Vanmorgen waren er al weer veel vroeg uit de veren, ik blijf liggen tot 7 uur. Dan is de ruimte bijna leeg en pak ik mijn spullen. Beneden drink ik nog een kop koffie. Daar zie ik minstens 20 rugzakken klaar staan om getransporteerd te worden naar de volgende bestemming . Zoveel mensen die hun spullen niet mee sjokken. Ik zou niet zonder rugzak willen lopen, het heeft wel wat. Daarnaast als ik hem goed op mijn heupen zet heb ik er ook geen last van. Mijn water en eten maken dat hij nogal zwaar is.
Net voor acht ga ik op pad , het is koud, 4 graden en waait enorm hard . Ik zet mijn buff op als mijn muts en capuchon van mijn jas. Het pad waar het gisteren eindige gaat vandaag weer verder. Het valt mij op het verschil in de voeten. Gisteren waren de keien vreselijk op het laatst . Nu merk ik ze amper op, mijn voeten zijn fris en fruitig.
Het beloofd een prachtige dag te worden, de lucht is blauw. Mijn schaduw heel erg lang omdat de zon nog laag staat .
Ik loop lekker en dan ineens hoor ik heel snel , tik tik tik tik . Er komt een jonge vrouw langs vliegen , kop kleiner dan ik enorme rugzak. Piepkleine passen, maar zo snel als een muis. Mijn stokken raken de grond twee keer in de zelfde tijd, die van haar zes. Denk ik. Vraag mij wel af waarom zoveel mensen geen dopjes op hun stokken doen en ze dan kei hard de grond in te willen boren. Wat een Takke geluid is dat zeg.
Er komt een vlinder mij gezelschap houden , fladdert gezellig even mee. Deze is wit , ik heb de afgelopen dagen ook geel, bruin en blauw gezien. Er volgt een klein heuveltje en ik bemerk dat ik benieuwd ben wat er aan de andere kant is. Al direct een dorpje te zien als ik boven ben. Ik loop er lekker door heen en ook hier is weer alles stil. Behalve dan de vele vogeltjes. Mijn Camino muziek , altijd eene heerlijke zender.
Dan ineens zie ik in de verte een bergje met deuren of vensters erin. Grote hobbit woning lijkt het wel.
Ik drink koffie in San Nicolas de real Camino , bij binnenkomst zie ik het Nederlandse echtpaar weer. Gezellig , zij zitten te ontbijten. De man van de bar verteld dat de berg een wijn makerij is. Wat best grappig is want ik heb in geen dagen een wijnrank gezien.
Als we naar buiten gaan vraagt de Nederlandse hoe ik aan die leuke hanger aan mijn tas kom. Vertel natuurlijk trots dat ik het quiltje zelf gemaakt heb. Hij maakt nog wat fotos van de berg en ik ga weer op pad. Als ik het dorp uitloop zie ik dat op het pleintje alle bomen gebreide “ truien” aan hebben en er tussen in zelf gemaakte , gebreide , slingers . Ziet er gezellig uit.
Op het grindpad wat volgt kom ik twee Duitse jongens tegen die ik al meerdere dagen tegen kom. Ze groeten mij met “ goede morgen “ in het Nederlands . Ze kennen inmiddels “ hoi, welterusten , doei, daag, smakelijk eten en goede middag “ schiet op met de Nederlandse les die ze van mij krijgen . In voorbijgaan vraagt een van hen ook naar mijn quiltje. Hij vindt het geweldig en wil het van mij kopen, grapjas . Grappig, twee keer in een uur vraagt iemand erna.
Het word een beetje warmer maar het blijft enorm waaien. Regelmatig hoor ik diertjes weg schieten in de berm. Een keer zie ik een bruine / rode vacht weg schieten . Geen idee wat het was. Zo klein als een mol, dat zag ik wel.
Soms een hagedisje. Dat denk ik, want ik heb geen idee wat een hagedis of salamander is 🤪.
Dan loopt weer een heel stuk het pad langs ern grotere weg, iets minder leuk, ik begin mijn zwaaien naar de vrachtwagens actie weer. De meeste zwaaien vrolijk terug. Dikke pret heb ik weer in mijn eentje. Links van mij zie ik veel groen en zo nu en dan een omgeploegd veld . Warempel heb ik ook nog een kleine wijngaard gezien , misschien voor de hobbit wijn? 😉
Ik kom in Sahagun aan, eerst een stukje industrie terrein . Ik stop bij een kleine bar, het is half twaalf, pak koffie. Eet eitjes en komkommer . Daar zit ook de blonde snelle muis met een jonge man aan een tafeltje. Als ik terug kom van het toilet zit ze te huilen, tranen biggelen over haar wangen. De jongen is weg. Ik vraag haar of het gaat, ze verteld dat ze afscheid nemen zo moeilijk vind, ze heel erg moe is. Heeft gisteren 40 kilometer gelopen😳. Ze nu weer alleen is. We praten even met elkaar en als het weer gaat loop ik weer verder.
Loop ik het straatje uit, op de hoek wil ik oversteken , komt er een Spanjaard de straat in rijden. Hij heeft geen richting aanwijzer aan, neem de grote bocht , ik ga rechtdoor op dezelfde weg . Hij rijdt mij bijna, druk gebarend, van mijn sokken. En helemaal van mijn rugzak . Ik voel namelijk een ruk aan mijn rugzak en ik hoor een best harde knal. Mijn Jacobs schelp die tegen de auto komt. ( ik herken het geluid van als hij tegen de grond of muur aan komt in de alberque) Ik zeg behoorlijk hard en kwaad dat die “ verrekte l.. uit moet kijken” en een nano seconde schiet het door mijn hoofd met mijn wandelstok op zijn auto wil rammen . Gelukkig is die gedachte ook weer net zo snel verdwenen . Ik denk dat Sjef mij een extra zetje heeft gegeven om erger te voorkomen , beschermengel 🙏.
Verder de stad uit, beetje door minder gezellige straten.
Weer op pad loop ik weer langs de weg. Rechts is een ooievaar een hele tijd aan het cirkelen boven een groen veld , op zoek naar een baby denk ik. Ik sta even stil om er van te genieten .
Er staan veel bomen met ern camouflage stam en kleine balletjes ( geen kerstballen) erin, ben benieuwd wat dat voor een boom is.
Na een km of vier, zou er een dorpje Calzada del Coto moeten zijn , ik kom wel bij een rotonde . Pijlen rechtdoor en rechtsaf . Tja🤔 wat nu. Ik ga rechts komt er een auto aanrijden die afremt en druk de andere kant op gebaard . Nou ja de chauffeur , niet de auto zelf.
Dus draai ik om en daarmee is de kans om te lunchen in het dorpje verkeken. Ik heb het niet meer gezien. Vraag mij af, hoe dat dan voor zo’n dorpje is, om geen pelgrims meer binnen te krijgen.
Ik loop niet meer langs de grote weg , dit is denk ik de oude weg. Er komt bijna niets langs . Wel zie ik een enorme hagedis of salamander ( wie zal het zeggen wat het was) op zijn rug liggen met zijn ingewanden eruit😟. Niet goed gekeken bij het oversteken of die onvriendelijke Spanjaard die mij van mijn rugzak afreed getroffen.
Twee uur na het verlaten van Sahagun zie ik een prachtige oude boerderij, van leem gemaakt , daarna uitgebreid met een nieuw stuk.
Ik ben bijna in Bercainos del Real Camino en val bijna, een nieuwe alberque binnen. Perfect, kamer met vier bedden. Eigen badkamer , voor maar 10€. Er zijn twee Ierse jongens , later hoor ik van hen dat ze ziek zijn . Een loopt al twee dagen te braken 😳 hoop dat het niet besmettelijk is.
Doe mijn dagelijkse dingen , bel even met Philip😃. Daarna ga ik naar het dorpje voor de winkel . Die is nog dicht. Ik loop verder naar een pleintje , zit daar even aan mijn blog te schrijven . Denk dan dat ik nog niet genoeg heb bewogen. Staan wat beweeg dingen en ik ga ze ook doen . Komt er een wat oudere Spanjaard en die begint ook te “sporten “ hij praat honderd uit. Ik begrijp dat het is om fit te blijven . Dat er veel pelgrims onder weg zijn . Ik vraag hem hoe oud de muren van leem zijn. Hij denkt twee of drie honderd jaar en wijst naar andere leem gebouwen. Dan ga ik naar het winkeltje wat vers eten halen.
Vanavond eten in de alberque en hoop lekker te slapen .

Zit dit nu in de grote huiskamer te schrijven. Buiten is het weer fris. Fijne avond allemaal !

🙏❤️🍀

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago