Wat ik mij vorig jaar voor nam om elk jaar naar Barneveld te lopen, viel bijna in het water. Maar gelukkig is het dan op de valreep nog gelukt. Mijn praktijk examen had ik achter de rug en onderweg kreeg ik mail, dat ik ook voor mijn theorie geslaagd ben! Dus begin januari krijg ik mijn diploma en kan ik als een echte kraamverzorgende aan het werk.
Dol gelukkig maakt mij dat.
Ik was gisteren echt super moe, voor het slapen gaan nog een hete douche genomen, mijn spieren een beetje verwennen en al vroeg op een oor. Maar de slaap wilde niet komen, ik hoorde mijn hartslag zo hard in mijn hoofd dat ik mij oordopjes uit moest doen, anders zou ik “hart” stikke getikt worden. Toen ging de kerk klok, om 23 uur nog eens, om 1 uur ook weer. Best een logisch tijdstip dacht ik nog op dat moment. Ook mijn bovenburen waren met stoelen aan het schuiven en er zitten geen viltjes onder de houten poten. Gelukkig besloten ze ook naar bed te gaan op een gegeven moment. Ik lig te draaien, zo nu en dan komt er iets opvliegen. Tja das de leeftijd, hoort erbij, zeggen ze. Bloed verziekend heet krijg ik het dan. Hup dekbed weg om minuten later te rillen van de kou. Hup dekbed er weer over. Een van de geneugten van een wijze vrouw worden. Van daar het woord overgang 😁.
Normaal slaap ik dan gewoon weer verder. Maar nu lukt het niet.
Om 5 uur weer kerk klokken. Uhhhhh tis eerste kerstdag, is het de bedoeling dat we zo vroeg opstaan, herhaling om 6 uur. Daarna word ik wakker om 7.30 . Of om 7 uur was de kerkklok stil of, ik heb even heel goed geslapen. Das mooi. Hup uit de veren. Ik wil niet te laat vertrekken, want ik wil op tijd in Barneveld zijn, dat betekent ook weer op tijd thuis vanmiddag. Plens koud water, hier en daar. Voeten verzorgen, mijn slimme wollen sokken aan en natuurlijk ook de rest van mijn kleding.
Ik kijk naar buiten en het is nog donker, de zon komt net op. Ik wil niet in het donker door de bossen lopen dus pak mijn tas op mijn gemak, zet een kopje koffie. Rol mijn regencape op , die is waarschijnlijk niet nodig. Dat zou toch prachtig zijn.
Tegen 8.45 uur vertrek ik . Het heeft gevroren vannacht en de rijp staat op de blaadjes en de gras sprieten. Het is nu 1 graad boven nul. Das koud! Ik zet mijn capuchon op, mijn oren doen er zeer van. Mijn vingers ook, maar als ik even loop dan worden ze wel warmer. De zon komt mooi op, tussen de bomen. Ik loop langs de Bergweg Amerongen uit en daar ligt in de berm zo ontzettend veel zerfvuil, het doet mijn hart pijn. Ik vraag mij af waarom mensen zoveel zooi hun auto uit gooien? Het is ook duidelijk dat men hier ook heel graag hard rijdt, misschien dat niet anders kan zo rondom dit plaatsje, gebeurt het vanzelf.
In Overberg is een ernstig ongeluk gebeurd, er is een man op klompen onder een enorme zwerfkei terecht gekomen. Ik vlieg maar de overkant, maar er is geen redden meer aan. Bovenlichaam helemaal plat. Tja , gelukkig is het koud. Blijft hij nog even goed en kan ik met en gerust hart verder lopen.
In de wei staan geiten en schapen ik heb korte leuke gesprekjes met hen. Maar ik sta niet te lang stil, das veel te koud en ik wil naar Barneveld.
De zon schijnt dat het een lieve lust is, de temperatuur stijgt ook, het is al twee graden boven nul.
Het water spiegelt enorm mooi de lucht en ook de bomen, wat een genot om naar te kijken. Mijn benen en voeten doen het goed, zou zomaar nog terug kunnen lopen naar Tilburg
Ik stuur Philip een berichtje hoe laat ik ongeveer in Barneveld zal zijn.
Ik kijk omhoog en zie een enorme witte wolk, ik zie er iets in en ben reuze benieuwd of jullie er ook iets in zien.
Bij Renswoude loop ik kilometers door het bos, hier en daar echt een enorme modderpoel. Leuke uitdaging om de schoenen droog te houden en niet weg te glibberen.
Het is stil in het bos, hier en daar hoor ik een vogeltje, ik ruik de bladeren die liggen te rotten in het vocht.
Denk ik alleen te zijn, ga ik ff tegen een boom aan plassen, komt daar zomaar uit het niets een man aan lopen. Ohhh wat voel ik mij betrapt, niet dat hij iets anders kan zien , dan dat ik bij een boom stond. Maar ik zou mezelf volgens mij niet meer schamen als ik gehurkt achter de boom had gezeten. Grappig is dat. Maar nu heb ik in elk geval geen koude billen.
Op een rotonde bij Renswoude staan een paar wigwams. Volgend jaar als ik weer ga, kan ik daar misschien wel overnachten, gezellig met die scharrelende kippen erbij. Meteen een lekker vers eitje in de ochtend.
In Lunteren loop ik langs een prachtige molen, vorig jaar in die hitte kon ik hier al geen pap meer zeggen, nu loop ik heerlijk door. Ik zwaai nog naar de boerderij waar ze mij vorig jaar heerlijk bronwater gaven en mijn buf ijskoud werd ondergedompeld. Wat een vriendelijke mensen waren dat. Ze zitten nu lekker warm bij de kachel.
Ik video bel nog even met mijn zusje , kan ze even mee kijken en we kletsen fijn. Ik moet ophangen omdat mijn vingers gevoelloos worden van de kou. Als ik Barneveld binnen loop bel ik Philip, heeft hij het verkeerd begrepen, wat een .......
Ahum
Ik ga naar het kerkhof, het graf van mijn schoonouders bezoeken. Ze hebben een mooi kerststukje gekregen en zijn blij met mijn kip, die ik ergens onder uit mijn rugzak op moet graven. Ik praat nog even met ze en loop dan richting mijn zwager en schoon zus. Daar aangekomen zijn zij niet thuis , maar dochter lief wel. Ik ga ff naar het toilet en zij zet een heerlijke kop thee voor mij. Hoever lekkerder zo’n kop thee smaakt na zo’n koude wandeltocht. Als we even hebben zitten kletsen meld Philip zich in het Barneveldse land, ik loop hem tegemoet.
Stap in de auto en krijg van hem een heerlijke verse warme tomatensoep. Vers van de pers voor mij ( jaja ook voor de rest van het gezin) gemaakt.
Fijn, samen gaan we weer naar het zuiden, naar ons (T) huis.

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago