Morgen is het dan eindelijk zover, ik kan en mag vertrekken voor mijn al meer dan 2 jaar geplande
reis naar Rome op de fiets. Ik kan ook niet wachten om hier over te schrijven, vandaar dat ik
vanavond al kort start met deze Proloog.
Al in september 2019 zijn Ingrid en ik bij een lezing van Hans Reitsma geweest over zijn fietsroute
naar Rome. Het plan was om deze Route in de zomer van 2020 te gaan fietsen. Iedereen weet wat
zich de afgelopen 2 jaar heeft afgespeeld, waardoor dit er nog steeds niet van is gekomen. De
voorbereidingen liggen al die tijd in de kast en vorig jaar heb ik met een rondje door Nederland al
veel uit kunnen testen, zoals de uitrusting en hoe het is om en kleine 4 weken alleen op pad te zijn
met de fiets. Vorig jaar was het voor Ingrid nog mogelijk de eerste 4 en de laatste 5 dagen mee te
fietsen, wat het extra leuk maakte. Dat zit er dit jaar niet in. Vanaf morgen vertrek ik alleen, maar zal
ongetwijfeld weer veel verschillende mensen tegen komen. Mensen en verhalen, die ik met iedereen
zal delen die het leuk vindt om mij te volgen via dit medium.
Afgelopen week wel de puntjes op de i gezet en de uitrusting bij elkaar geraapt Deze heb ik vanavond
op zijn plaats in de tassen gepakt. Alles past er prima in, maar ik heb teveel ruimte. Teveel ruimte
betekent dat je teveel meeneemt. Net alles gewogen en dan blijk ik toch weer 30 kg. bagage te
hebben ingepakt. Dat is vergelijkbaar met vorig jaar, hoewel ik het idee had dat ik iets had bezuinigd.
Eigenlijk is 30 kg. voor het mooi iets te zwaar, zeker als je een berg op moet. Dit heb ik in Limburg
gemerkt, waar 2x een heb moeten lopen op kleine steile stukjes. Volgens de route beschrijving zou
het niet of nauwelijks boven de 10% uit moeten komen, maar dat moet nog blijken. 10% heb ik met
deze bepakking altijd nog wel kunnen redden, maar op lange stukken moet dat nog blijken. Dat
houdt het wel spannend.
Vandaag ben ik nog uitgezwaaid door mijn collega’s met een veiligheidsvlaggetje, sportvoeding,
billenzalf en een fietsbel. Maar bovenal met heerlijke appeltaart, die ze hadden gebakken, als thema
van mijn fietstochten. Collega’s bedankt, ik zal aan jullie denken als ik weer op een terrasje zit met
een nieuwe appeltaart. Nu nog even douchen, op tijd naar bed en morgen vertrekken met een
heerlijk zonnetje en de wind in de rug. Ik kan niet wachten
Geschreven door John.fietstrond