Vandaag weer heb ik weer een dag 1 dienst , dus intake voor de pelgrims. In de ochtend als een malle gepoetst. Alle bedden zijn weer fris en fruitig. Badkamer en wc, je kunt hier van de grond eten, alles gestofzuigd, gedweild. Was weer droog en gevouwen in de kast. Na de lunch, de douche in gesprongen, even met Flip gebeld en dan is het zo weer 14 uur, tijd dat de pelgrims weer kunnen inchecken. De oudste die er nu is , is al 80 jaar en gaat haar eerste Camino lopen. Als je het in je eigen tempo doet, dan kan het. Je kunt zelfs je rugzak laten transporteren, mocht die echt te zwaar voor je zijn. En als je zo oud bent, lijkt me dat helemaal prima. Vandaag komen er vanuit alle windstreken pelgrims, Amerika, Australië, Duitsland, België, Italië, zuid Korea, Engeland, Venezuela, Portugal, Brazilië en niet te vergeten Nederland.
En dan heb je zomaar een nieuwe familie, je Camino familie, we helpen elkaar , zorgen voor elkaar en hebben mooie gesprekken, lachen en huilen. Sommige zie je vaak andere nooit weer. Of voor weken niet en dan ineens is die ene persoon weer in je leven, voor even of voor langere tijd.
Ik heb nog steeds contact met mijn Camino vrienden, uit Amerika, India, België en Nederland.
Oh als ik een toverspreuk had, dat betoverde ik iedereen die nog nooit een Camino heeft gelopen. Ik zou toveren dat je uit je veilige leven komt, iets nieuws en spannends te gaan doen en de ervaring hebt van je leven. Het is geen wedstrijd, op je eigen tempo, met al je eigen hersen spinsels. Als je de Camino voor weken loopt, leer je zoveel beter relativeren. Behalve dat ik gisteren die wandeling had, blijf ik nu veel in dezelfde plek, maar voelt toch een beetje als een Camino. Elke dag nieuwe ervaringen. Axx en Karin geven mij ook de ruimte in het contact met de pelgrims en wat er allemaal moet gebeuren. Soms denk ik, dat durf ik niet. Zoals de ochtend ceremonie leiden, maar op zo’n moment weet ik dat ik het juist moet doen. Vanavond vroeg Axx of ik het Camino praatje en voorstel rondje wilde begeleiden, brrrr liever niet , hart in de keel, warm. Even diep ademhalen en ja zeggen.
Maar ik werd “ saved by the bell” 🤣 kwamen drie late pelgrims binnen lopen op dat moment.
Ander keertje dan .
We hadden een heerlijk gezamenlijk diner op het terras buiten. En ook daarna kwamen er weer een laatkomers. Dus niet echt een dag om veel te schrijven. Morgen dag 2 dienst. Afscheid nemen van al die bijzondere mensen.
Welterusten, droom zacht, leef voluit, geniet ❤️😃🙏

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago