Wat ben ik blij dat ik morgen kan gaan lopen .
Maar laat ik maar in de ochtend beginnen , na een wat slechte nachtrust is het dan zo ver. Afscheid genomen van Luuk, Floor en Ike, tranen weg slikken . Flip brengt mij naar het station en daar werd ik verrast door Marjolein en Piet-Hein, die kwamen mij ook uit zwaaien . Afscheid van mijn lief, ook weer slikken geblazen en ik stap vol goede moed in de trein naar Breda.
Natuurlijk moet ik hier op een ander perron instappen dan vanmorgen op internet stond 😳 maar het gaat goed, hupsakee op naar Antwerpen. Daar op het zelfde perron instappen als waar ik er net ben uitgesprongen. Uhhhhhh behalve dat de talys echt enorm lang is en in de laatste wagon moet stappen, sprintje trekken met mijn rugzak op🤪😜.
Lekkere stoel, ik heb wel een koffie verdient.
Op naar Parijs, hier wordt ik niet blij en moet echt mijn best doen om te vinden waar ik moet overstappen, eerst met de metro naar de trein. Wat ben ik blij dat ik in elk geval al een kaartje hiervoor had gekocht in de talys. En die drukte😱
Ik zit in een dubbel dekker naar Bayonne en ben niet beroofd😃 heb alles nog bij me. Speelt toch mee , na wat Philip vorig jaar mee maakte .
Goede stoel, lekkere zelfgemaakte lunch, zoete pannenkoek met amandel pasta , kokosrasp en wat gehakte nootjes en honing . Ook nog een appel op.
Maar je wat duurt die rit lang zeg, beetje lezen, quilten. Nog met een Koreaan gesproken die met zijn moeder gaat lopen. Ben ik eindelijk in Bayonne ligt het plein waar ik op de bus zou moeten stappen op de schop😟 geen bus station meer, een enkele bus maar niet die van mij. Ik vragen op het station, helaas ze weten het niet. Dan maar iemand aan gesproken met mijn “. 35 jaar geleden kon ik het ook al niet Frans “. Als eerste gezegd dat ik geen Frans spreek. Ze wijst mij de weg, helaas de verkeerde, daar weer iemand aangesproken , station is in andere buurt, hup gas erop en lopen maar, zie ik net een bus rijden met mijn bestemming , maarja die gaat niet meer stoppen. Op zoek naar het plein waar de bussen zouden zijn , ligt ook op de schop , maar ik vind de halte en ik ben er 10 minuten voor de laatste bus vertrekt.
Uurtje met de bus mee, prachtige heuvels en in de verte de......... oeps moet ik daar over heen🙄 hoog, groot, donker en met sneeuw.
Ik Saint Palais sta ik appelig te kijken waar ik heen moet , word ik door een vriendelijke Franse hardloper de weg gewezen .
En zo helpt een andere heer mij weer als er niemand open doet bij het voormalige klooster waar ik vannacht ga slapen .
Heerlijke verse appelsap op en op zoek naar iets te eten , tis 20.00 uur. In het hele centrum een ding open, een mini pizzeria en ik ben de enige klant.
Nu op mijn cel , fris gewassen , ik lig alleen, er zijn wel wat andere pelgrims, een ervan herkende mij van mijn verhaal op de Santiago fb groep.
Ben benieuwd of mijn verhaal geplaatst wordt, internet heeft niet zo’n zin .
Ik heb zin in morgen voor nu welterusten 🙏🍀❤️

Geschreven door Nicolewandeltnaarsantiago