Vanmorgen was het flink koud bij het opstaan. Toen ik de tent uit kwam, was er een strak blauwe lucht, maar de zon nog achter de bergkam in het oosten. Na het toilet bezoek ben ik van de kou, nog maar een half uurtje in mijn slaapzak gekropen. Bij de tweede keer uit de tent kruipen scheen de zon al op berghelling in het westen en was deze al bijna in het dal. Dat nodigde uit om een beetje rustig aan te doen, dan zou de tent nog kunnen drogen in de zon. Gisteren had ik al even kennis gemaakt met mijn Nederlandse achterburen en zij maken het je erg makkelijk om rustig aan te doen. Als je ze een eenvoudige vraag stelt, krijg je een antwoord van minimaal 20 minuten en als je dan nog even doorvraagt hoef je zelf helemaal niets meer te zeggen. Gisteren merkte ik dat al bij het drogen en opzetten van de tent en vandaag bij het opruimen nogmaals. Als je dan niet al te onbeleefd wilt doen, dan schiet het niet erg op met inpakken. Maar niet getreurd, ik had er ook weer voordeel van. Gisteren kon ik in hun camper mijn telefoon opladen en vandaag hielp de heer mij met het opvouwen bij de tent. Dat was wel even makkelijk, aangezien er een aardig windje stond.
Nadat ik alles ingepakt had en was uitgezwaaid door de buren, moest ik eerst nog even langs de bakker. Gisteren was het er niet meer van gekomen om boodschappen te doen. Daarvoor had ik eerst nog 5 km. naar een supermarkt moeten fietsen en dat zag ik toen niet meer zo zitten. Het voordeel van ’s ochtends naar de bakker gaan, is dat je dan ook makkelijker wat lekkers meeneemt voor bij de koffie.
Gisteren was ik geëindigd bij het stuwmeer in de Etsch-Adige rivier. Deze rivier was vandaag mijn reisgenoot. Maar deze keer was het niet alleen een fietsmaat, maar een echte vriend. Hij stroomde dezelfde richting op als waar ik heen fietste. Dat had ik met alle voorgaande fietsmaten nog niet meegemaakt. De Etsch-Adige is een snel stromende, onstuimige rivier, met veel stroomversnellingen. Snel stromend betekent ook snel afdalen. Dat deed ik. In de eerste 12 km. was ik al 600 m. lager uitgekomen. Het was grotendeels een heerlijke afdaling over een goed geasfalteerd vrij breed fietspad. Je moest wel uitkijken voor tegenliggers, maar van auto’s had je geen last. In dit stuk zaten ook vooral overzichtelijke flauwe bochten. Dat betekende relaxed en snel afdalen. Deze afdaling werd wel twee keer onderbroken door een klein dorpje met smalle stijle straatje, echt heel knus. Eigenlijk hoefde ik nauwelijks mijn eigen navigatie te gebruiken, omdat tot aan Verona de Via Claudia Augusta wordt gebruikt. Dat is een oude Romeinse route, die nu helemaal ik uitgepeild als fietsroute. In bijna alle bochten en bij kruisingen staan peilen op de weg. Alleen staat de naam er niet bij, waardoor ik af en toe twijfel en graag met mijn eigen navigatie wordt bevestigd.
Met zo’n makkelijke dag stap je ook wat vaker af om een foto te maken. Zo deed ik dat ook in een natuurgebied, waar een schattig beekje naar beneden stromen. Op dat moment hoor ik ineens Nederlands praten naast me. Dat bleek een gezin uit Vucht te zijn, die bij familie op bezoek waren. Ze kenden Zevenhuizen wel, omdat ze oorspronkelijk uit Zoetermeer kwamen.
Verder ging de route door veel boomgaarden. Daar lieten ze niets aan het toeval over, er werd flink gesproeid. Bij dat sproeien, werden de fietspaden niet ontzien, wat een paar keer een gratis douche opleverde.
Maar aan deze makkelijke dag, zat nog wel een zwaar einde. Ik wist het wel, maar het was nog wel even pittig. De laatste kilometer naar het dorp van de camping, Nals, ging nog even stevig omhoog. Hierdoor moest ik op de camping eerst even flink bijkomen voordat ik me aan kon melden.
Ben ik net mijn tent aan het uitpakken, komt Karlijn aan met de campingeigenaar. Karlijn komt uit Utrecht en is via de Reitsma route naar Venetië aan het fietsen. Doordat het nagenoeg vol is op de camping en wij niet hadden gereserveerd, staan onze tenten net 2 meter uit elkaar en dat ik ook ongeveer de ruimte die we hebben om te zitten en te koken. We kunnen wel de waslijn samen delen. De camping eigenaar doet wel een beetje aan discriminatie. Aan mij vroeg hij bij aankomst of ik een koud biertje wilde, maar bij Karlijn had hij dat niet gevraagd. Toen heb ik voor haar maar een koud biertje meegebracht met de boodschappen, zodat we samen nog even een biertje konden drinken.
Door het stroom afwaarts fietsen, was ik lekker op tijd op de camping, zodat ik mijn fietskleren weer eens kon wassen. Dat was sinds de regenachtige dagen van begin van de week niet meer gelukt en het is toch wel prettig om ze weer wat op te frissen. Echt schoon wordt het niet van een handwasje. Dus morgen kan ik weer met frisse kleren op pad.

Ik wil hierbij iedereen ook bedanken voor de leuke reacties. Dat maakt het schrijven extra leuk.

Geschreven door John.fietstrond