Lekkere start vandaag, het is fris. Dat wandelt lekker. Het lijkt wel of ze een paar bussen met pelgrims leeg hebben gegooid. Zoveel lopen er voor en achter mij. Als ik het water over ben, dan mag ik gaan klimmen. Ik merk direct dat de rust van gisteren, heb mezelf zelfs verveeld, en de betrekkelijk goede slaap wonderen doen. Natuurlijk ben ik ook verl fitter geworden de laatste weken , maar het klimmen gaat best makkelijk . Ik raak niet buiten adem . Bij een huis laat een heel koor hanen luid horen dat de dag begonnen is, klinkt geweldig enthousiast . Denk dat ze elkaar willen laten horen wie het het beste kan. Wie de mooiste sterkste haan is.
Helaas het eerste half uur zover lawaai van bomen die omgaan, dat ik mij afvraag of het hele bos plat moet vandaag . Dat zou erg jammer zijn , niet alleen om zijn schoonheid, maar vooral om wat het bos voor ons doet.
Boven gekomen merk ik hoe vochtig het is, de wolken hangen laag , als ik uitadem vormen zich wolkjes . Is het zo koud of heb ik het zo warm van naar boven lopen?
Ik bel nog even met Philip, hij heeft een sollicitatie gesprek en ik wil hem succes wensen . Hoop dat het wat wordt . Ik merk ook daarin dat ik veel rustiger geworden ben. Niet zo super zenuwachtig , ik vertrouw erop. Ik denk er wel aan, maar ben er niet nerveus van .
Natuurlijk als je boven bent mag je ook weer naar beneden , ook dat gaat veel beter nu ik gewoon loop i.p.v. te “ stappen”. Heerlijk is dat . Verder laat de zon zich niet zien, het is grauw en fris. Maar dat wandelt heerlijk. De dauw druppels hangen in de lucht.
Geregeld komt de geur van gemaaid gras voor bij. Ik passeer mensen en zijn mij weer, als ik even pauze heb gehouden . Het valt op dat niet iedereen zin heeft om te groeten , wat ik wel jammer vind. Ik vind het heerlijk om iedereen “ Buen Camino “ te wensen . Om iets voor tien drink ik koffie, ach een ander neemt zijn eerste glas wijn. Het is een hele kleine man, kaal , enorm ronde buik en korte beentjes . Als hij een baard zou hebben zou hij prima, in een film ,voor Paulus de Boskabouter door kunnen gaan. Hij stiefelt toch ook elke dag maar weer al die kilometers , ook al doet hij er lang over. Ik weet niet of dat door zijn korte benen of de wijn komt .
Ik kom verschillende dorpjes tegen, er wordt opgeknapt , nieuwe alberques geopend .
Als ik rechts van mij enorm opgefokt geblaf hoor, ver weg, kijk ik opzij. Zie ik een jonge ree door het veld springen . Midden op de dag! Waarschijnlijk ook niet vrolijk geworden van de honden, ze wacht in de berm, springt de weg over en schiet dan het bos weer in. Als ik langsloop vraag ik mij af waar ze dan verdwenen is, zie namelijk niet echt een opening. Dit gebeurt allemaal zo snel dat ik helaas geen foto heb.
Vanmorgen weinig vogels gehoord, misschien zijn ze geschrokken van de kou en in hun nest gebleven . De koekoek was er wel weer geregeld vandaag, zo leuk om die te horen. Ik word er blij van , misschien omdat ik hem in Nederland zelden hoort. Vanmiddag ging de Camino radio gelukkig weer wat luider aan. Ook vandaag weer paden met gestapelde stenen muren, oud en mooi, vol groen . Veel bomen en weilanden. Niet zoveel bloemen , maar daardoor niet minder mooi.
Als ik weer langs de weg loop dan zwaai ik weer naar vrachtwagens die passeren en kijk vooral veel de andere kant in. Waar het uitzicht prachtig groen is. In het begin van de middag gaat het zachtjes regenen en doe ik mijn cape om. Veel zacht maakt ook kledder nat. Daar heb ik geen zin in. Als ik richting Palas de Rei loop, in zo’n prachtig bomen laantje , komt er nog steeds geen prins op wit paard aan. Wel een witte scooter met een man . Jammer dan. De omgeving laat mij soms terug gaan in de tijd, in mijn hoofd dan. Kon het maar echt even , lijkt mij wel wat .
In het dorp zoek ik een alberque, ik ben moe. Lig op bed te lezen en ga in de douche . Geen was vandaag want die gaat onmogelijk drogen. Buiten is het gestopt met zachtjes regenen , het giet. Ik loop naar beneden en zie daar mijn Camino vrienden van de afgelopen week, ook hier. Druk bezig met koken . Terwijl ik moed sta te verzamelen om naar buiten te gaan, word ik geroepen door Meridith, schuif aan, eet mee. Jij hoort er ook bij. Wat een heerlijke en geweldige maaltijd is dat. Gezellig , lekker en gezond. Ook emotioneel, als we over onze hoogte en diepte punten van de Camino praten . Geregeld wordt er een traantje weggeveegd. We benoemen leuke / opvallende dingen van elkaar . Mij wordt verteld dat ik sterk ben, grappig, lief, ik lach altijd en kan atrem uit de hoek komen. Voorheen zou ik dat allemaal direct onder tafel geveegd hebben, nog een trap nagegeven hebben. Vanavond kan ik het ontvangen en geloof ik deze fantastische mensen ook nog. Ik voel het! Philip zal zeggen” zeg ik toch ook altijd” , maar buiten een heel klein groepje van mensen om mij heen, kon ik dat echt niet geloven. Omdat het gevoel dan niet binnen kwam.
Wat een verschillende mensen van verschillende werelddelen , leeftijden , achtergronden. Hier op dit moment maakt dat allemaal helemaal niets uit. Het is geweldig .
We hebben nog veel eten over. Ik stel voor om het aan andere pelgrims te geven . Beetje zonde anders . Er wordt enthousiast gereageerd en gegeten . Alles gaat schoon op. Das mooi. Samen met Peter doe ik de vaat. Ik heb niks gekookt en wil ook wat bijdragen . Daarna nog wat nagekletst en dan lekker boven op bed mijn blog schrijven.
Wat een bijzonder mooie dag weer, zoveel samenhorigheid . Ik voel mij dankbaar en gelukkig . Denk maar even niet aan de dag van morgen , de hele dag regen 😳, nog drie dagen lopen naar Santiago .

❤️🍀😄

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago