Vlieland is een klein Waddeneiland en gisteren had ik het met de fiets al helemaal rond gefietst. Het is heerlijk om er te fietsen, maar het leent zich meer om te wandelen. Daar ben ik dus gisteravond mee begonnen, vooral om het niet koud te krijgen. Ik was gewoon maar gaan lopen en zou wel zien waar ik uit kwam. Uiteindelijk kwam ik in de duinen aan de Noordzee zijde van het eiland terecht. Hier ontmoete ik David. David was me 's morgens al opgevallen voor het vertrek van de boot uit Vlieland. Nadat hij zijn fiets op de boot had gezet, zat hij tot het vertrek nog op de stijger samen met een wat oudere vrouw. Bij het vertrek volgde een stevige knuffel en ging David de boot op en de vrouw via de stijger naar het terug naar het strand. David is een beetje een studentikoos type en telkens als ik hem zag had hij een boek in zijn hand. Eerst op de boot, later zag ik hem op een terras zitten op Oost-Vlieland ook weer met zijn boek "Mythos". Alleen toen ik hem op de fiets tegen kwam, had hij geen boek in zijn hand. Maar in het duin waar ik David persoonlijk ontmoette zat David weer in zijn boek te lezen. David was 's ochtends van Texel vertrokken, waar zijn ouders een huisje hebben. De vrouw van die morgen was dus zijn moeder. Hij had fiets van zijn broer geleend, die al vaker fietsvakanties had gedaan. David was nu voor het eerst zelf op pad, want hij wilde wel eens weten of hij dat ook leuk vond. David herkende mij eerst niet van de boot en vroeg voorzichtig of ik van het eiland kwam. Het bleek dat hij bang was betrapt te zijn. Hij had zijn tentje opgeslagen in de duinpan en wilde meteen maar een nachtje wild kamperen. Hij was zeer opgelucht toen ik vertelde dat ik hem van de boot herkende en dat ik ook vandaag was aangekomen. Zo werd dit een leuke ontmoeting met een startende fietsreiziger/avonturier.
Vandaag had ik drie uitgezette wandelroutes uitgekozen om te gaan lopen, maar niet voordat ik eerst genoten had van versoepeling van de corona maatregelen. Ik hoefde niet tot 12.00 uur te wachten op mijn koffie met appeltaart. Nou dat werd een feestje, heerlijk in het zonnetje aan de haven, met een wijds uitzicht over de Waddenzee. Daarna was ik klaar om te gaan wandelen. Ik was met de fiets naar het eerste startpunt gegaan. Op het moment dat ik mijn spullen van de fiets haalde, kwam Marije aan wandelen. Marije was ook gisteren met "De Vriendschap" van Texel naar Vlieland gekomen. Ik herkende haar eerst niet, maar zij staat op dezelfde camping een stukje verder op en had op het achterdek gezeten op de boot. Daar had ik haar niet gezien, aangezien ik voor op de boot had gezeten. Zij herkende mijn wel aan mijn fiets en bepakking. In tegenstelling tot David blijkt Marije een wereldreiziger te zijn. Samen met haar chiwawa reist Marije te voet en met openbaar vervoer. Zij heeft bijna alle continenten al gezien en is nu ook bezig met de Wadden hop. Zo blijkt de "De Vriendschap" zijn naam eer aan doet en leid deze tot leuke ontmoetingen.
De eerste wandeling van vandaag gaat vooral door duinen gebied, maar is wel afwisselend. Hij start aan de Waddenkant van het eiland maar gaat ook deels over het Noordzee strand. Vlieland is zo smal dat je in een uurtje van de Waddenzee naar de Noordzee kan wandelen en weer terug. De tweede wandeling liep rond om Kroon's polders. Dit een vogelrijk gebied, waar je nu alleen om heen mag lopen en niet er doorheen vanwege de broedtijd. Dat geldt overigens voor een heel groot deel van de wandelpaden. Vrij wandelen buiten de uitgezette wandelroutes is nu wat lastig in deze tijd. Hier heb ik als amateur vogelaar op het gemakt het verschil leren kennen tussen de verschillende ganzen en meeuwen. Dat zijn de vogels die veruit het meeste te zien zijn in de broedgebieden, naast enkele kievieten, scholeksters en eenden. De laatste wandeling van de dag was vanavond vanaf de camping. Deze ging door het begrazingsgebied van grote grazers. De Schotse hooglanders die er zouden moeten lopen heb ik niet gezien, maar wel een groot aantal Soay schapen. Dit is een klein maar taai schapenras, die voor het onderhoud van het uitgebreide duingebied moeten zorgen door de overmaat aan grassen en struiken te eten.
Al met al was dit weer een geslaagde zonnige dag, in tegenstelling tot in andere delen van het land. Vanmorgen kwam er een rattenvanger van Rentokil langs de tent, die vertelde dat het in Groningen met bakken uit de hemel kwam. Deze meneer kwam kijken of er niet teveel sporen van de bruine rat langs het campingveld te zien zijn. Deze beestjes komen van nature wel voor op het eiland, maar dat mag niet uit de hand lopen. Zeker niet bij de camping, waar makkelijk voedsel te vinden is voor ze. Hij raadde dan ook aan al het voedsel in afgesloten bakken te bewaren. Nu had ik alle eetbare spullen al in mijn binnentent bewaard, vanwege het grote aantal mieren in de voortent. Lange leve de campings midden in de natuur.

Geschreven door John.fietstrond