Wat een genot een kamer voor mezelf. Kan niet zeggen dat ik geweldig heb geslapen maar wel beter. In de ochtend zelfs tot half acht. Heerlijk , toen ik mijn oordoppen uit deed hoorde ik kleine vogeltjes fluiten.
Ik pak mijn boeltje weer bij elkaar en wil weer graag aan de wandel. Doe lange mouwen aan omdat ik vanacht wakker werd en merkte dat mijn bovenarmen achter verbrand zijn. Ook nog ern lange broek ivm mijn rode kuiten.
Ik stap het hostel uit en denk , hoe kom ik weer op de route, kijk rechts en dan links, warempel een hele pijl. Wat een cadeautje.
Na een paar minuten lopen zie ik een bar die al open is. Even een kop koffie voor ik van start ga. Heerlijk . Als ik Carrion los Condes uit loop zie ik weer wat een mooi plaatsje het is. Maar ik heb geen behoefte om de dingen nu te bekijken en gisteren al helemaal niet. Had enorm behoefte om op mezelf te zijn. Dat is goed gelukt 😃.
Ik besef dat ik dat nog meer nodig heb dan gedacht. Dacht ik eerst een keer in de week een kamer voor mezelf nodig te hebben , nu denk ik erover na drie dagen dit te doen . Drie nachten, snurken , deuren, geklauter, draaiende mensen , slaapzakken .....
Betere zelf zorg, ik kan denken , zoals ik altijd dacht “zo hoord het niet, stel je niet aan, de rest doet....” oud gedrag . Hoe kan ik dit voor mezelf goed doen ? Juist zorgen dat ik rust krijg. Zorgen dat ik niet van het ene in het andere schiet , dat het zo extreem is . Zorgen voor mezelf en mezelf dit ook gunnen/ geven. Zo dan weten jullie dat 😉.

Als ik even loop kom ik het Nederlandse echtpaar van gisteren weer tegen. We lopen samen op en praten over waarom we dit doen . Zij zijn een paar jaar geleden in Nederland begonnen en lopen elk jaar drie weken. De etappe van nu zal 17 km vlak zijn op een recht pad, meestal groen aan beide zijde, geen auto’s.
Ik zie in de verte een ooievaar heel voorzichtig door het veld kuieren , heel mooi om te zien . Misschien zoekt ie een baby in het hoge gras om ergens af te gaan leveren 😂.
Het is fijn om samen te lopen en praten, het zijn hele fijne lieve oprechte mensen. Het lijkt wel een beetje wandelen in Nederland. Na een uurtje trekken we onze jassen uit, ik moet nodig plassen en loop een eindje door om beetje beschut te staan. Dan lopen we weer apart verder. Het is fijn dat dit zo natuurlijk gaat, zonder dat dat vervelend is.
Ik kijk veel om mij heen, er werd gezegd dat het heel saai zou zijn. Ik vind het alles behalve saai, ik zie de wisselende gewassen, verschillende kleuren groen , soms geel zand, het valt mij op dat hier geen kamille , madeliefjes en klaprozen zijn, alleen de kleine hoge gele bloemen .
Ruik pas gemaaid gras, doe je ogen dicht en haal diep adem door je neus, misschien ruik jij het dan ook . Heerlijk , het ruikt wel anders dan in Nederland.
Ondertussen eet ik lekker mijn appel.
Dan staat er na ongeveer 9 km een foodtruck , lekker koffie denk ik, krijg ik Nescafé oploskoffie , 1,50€🤪 de heerlijk echte verse koffie kost hier niet meer dan 1.30€ in Spanje .
Ach ja , ik heb even gezeten en met een man uit Ierland gesproken. Zijn vrouw is geblesseerd en gaat , samen met de bagage, met de taxi naar de bestemming die hij loopt.
Terwijl ik weer loop eet ik een reuze paprika, ik kom lang een picknick plaats en daar zit een oudere Chinese man, hij bied mij aardbeien aan. Maar die heb ik ook nog en de kombie met paprika lijkt mij niet zo lekker, dus ik bedank.
Nog even later zie ik het Nederlandse echtpaar weer, ze zitten wat te eten aan een tafel en op die tafel ligt een hart van stenen. Ik vraag of zij het hebben gemaakt. Blijkt inderdaad zo te zijn. Elke dag dat ze lopen, al die jaren al, maakt hij elke dag een hart met stenen . Hoe leuk is dat😃 waarschijnlijk is die ik op de foto heb gezet ook van hem .
Ik vraag of ze zin in aardbeien hebben en geeft ze de mijne.

Er komt iemand op een moter aan rijden, die denkt vast, zal lekker hard gaan, dan stuift het zand zo lekker op. Geen idee wat hij denkt natuurlijk , maar vervelend is het wel.

Het uitzicht is prachtig en al lijkt het veel van het zelfde , het verandert toch steeds. Door hoe de wind met de gewassen speelt , de wolken voor de zon schuiven of hoe de vogels fluiten, de koekoek is niet verder mee gevlogen . Veel kleine vogels blijven gewoon dichtbij zitten in de struik, zo mooi om te zien en horen . Wil ik een foto nemen , vliegen ze snel weg😃, ze laten zich niet vangen . Geniet van het moment , lijken de volgels te willen zeggen.
Na ongeveer 15 km, ik zeg maar wat, lijkt het if er toestemming is voor een andere kleur bloemen, paarse komen erbij.
Om half een ben ik in Calzadilla de la Cueza. Daar eet en drink ik wat en sta stil bij mezelf . Nog 6 km of blijven.?
Ik zie het echtpaar uit de usa nog, hij heeft pijn aan zijn hak. Hopelijk geeft deze voor hen korte dag, genoeg rust om morgen weer verder te gaan. Zij hebben namelijk wel een einddatum .
Ik loop door en geniet van het nieuwe uitzicht, de grens is open gegaan voor verschillende bloempjes , ze zijn allemaal klein en fijn.
In de verte zie ik een boer het land omploegen.
Dat is ook de enige die ik vandaag op het land zag, denk omdat het 1 mei is, de dag van de arbeid . Het is hier een grote feestdag .
Het is een mooie wandeling , ik spreek nog even met een anders stel uit Amerika , maar hun tempo is zo anders dat ik al redelijk snel weer alleen loop. Ze vroeg als eerste aan mij waar ik vandaan kwam. Toen ik Nederland zei, zei ze heel verbaasd “ ohhh echt?” Misschien is het in het Engels wat anders dan hoe ik het interpreteer 🤪. Grappig was het wel.
Het is nog een mooi stukje, wel weer de nodige keien op het pad dus opletten.
Als ik Ledigos binnen loop valt het mij direct op dat er nog huizen , muren van leem zijn. Wauw, dat heb ik nog nooit gezien het is prachtig , hoe oud zouden ze zijn?

Ik ben om14 uur in de alberque , mooie plaats, mijn schoenen zien er wat stoffig uit😂 misschien iets uit mijn hoofd naar beneden gevallen 😉🤪. Ik kon mijn was in machine doen met andere pelgrims , das mooi, wordt het een keer echt schoon. In de tuin schrijf ik mijn blog en raak ik aan de praat met twee Duitse pelgrims , ik dacht dat het een stel is, maar dat is niet zo . We eten vanavond samen in het restaurant van de alberque.
Ik voel mezelf goed, denk er niet meer over om naar huis te gaan. Morgen een nieuwe dag, nieuwe kansen, ervaringen,ontmoetingen.

Ik voel mij gesteund door de mensen die van mij houden , merk dat ik steeds meer voel dat ook andere mensen , die ik niet heel goed ken of helemaal niet ken, mij leuk kunnen vinden. Dat klinkt misschien vreemd, maar zo dacht ik er een jaar geleden echt niet over. Toen dacht ik dat “ iedereen” mij stom, saai en vreemd vond. Wat een dankbaarheid dat dat begint te veranderen, dat maakt mij erg gelukkig .

🙏❤️🍀

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago