Zo dat was me het dagje wel. De titel van het stukje van vandaag is onderweg al verschillende keren
veranderd in mijn hoofd. Eerst was het “Schilderachtig en Troosteloos”. Vanmorgen ging de route
eerst naar het aanbevolen veerpontje bij Geulle, om aan de Belgische kant van de Maas te komen. De
oprit was aan een geiteveldje. Je moest eerst een hekje door om er te komen. Heel idyllisch, maar
vooral voor dagje mensen. De eerste afvaart was namelijk om 10.00 uur en wij waren er om 9.00 uur.
Dus zijn we toch maken aan de Nederlandse kant gebleven. Vervolgens kwamen we voorbij
Borgharen over een natuurterrein met wilde paarden. We werden al gewaarschuwd door een
terugkomende fietser dat de paarden op de brug stonden en dat je alleen door kon fietsen als je niet
bang bent. Wij zijn dus doorgefietst. De paarden waren inmiddels van de brug, maar je kon ze nog
wel goed van dichtbij zien. Hierna kwamen we ook nog eens door het Maastricht met zijn leuke
straatjes. Tenslotte nog even over de Pietersberg met de kalkafgravingen, wat altijd weer een mooi
gezicht is vanaf het uitkijkpunt. We zagen dat je afgravingen met de trap kunt afdalen om door de tijd
te reizen, maar dat hebben we toch maar niet gedaan.
Na Maastricht was het wel gedaan met de mooie plaatjes en kwamen we in het Troosteloze Luik en
omstreken. De eerste troosteloze ervaring was het koffieterras. Dit was bij een café, dat net
bevoorraad werd. Het terras lag aan een vrij drukke straat en aan de overkant waren drie mensen
met alle drie een peuk in de mond aan het proberen een gevelmuur wit te schilderen. Er was ook
geen appeltaart, maar dat kennen ze in België meestal niet. Hierna volgden kilometers met alleen
maar stoffige bedrijven en ronkende vrachtwagens. Daarbij waren heel veel straten in Luik
opgebroken. Volgens mij doen ze daar niet aan stikstofbeperkingen om te bouwen. Het ergst van alles
was een afgesloten tunnel onder de spoorweg door. Daardoor moesten we en flink eind omrijden om
aan de andere kant van de spoorweg te komen. Hierdoor hebben we wel een heel mooi en vooral
hypermodern architectonisch hoogstandje gezien. Hierna kwamen we op een klinker helling die niet
zou misstaan als laatste klim voor de finish in Luik-Bastenaken-Luik, inclusief klinkers. Verder moesten
we regelmatig klunen over smalle voetgangers doorsteekjes bij de weg opbrekingen.
Later dacht dat het vandaag alleen maar “Poeh, poeh …” zou gaan heten. Aan de troosteloze industrie
leek wel geen einde te komen en het werd alleen maar warmer en warmer. Uiteindelijk hebben we
een thermometer met 36 graden gezien. Uiteindelijk waren we in Huy aangekomen. Daar hadden we
al 98 km. op de teller staan. Ik wist dat er een camping ongeveer 12 km. van de route zou zijn, maar
we hadden geen internet verbinding om precies te weten waar dat moest zijn. Ook konden we geen
supermarkt opzoeken. Gelukkig zag Ingrid een bord van de Lidl op 3 minuten rijden. Daar konden we
met de openbare wifi de camping die ik op mijn lijstje had staan vinden en de route bepalen.
Uiteindelijk is de titel “Op en neer” geworden. Na de mooiste kilometers van de dag, in bosrijk
gebied, heuvel op en heuvel af, kwamen we uiteindelijk bij de camping. Maar daar wilden ze ons geen
plekje geven. Ze zaten zogenaamd vol. Capfun Hirondelle is een mega vakantiecamping met alles er
op en eraan. Daar willen ze kennelijk geen fietsers voor 1 nacht. Bij de receptie stond een mevrouw
die drie dagen eerder haar huisje verliet. Zij bood ons aan om hun huisje dat was gereserveerd tot
vrijdag, te gebruiken. Maar dat mocht niet van de manager. Helaas geen persoonlijke aandacht, zoals
we gewend zijn bij de kleine natuurcampings. Gisteren waren we nog bij een camping die per
definitie geen wandelaars en fietsers een plek weigert. Maar ze konden ons wel een alternatief
geven. Een camping in Wanze. Daarvoor moesten we weer terug naar Huy rijden. Wanze lag vlak voor
Huy. Gelukkig waren dit de mooiste kilometers van de dag en die hebben we op en neer mogen
fietsen. Langs de route naar de eerste camping was echter geen bordje van deze camping te vinden,
daardoor waren we er op de heen weg bijna langs gefietst zonder hem te zien.
Zo kwamen we op een wat verloederde camping, met een wat verloederde eigenaar, annex
kroegbaas. Het enige wat er verzorgd uitzag was het zwembad en de kantine, die was ingericht als
een café. Dat was erg prettig. Nadat we eerst nog even de tent te drogen hebben gehangen, zijn we
heel snel een paar biertjes gaan drinken. Daar knap je echt van op als je zo’n dag als vandaag achter
de rug hebt. Verder heeft de camping en stukje gras voor de tent en een douche. Meer hebben we
niet nodig. Hier rond Huy blijkt echter wel een fors internet gat te zijn. In Huy was al geen internet en
op beide campings ook niet of nauwelijks. Toch lukt het nu later op de avond om dit stukje te uploaden

Geschreven door John.fietstrond