Zo blij, trots en voldaan voel ik mezelf, mijn voeten nu iets minder 😉. Maar dat hersteld zich wel.

Nu ff terug naar de nacht , op de een of andere manier kwam het idee om iemand om te brengen niet in mij op in mijn slaperige toestand. De apneu meneer uit Australië deed weer enorm zijn best. Hij kan er ook niks asn doen. Zijn Australische vriend kwam om 23.30 stomdronken ( alberque gaat om 22 uur dicht , maar ach ja waarom zou je jezelf daar iets van aantrekken?) hij sliep onder mij en viel tegen ons bed aan, daar schrok ik wakker van. Was even heel vreemd , een lelijke vent , zijn hoofd op mijn lichaamshoogte en er kwam een enorme walm uit zijn snufferd. Ook toen niet de neiging gehad om iemand de hersens in te slaan, zit er gewoon niet in denk ik, snel omdraaien. Hij lag enorm te ronken , draaien en stinken onder mij. Vanmorgen waren de eerste al weer om 6 uur actief. Ik op mijn gemakje gedaan, kwam ik beneden stond Doretea op mij te wachten. Ik was even verbaasd we hadden niet afgesproken om samen te gaan lopen. Zij wilde nog een ontbijt nemen , ik alleen koffie. Om 7.30 uur zijn we gaan lopen. Het ging lekker , de heuvel was beter te doen , tot de keien er plots weer waren . Gelukkig niet zo’n lang stuk 😃. Het uitzicht verandert langzaam, minder wijngaarden , meer gras. Ook minder bomen en daardoor ook wat vrolijk fluitende vogels. Ik zag een mooi zwart vogeltje, zwart met oranje en wit onder de vleugels en later een paar bruine, met een Kuifje, iets groter dan een mus. Na een bergje is het elke keer weer een cadeautje hoe het uitzicht aan de andere kant weer is.
Ik merk dat mijn metgezel wat moeite heeft met mijn tempo, maar ik ga niet langzamer want ik loop lekker.
Het is fris vandaag, af en toe een waterig zonnetje, heerlijk wandel weer. Na twee uur komen we aan in Nájera , gaan zitten voor een heerlijke koffie en ik neem mijn ontbijt. Er zijn verschillende bekende gezichten en praten wat met elkaar . Vannacht is er een tablet en geld gestolen in het hostel 😳 hoor ik van een andere Nederlandse vrouw. Fijn pelgrims onder elkaar. We hebben het erover waar te gaan stoppen, het plan is in Cirueña. Dat is dan voor vandaag 25 km. Als we weer gaan lopen blijft ze een beetje achter mij. We komen op een plein ik volg de pijlen en als ik dan omkijk in het straatje waar ik loop is Doretea verdwenen 🤔. Ik loop even een stukje terug , maar zie haar niet. Twijfel slaat toe, wat moet ik doen? Wachten? Kijken of ze het gebouw in is gegaan waar de deur van open staat ? Ik ken dit van mezelf...... beetje therapie tijd 😉
Feit; ze is er niet meer. Ze heeft niks gezegd.
Mijn gevoel , niet fijn, ik wil niet wachten. En besluit door te lopen .
Ondanks dat ik doe wat ik wil, zit in mijn hoofd wel een stemmetje te wat te vervelen.
Even later komt er een flinke klim Najera uit en kan ik me daar op focussen. Het lijkt wel een film set , zo mooi, gewoon hier in Europa . Enorme rode rotsen met gras, het is allemaal wat dor en droog, daardoor niet minder mooi en indrukwekkend. Ik loop nu op een zand pad, met grind hier en daar. Mijn benen doen goed hun best en het lijkt bijna vanzelf te gaan. Ik vind het ook wel lekker om alleen te lopen. Na de klim veel grasvlaktes met soms een veld met prachtig geel koolzaad. In Azofra doe ik een kleine boodschap in de kleinste en volste supermarkt die ik ooit heb gezien. Ik kan er niet eens door de gangetjes lopen met mijn rugzak. Er staat wat plaatselijke bevolking te praten en wat te kopen en merk mijn Nederlandse ( of die helemaal van mezelf) ongeduld op, ze blijven maar praten en wat een volume. Misschien heeft de familie Brouwers toch ergens wat Spaanse roots. De haarkleur past ook prima 😃.
Uiteindelijk kan ik met mijn fruit, nootjes en komkommer vertrekken. Op het eerste terras ga ik zitten, loop naar binnen om een koffie te halen en naar het toilet te gaan. Op Veel plekken in de dorpen mag je zelf binnen gaan halen, anders drink je niks 😉. Kom ik buiten, tada wie zit daar..... Doretea. Waarom ik haar had verlaten. Ik zeg, dat zij niets gezegd had en dat ik haar niet meer zag en toen ben doorgelopen. Ze kijkt een beetje beschaamd. Als ik mijn koffie op heb ga ik verder, zij blijft daar lunchen, dat is mij nog te vroeg, half twaalf.
Ik loop verder, het weer blijft heerlijk, fris, beetje zon en wind. Op naar Ciruena , dat geeft echt nog even een enorme klim. Stapje voor stapje en geregeld van het uitzicht genieten kom ik boven. Daar staat een donativa standje en houden vele pauze. Ik loop nog wat verder opzoek naar een bankje , heb ik een indruk van het plaatsje. Echt vreselijk, heel veel nieuw en hoogbouw en zo goed als alles staat te koop. Bij een kleine picknick plek doe ik mijn rugzak af en ga zitten om te lunchen. Mijn heerlijke hardgekookte eieren, avocado en komkommer. Er komt nog een Spaans stel bij zitten en hij spreekt ook Duits. De vrouw kan niet bevatten dat ik dit helemaal alleen doe, ook nog de hele weg. Ik bemerk dat ik mezelf snel uitgerust voel. Ik vind het hier vreselijk en overdenk om verder te gaan. De volgende plaats is Santa Domingo de la Calzada. Nog ruim 7 km. Een klein klimmetje maar vooral matig naar beneden en vlak.
Wat voel ik? Mijn lijf voelt okay, fit. Mijn hoofd voelt ook goed, ik heb niet het idee iets te moeten bewijzen ofzo. Ik hak de knoop door en zet mijn rugzak weer goed.
Even later loop ik lang iemand , hij spreekt mij in het Engels aan. Waar ik vandaan kom en blijkt hij ook een Nederlander te zijn. Hij zegt zich er op te betrappen soms in het Engels te denken , grappig dat dacht ik vandaag ook nog. We lopen samen verder, hij komt uit Amersfoort en heeft eerder gefietst vanuit Parijs. Toen het besluit genomen om nog eens te lopen , dan zie je meer en maak je makkelijker contacten . Hij is ook 9 april gestart, in Bayonne. Het is prachtig, het groen van de gras vlaktes , de wind die er mee speelt. Ik geniet van uitzicht en gezelschap . Het laatste half uur hebben we industrieterrein , aardappels en nog andere bedrijven. En ik heb zere voeten, zoals de eerste dagen . Zijn we er bijna zegt hij dat ie moeite moet doen mij bij te houden, dat ik nogal stevig doorloop . Oeps had ik niet aan hem gemerkt. Tis nog maar een klein eindje en ik besluit iets rustiger te lopen. Op naar het centrum , mijn gezelschap haakt af, denkt een hostel te hebben gezien . Ik loop richting centrum en ben daar beland in een enorm groot hostel. Kosten 8€, alles netjes.Even later komt mijn wandel gezelschap daar ook aan. Ik beland op de tweede verdieping , kamer 5, bed 6. Er staan vijf stapel bedden. Geen apneu vannacht , denk ik. Nou ja niet van de bekende meneer😃.
Ik ga op bed liggen, voeten omhoog en ben zo blij, ik heb vandaag 35 km gelopen , geen blaren. Mijn voeten 🤔 kijk ik morgen op terug, dan minder ver.
Ik ga, nadat ik gedoucht heb op zoek naar een winkel voor wat fruit, groente, havermout . Ik die er een die nog dicht is en ga op een bankje zitten wachten. Blog schrijven. Komt er een oud Spaans dametje naast mij zitten, ze praat honderd uit tegen mij, ik versta er niks van . Soms is ze stil , maar al snel begint ze weer. Ik zeg een paar keer dat ik geen Spaans spreek , maar maakt niks uit. Ze ziet eruit alsof ze zichzelf niet meer zo goed kan verzorgen , maar..... nagels wel gelakt , geweldig. Na een uur geef ik het op, gaat niet meer open denk ik. Ondertussen al drie mensen bij mij aangekomen over de oude dame , maar ik heb geen idee wat ze allemaal zeggen of vragen. Ik vind een kleine Turkse winkel en koop daar wat . Daarna op zoek naar eten, het smaakte heerlijk. Nu zit ik in een enorme huiskamer fit af te maken , wat een lawaai hier zeg! Allerlei culturen hebben elkaar een hoop te vertellen . Ik ga lekker op bed liggen lezen en hoop dat ik morgen weer fris en fruitig ben.

Nogmaals dank voor alle lieve , leuke , mooie, aardige reacties . Ze doen mij goed!

🙏❤️🍀

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago