Gisteren avond tot laat plafond dienst gehad. Ik lag op tijd in mijn bedje, rond 22 uur, maar……..
zo zeg ik stond helemaal stijf van de adrenaline, zoveel nieuwe dingen, indrukken, talen, mensen, wensen, vertellen, doen, werken, gezellig. Op het allerlaatste kregen we de vaatwasser niet aan de praat. Lekker stress, net voor het naar bed gaan.
Het was zeker wel een fantastische eerste dag, erg moe maar voldaan.
Ik denk niet dat het aan de schoonheid van het bed boven mij lag, dat ik zo wakker was, maar dat kunnen jullie ook zelf beoordelen.
Ik ga even lezen, mijn ogen zijn zwaar dus ik hoop door mijn gedachten te verzetten in slaap te gaan vallen. Helaas….
Ik probeer te ontspannen en alles te benoemen waar ik vandaag dankbaar voor was.
Nog steeds aan.
Ik ga ademhalingsoefening doen.
Nog steeds aan.
Een body scan, ik ben zo moe, ik blijf er niet bij.
Maar in slaap vallen, ho maar.
Uiteindelijk zie ik dat het half één is. Brrrrrr, mijn nacht rust is zoooooo belangrijk, anders ben ik morgen een wrak. Ik doe het beste als ik zo rond de 8 uur slaap. Wel word ik soms wakker maar toch…. 8 uur is het beste.
Toch val ik kort daarna in slaap. Mijn wekker staan om 6.15 uur. Ik heb ontbijt dienst. Alle pelgrims die ik gisteren heb gezien, gaan vandaag weer verder.
Ik wordt vandaag vanzelf wakker om 6 uur, moet naar het toilet, pfffff niet echt fit.
Vandaag is het afscheid van ome Frie, ik kan er zelf niet bij zijn, maar ben dankbaar dat Philip in elk geval wel gaat. Het zal een emotionele dag zijn voor iedereen.
Ik spring uit bed, ga mijn ding doen, mezelf wassen en dan “fris en fruitig” naar beneden. Voor het ontbijt zorgen, alle verse spullen klaar zetten. Een kop koffie pakken. We hebben om 7.20 uur een “ afscheid ceremonie “, vandaag nog gedaan door Karin, kan ik een keer mee kijken.
Ik heb Swiffer, het hondje van de cite op de arm, ik geloof dat ze gedoucht is door mijn tranen. Zo zeg die kwam binnen, terwijl hij toch voor de pelgrims was.
Daarna iedereen een stempel in het “ pelgrims paspoort “. Sommige gaan verder met hun ontbijt, anderen zijn klaar voor vertrek.
Afscheid nemen , knuffels, laatste vragen, nog een foto van het begin van de Camino. En dan om 8.30 uur is de tent leeg. Als een razende 17 bedden afhalen, de eerste was aan zetten. Vandaag is Karin er nog bij , over twee dagen doe ik het alleen tot 9 uur. Ook Eileen kon niet meer slapen en springt bij. Om 9 uur gezamenlijk ontbijt en ochtend overleg. Wie kunnen we vandaag verwachten , wordt er een maaltijd gekookt vandaag? Ja , staat iets lekker op het menu.
Dan alles poetsen, stofzuigen, douches, wc’s, vaatwasser, uit en inruimen, alle bedden opdekken, alles bijvullen, was ophangen, volgende erin. Was opvouwen. Beneden alles stofzuigen en dweilen.
Daarna ff niks. Ik ben op en ga op bed liggen lezen. Omdat Eileen ook echt heeft geslapen vraag ik haar om een uurtje niet te kletsen. Dat kan ze namelijk goed en gezellig, maar ik hoop eigenlijk in slaap te vallen terwijl ik lees.
Helaas is dat niet gelukt.
We lunchen gezamenlijk om 12.30 uur. Axx had voor mij een omelet gebakken en er was salade bij. Karin gaf mij nog een stuk glutenvrije amandel cake. Zelf gemaakt en die heb ik vanmiddag heerlijk op gegeten.
Zo, nu ben ik vrij tot 17 uur. Ik ga heerlijk douchen, bel met Flip om te vragen hoe het afscheid was. Het was erg mooi vertelde hij.
Daarna ga ik aan de wandel, naar de citadel. 99 van de 100 keer ben ik blij met barefoot schoenen, maar als ik op schots en scheef liggende kinderkopjes loop , dan heb ik zo nu en dan wel mijn bedenkingen. Als ik even later op een dikke boom worstel sta, en mijn voeten voelen dat dan weer goed, Ben ik weer erg blij met ze. Wispelturig typje.
Ik loop over de prachtig oude stadsmuur en langs de rivier. Ik zag een Tiny house in de hoofdstraat, twee meter breed, iemand belangstelling?
Er staat hier trouwens ook nog een hostel te koop, mocht iemand belangstelling hebben.
Uiteindelijk plof ik op een bankje en begin mijn blog te tikken, drink water en geniet van mijn heerlijke cake.
Na een poosje wordt het koud en ga ik weer terug. Pak een kop heerlijk warme kruiden thee ( door Karin gemaakte samenstelling) en ga boven op ons kamertje zitten. Lekker rustig. Ik heb veel zin om Flip even te zien, lang leve het video bellen.
Wat ik al een paar keer bedacht heb, het werk lijkt in veel dingen best op mijn eigen werk.
Veel vertellen, veel overzicht houden, wat, wanneer en waarom te doen, ondersteunen, schoonmaken, van het een naar het ander, er even vanaf en weer terug. Alleen dan allemaal wat grootser. En ik praat hier niet over baby’s, poep, plas, melk bloed en borsten. Enne alles is voornamelijk in het Engels. Maar de enorme zenuwen die ik had, zijn denk ik niet nodig.
Ff kijken hoe dat voelt over een paar dagen. Voor nu ik ben enthousiast.
Om 17 uur ben ik gaan helpen inde keuken, een hele berg groenten snijden. Het gaat allemaal vlotjes. Axx kookt en als dit klaar is check ik even alle sanitaire ruimtes. Alles is netjes.
Als ik een half uur later zelf ff een korte tussenstop moet maken vraag ik mezelf af wie een enorm bedorven pot Nutella in het toilet heeft gegooid. Toch maar ff schoonmaken.
We hebben vanavond zoveel mensen die mee eten dat Karin en ik in hun privé gedeelte eten. De tafels zitten helemaal vol. Als we klaar zijn met eten, weer de vaat van 20 mensen weg werken . De avond is klaar voor mij. Morgen dienst 1 voor mij en die begint om 9 uur. Nu mag ik het alleen doen, ik hoop dat het allemaal gaat lukken.
Fijne avond allemaal enne denk er eens over, ga een Camino lopen, het is zo leuk, fijn, goed, leerzaam, gezellig, gezond voor hoofd en kont.
Flauw …….. welterusten 😃🙏❤️

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago