Vanmorgen weer uit het bos vertrokken. Op bosgrond kamperen is toch weer iets anders dan in gras. Je kan niets zomaar op de grond leggen of het zit onder het zand. Aangezien ik niet van zand houd, als het aan mijn spullen zit of als ik er zelf onder zit, betekent dat een beetje improviseren, om alles van de grond te houden. Zo heb ik bijvoorbeeld, wat takken naast elkaar gelegd, waar ik dan een pannetje of mijn bord op kon zetten. Verder alles op het grondzeil van het voortent gedeelte kunnen houden. In het donkere bos was er ook alleen maar schaduw, dus iets drogen zat er niet in, ook al scheen de zon volop.
Vanuit het vertrek van de camping had ik een valse start. Ik moest rechtsaf, maar ik was een weg te vroeg naar rechts gegaan. Dat betekende een forse klim, meteen vanuit het vertrek zonder warming up. Na ongeveer 600 m. was ik boven en liep de weg dood. Ik reed een boerenerf op. Hierna ging ging het gelukkig een stuk vlotter, hoewel het terrein behoorlijk geaccidenteerd is, met weinig vlakke meters. Dat geeft wel mooie uitzichten over het Noord Limburgse land als je op een top komt. Al snel bereikte ik de Maas en kon ik de Maasroute blijven volgen. Soms ging dat er pal naast, soms werd ik verder van de rivier afgeleid en door een natuurgebied of plaatsje gestuurd. Dit maakt dat deze route erg afwisselend was, met water, bos, landerijen en leuke dorpjes. Wat alleen wel erg tegenviel, was dat er rond koffie tijd geen enkel terras te vinden was. Op een gegeven moment was er een reclame bord met pijl van een restaurant/zalencentrum, maar deze bleek geen terras te hebben. Uiteindelijk toch maar mijn eigen koek gegeten op een bankje met een paar slokken water.
De Maas werd ook regelmatig overgestoken met een veerpont. Bij het veerpontje van Bergen-Vierlingsbeek, had ik weer een verplicht fotomomentje voor mijn oorkonde van het Rondje Nederland. Bij de volgende veerpont zou ik weer terug te Maas over moeten steken, maar deze was juist vandaag tot 15.00 uit de vaart, vanwege technisch onderhoud. Aangezien het toen rond twaalven was, ben ik maar aan de oostzijde van de Maas gebleven. Dat leverde uiteindelijk een drievoudig weerzien op. Bij het volgende veerpontje, kwam de officiële route weer van west naar oost en zou ik weer terug zijn op de oorspronkelijke route. Dit weerzien met de route, viel ook samen met het weerzien van mijn favoriete brouwerij: Hertog Jan. Ik ben daar al twee keer voor een rondleiding geweest met familie weekenden in Arcen en later nog eens alleen bij de proeverij tijdens een fietstocht. Het was vandaag flink warm en dorstig weer, dus kon ik de verleiding niet weerstaan om een biertje te gaan halen. Ik vroeg wat de beste Hertog Jan dorstlesser was. Nu weet ik niet of het biertje dat ik kreeg de beste dorstlesser is, of dat hij hem graag wilde verkopen. Er zat in ieder geval wel een verhaal aan. Het is namelijk een nieuw bier, dat speciaal gebrouwen is ter ere van het heropenen van de terrassen. Het heet "Weerzien". Daarmee had ik driemaal een "weerzien" op hetzelfde punt in de route. Omdat ik de appeltaart had gemist eerder op de dag, heb ik deze er maar meteen bij gedaan. Dat bleek best goed te combineren, hoewel de appeltaart wat waterig was. Misschien paste het daarom nog wel redelijk bij elkaar
Na Arcen ging de route veelvuldig door Nationaal Park De Maasduinen en weer verder langs de Maas. Dit leverde ook regelmatig een weerzien op van bekende plekken van eerdere fietstochten. Zo heb ik hier gefietst bij mijn vorige meerdaagse tocht langs de Nationale Parken en hebben Ingrid en ik een keer een fietsweekend gehouden langs de Maas vanuit Kessel. Kessel is een van de erg leuke Maasdorpen, waar je vooral na Venlo doorheen komt. Een ander voorbeeld is kastelen dorp Baarlo.
Na een afwisselende dag ben ik aangekomen op camping Raayerhof in Swalmen. Na de bosgrond van gisteren sta ik nu op gras van ongeveer 10 cm. hoog naast een weiland met paarden. Nu weet je niet wat er telkens aan je enkels kriebelt, gras of een strontvlieg. Ik heb wel de beschikking over een picknick tafel naast mijn tentje, dus het is erg luxe kamperen met een hoge tafel en zachte ondergrond.
Bij aankomst op de camping loop ik Henk uit Zevenhuizen tegen het lijf. Henk was leider van het jeugdelftal waar Lars het laatste jaar in voetbalde. Hij was ook vandaag aangekomen, samen met zwager en schoonzus. Ze waren nog nooit in deze regio geweest en hadden puur toevallig deze camping geprikt. Eigenlijk nog een extra weerzien.

Geschreven door John.fietstrond