Dat klinkt nu echt geweldig, maar ik vond het vandaag meerdere malen helemaal niet tof.

Toch ga ik weer even terug naar gisteren, een gezamenlijke pelgrims maaltijd met, ik denk 40 mede wandelaars. Als je de Pyreneeën over wilt is dit de enige optie om te stoppen en overnachten. Gezien mijn conditie had ik vooraf al besloten daar te stoppen, ondanks dat het maar 8 km was.
Het was me wat dat eten , als eerste soep, met een beetje onverklaarbaar kleurtje, maar het rook goed , beetje waterig. Ik denk dezelfde die ik vanmiddag al op had, maar met een extra scheutje water 🤪
Daarna grijs uitziende varkensrollade met een berg vet 😱 en een groente mengsel van erwten , heel veel , wat worteltjes en een zeldzame champignon en aardappel . Brrrrrrrrr . Maar ja, dat is wat het is. Als nagerecht rijste -pudding, die was heerlijk. Je kunt water of rode wijn drinken. Doe mij maar water want na een glas sta ik op mijn kop. En ik moet ook nog naar boven, naar mijn slaapkamer (en die van vele andere. )
Aan tafel zit ik naast mijn ( stapel) bed genoot 😂 een Engelsman die in New York woont. En aan de andere kan een jonge dame uit Engeland . Tegenover mij twee dames uit Nederland , de ene is de gids van een georganiseerde wandeltocht naar Santiago, echt een super leuke jonge vrouw. De ander is een van de deelneemsters . Ze loopt een paar dagen met de groep en gaat dan zelf haar weg. Het is erg gezellig aan tafel en het volgen en voeren van gesprekken gaat goed. Pas aan het einde raak ik een beetje overprikkeld , na het eten wordt er een voorstel rondje gedaan. Daarna vliegt iedereen van tafel en om 20.30 is bijna iedereen weg, ze springen allemaal al in bed 😳. Ik en de twee dames de tegenover mij aan tafel zaten, praten nog even, ik wil nog een kop thee en deel mijn kannetje met een van hen, de andere is ook naar bed.
Komt echt nooit voor dat ik als laatste op het feestje ben 😂😂.
Om negen uur lig ik ook in mijn bed en om half tien doet iemand het licht uit.
Het orkest begint , ik ben nog wakker en lees nog even , in een kamer met 12 , geen enkel stopcontact , telefoon loopt snel leeg en ik baal. Alleen hier zijn , okay , maar ik wil zo nu en dan wel contact met het thuisfront.
Mijn reserve lader is zo koud dat ie niks doet.
Lang verhaal kort, ik heb weer een super bagger nacht gehad , twee mannen lagen tegen elkaar op te snurken. Mijn oordopjes kon ik niet vinden , als mijn bovenbuurman omdraait wiebelt het hele bed. Om kwart voor zes wil meneer grote snurker al wakker zijn , hoop lawaai met rugzak , uit bed, in bed, plasticzakken, deur open en natuurlijk ook dicht. Als hij nu al weg kon , was het nog geen tijd, maar hij moet tot 7 uur wachten om ontbijt te krijgen. Aangezien de volgende 21 km nergens iets te eten te halen valt. Pffffff lichtelijk geïrriteerd 🤬
Het is koud, vriest, maar de zon schijnt. Ik ga heerlijk aan de wandel. Dat gevoel duurt maar even het klimmen valt me echt zwaar. Ik hijg alsof ik zo dood neer val . Ik ga natuurlijk weer vaak van de natuur genieten en rondkijken.
Het is echt prachtig . Het is zo bijzonder hoe enorm de bergen zijn. Als er niemand in mijn buurt loopt is de stilte enorm , zo mooi.
Soms loop ik alleen dan weer even met iemand anders. Ik vind het ook wel fijn om geregeld alleen te lopen, het voelt zo bijzonder en speciaal.
Maar wat is het zwaar, ondanks de kou en gure wind, heb ik het niet koud, moet zo enorm hard werken om boven te komen. Dan te bedenken dat er vandaag ook een gezin liep met vijf kinderen , de jongste 4 jaar. Zo dapper zijn ze.
Ik vind een prachtig plekje om te eten , uit de wind. En het laatste stuk is er sneeuw op de berg.
Ik zing zelf gemaakte liedjes , als ik alleen ben en denk dat het echt niet meer kan .
“Ojee wat is het zwaar
Ja echt waar
Ik denk dat ik het kan
Sjef weer er alles van
Hij geeft mij weer een zet
Zorgt voor de pret
Ik weet dat ik het kan
Ik ben er bijna man”
😂😂 het lijkt nergens naar, maar het helpt mij er wel door heen, ik jsn er weer ff tegen aan. Tot de volgende klim, en zingik het nog maar eens.
Vriendelijke brandweer mannen maken het pad sneeuw vrij en vragen of ik moe ben . Ik ...... nee hoor 🤪
Nog 5 km flink dalen en dan ben ik er Roncesvalles . Ik zie het al liggen, zo fijn maar moet nog een flinke daling maken. Mijn grote teen gaat zeer doen , een blaar. Van een lieve dame uit Australië heb ik wandelwol gekregen voor morgen.
Ik dit nu in een oud klooster? Meer dan 200 pelgrims slapen hier, echt overal vandaag. Ik ga naar de pelgrimsmis en krijg de pelgrimszegen.
Ik versta er geen fluit van, alles in het Spaans , maar het is indrukwekkend. Ik denk aan Moed , hoop dat ze ook mee kijkt.
Daarna een heerlijke maaltijd genoten met een aantal mensen die ik in Orrisson ontmoet heb. Als ik dit heb geplaatst ga ik boven in mijn stapelbed liggen en hoop ik dat de enorme mopperende Nederlander niet snurkt . Anders ga ik zorgen dat ik er doorzak met plank , matras en al. Zal ie stil zijn , want ik ben echt enorm moe, na 5 slechte nachten en al hef wandelen.
Feitjes : 80 km gelopen
106242 stappen
Grijze haren niet te tellen
Genieten volop
Morgen naar Zubiri 🙏🍀❤️

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago