij ik daarmee ben.
Wat ben ik blij in Foncebadón te zijn, ligt op 1440 meter hoogte. Daar ga ik blijven vandaag , ik een kamer , helemaal alleen . Heerlijk .
Ik ben blij want merk dat ik echt moe ben.
Er staat een bus in het dorp , toeristen worden gedropt. Ze lopen van hier uit naar Cruz de Ferro. Twee kilometer . Ik heb er iets meer gelopen om er morgen te komen 😂😂. Deze plek is bekend op de Camino , pelgrims nemen een steen van huis mee, laten die achter bij het kruis. Daarmee laat je , je zorgen , verdriet , zonde achter en kun je als nieuw verder. Ik heb twee stenen bij me, ze zitten al die dagen al in mijn broekzak , een links en een rechts. Morgen zal ik vast verlicht lopen na mijn bezoek daar. Morgen zal ik ook zeggen waar de stenen voor mij voor staan .
Kom ik op mijn kamer aan, ligt er een toffee op mijn kussen , kan mij niet heugen dat ik die een op heb. Lekker daar heb ik zin in, stop hem in mijn mond en kan je vertellen dat ik deze mezelf nog lang zal kunnen heugen . Ik denk , wat een taai oud ding , pak hem uit mijn mond😱 hangt mijn kroon eraan . 😢 voel lichte paniek . Al met al, tandarts gebeld , ach plak hem met tandpasta terug of anders met kauwgom . Das mij iets te dol. Ik ben hier nog even, straks raak ik hem kwijt of slik ik hem door, moet ik hem uit mijn p... gaan vissen . Daarna nog in mijn mond. Uhhh nee. Morgen bij farmacia, lijm proberen te krijgen en anders naar de tandarts in Spanje . Hoop dat de gebitten die ik hier zie, niets over de kwaliteit tandartsen zegt, maar alleen over wat het kost om naar de tandarts te gaan.
Rust is weder gekeerd, relaxen op mijn kamer en ik ga zo eten. Kijken wat de pot schaft vandaag . Heerlijk alleen slapen vannacht , kan bijna niet wachten. Morgen wordt een pittig dagje wat klim en vooral afdalen betreft. Ik ben benieuwd.
Oja hoe vinden jullie mijn onderkomen ? Foto van de alberque is mooi toch 😉🤪

❤️🍀🙏

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago