Het is toch wel relaxed, als je ’s ochtends je te tent niet hoeft af te breken en alleen maar hoeft aan te schuiven voor het ontbijt. Gisteren was met verteld dat het ontbijt mogelijk was vanaf 8 uur. Daarom wilde ik zorgen dat ik alles ingepakt en klaar was voor vertrek, zodat ik niet veel na half 9 kon vertrekken. Maar toen ik beneden kwam om de kleding tas weer aan mijn fiets te hangen en mijn toilet tas in te pakken, bleek dat er al mensen aan het ontbijt zaten. Ik kon dus ook al voor 8 uur aanschuiven voor een ontbijt met vooral snelle suikers. Er was geen buffet en ik moest het dus doen met wat me werd voorgezet: 4 verpakte biscuitjes, 4 jammetjes, 2 verpakte zachte croissantjes, waarvan 1 met chocola, een abrikozen taartje, een fles water, koffie en een zeer zoete vruchtensap. Verder kreeg ik wel mijn thermosbeker met koffie gevuld mee voor onderweg. De mensen waren hier heel erg behulpzaam.
Al met al zat ik toch al ruim voor half 9 op de fiets. In tegenstelling tot gisteren, lag vandaag het zwaarste gedeelte van de route in de eerste 20 kilometer. 2 keer flink klimmen en zorgde er voor dat het ontbijt snel was opgebrand. Na de eerste klim zag ik het eerste bordje: ROME 175. Ik kon op dat moment niet voor mezelf bepalen of dit nu bemoedigend of ontmoedigend was. Het meest klimkilometers waren vandaag ook in bosachtige omgeving en zodoende niet pal in de zon, zoals gisteren. Dat maakte ook wel dat de uitgebreide vergezichten ook wat minder uitgebreid waren. Het was nu meer groen en minder agrarisch. Het zorgde wel voor meer schaduw tijdens het fietsen. Dat was dan wel weer aangenaam.
In het plaatsje Castell’Azzara was een barretje en daar tegenover een COOP. Het leuke van de barretjes in deze plaatsjes is dat je voor iets meer dan 3 Euro een koffie, flesje water en iets lekker bij de koffie hebt. Ik leer steeds beter de espresso te waarderen. Na de koffiebreak heb ik nog even bij de COOP een drinkyoghurt voor bij de lunch gehaald. Daarna kon ik weer op weg. Maar ook het lekkers bij de koffie bevatte vooral snelle suikers en om 12 uur was de energie wel een beetje op en werd het al tijd voor de lunch. Met brood met kaas en salami en een banaan ben ik in staat om het energie niveau even wat langer op een hoger pijl te houden en kon ik met vertrouwen de laatste 40 km. van de dag wegtrappen. Dat vertrouwen was ook gebaseerd op het feit dat in de laatste 40 kilometer niet veel meer geklommen hoefde te worden.
Zo ben ik aangekomen bij het Lago di Bolsena op camping Amalasunta. Dit is een matig tot slecht verzorgde camping en de eerste camping waar bijvoorbeeld geen toilet papier bij de toiletten aanwezig is. Het sanitair oogt ook niet schoon en fris. Het water uit de kraan is niet te drinken. Er staan nog veel caravans ingepakt in zeildoeken. Er staat wel gras, maar dat zijn voornamelijk graspollen van ongeveer 15 cm. hoog.
Langs het meer zijn overal barretjes en restaurantjes, zo ook naast de camping. Nadat ik mijn tentje had opgezet en mijn fietskleren had uitgespoeld heb ik lekker op het gemak aan de borders van het meer gezeten met een biertje Intussen heb ik alvast een overnachtingsplek voor morgen uitgezocht en geboekt. Tussen deze camping en Rome kom ik geen campings meer tegen en om voor de laatste dag een afstand van 130 km. af te leggen trekt met niet zo. Dan kom ik total loss en gehaast aan in Rome. Daarom heb ik besloten dit laatste stuk maar in 2 te delen. Het is een appartementje geworden, zodat ik toch nog zelf kan koken.

Geschreven door John.fietstrond