Vandaag heb ik de hele weg zitten verzinnen, wat de kenmerkend voor deze dag zou zijn. Dat wisselde steeds opnieuw. Het eerste wat ik had bedacht was regen. Vanochtend vertrok ik nadat ik op de buienradar had gezien, dat er een zeer groot regengebied van zuid naar noord trok. Ik zat op de oostgrens van dit gebied en moest naar het oosten fietsen. Dat werd dus vooral een race tegen de regen. Kon ik snel genoeg naar het oosten komen, voordat de regen mij zou bereiken. Ik dacht dat het leed dan snel geleden zou zijn. Maar naar mate ik naar het oosten ging, verschoof het regengebied ook heel langzaam oostwaarts. Ik had af en toe een spatje regen, dat was geen probleem. Uiteindelijk in Delfzijl aangekomen, moest ik naar het zuiden en toen was er geen ontkomen meer aan. De regen had mij ingehaald en de rest van de dag is het niet meer droog geweest.
In Delfzijl heb ik overigens heel ludiek op het perron van het station, droog en uit de wind onder een overkapping kunnen lunchen op een bankje.
Het volgende kenmerk wat in mij op kwam was schapen(-stront). Ik dacht altijd dat schapen voor veel op de waddendijken van de Waddeneilanden lopen. Maar vandaag ben ik er achter gekomen, dat dit het lang niet haalt bij de dijken van Groningen. Wat heb ik vandaag veel schapen gezien. Nu is dat nog niet zo bijzonder, maar ik heb ook gezien dat schapen heel zindelijke beesten zijn. Ze poepen netjes op het fietspad en niet in het gras waar ze in grazen. Wat lag er veel schapenstront op de fietspaden. Op de Waddeneilanden ligt er ook wel wat op de fietspaden, waar schapen grazen, maar dan kon je er nog omheen. Maar dat was nu echter absoluut niet mogelijk. Als elke dag het fietspad even schoon geschraapt wordt, kunnen ze ook hiervoor een biogas centrale bouwen in Groningen. Elke keer als ik dacht dat ik het laatste schapenpad had gehad, omdat ik weer het binnenland in ging, had ik me weer vergist. Er kwam er nog een.
Uiteindelijk is het meest kenmerkende van de dag de ontmoetingen die ik heb gehad.
Bij de Eemshaven kwam ik een wandelende mevrouw tegen. Mary heet ze. Ik stond net boven aan de dijk en twijfelde of de weg buitendijks helemaal door zou lopen en ik niet weer opnieuw op een gesloten hek zou stuiten en terug moest fietsen. Mary komt uit Appingedam en was zelf ook een ervaren fietser, met tochten naar Rome en Santiago de Compostella als hoogtepunten. Zij kon mij meer vertellen over alle perikelen in Groningen, als energie provincie. Ik had op weg naar de Eemshaven langs een klein dorpje, Oudeschip, gereden. Dat lag voor mijn gevoel in "the middle of nowhere". Maar Mary vertelde dat het windmolenpark, dat er nu al staat bij de Eemshaven, helemaal wordt uitgebreid tot aan Oudeschip. Zelfs met de voorzieningen die er nu al staan, is al te zien dat Groningen de energie provincie wil worden van Nederland, met dit windmolenpark en zonnepanelen, bij de grote energie centrale en hoogspanningsmasten in dit gebied. Maar het wordt dus nog veel groter.
Verder werd ik net voorbij Delfzijl, aangesproken door een meneer op een fiets. Hij vroeg mij of ik op de heen of terug weg was. Het leek er echter meer op dat hij graag zijn eigen verhaal kwijt wilde. Hij was net eieren wezen halen bij een speciale eierboer, maar bleek zelf ook fietsreiziger te zijn. Zijn fietsmaat heeft nu echter kanker en alles was nu een beetje onzeker. Hij vertelde nog dat hij zijn fietsmaat moest helpen verhuizen naar een zorginstelling en dat het nog maar de vraag was of hij dat zou gaan halen. Verder woonde hij nu wel in Delfzijl, maar kwam hij uit Pijnacker. Al met al kreeg ik in korte tijd veel over hem te horen.
Maar de mooiste ontmoeting van vandaag was met mijn nicht, Janny. Toen ik gisteren een nieuw adres van Vrienden op de fiets had afgesproken in Bellingwolde, bedacht ik dat ik daar nog een nicht heb wonen. Mijn ouders hadden haar adres en telefoonnummer nog. Zo kon ik haar even bellen en ben ik daar vanavond even op de koffie en biertje geweest. Het toeval wilde, dat ook haar zus met echtgenoot op visite was. Het was dus niet helemaal coronaproof, met 3 bezoekers, maar met een beetje afstand houden en mijn vaccinaties, hebben we de gok maar genomen. Dit was een reuze gezellige ontmoeting. We bleken elkaar waarschijnlijk 11 jaar geleden voor het laatst gezien te hebben. Dus even bij praten over de de huidige stand van zaken en terugkijken op gezamenlijke herinneringen en het werd snel laat. Ik heb dus weer een excuus voor de late publicatie van mijn verslag van vandaag. Dit weerzien was uiteindelijk de meest memorabele gebeurtenis van vandaag.
Oh ja, ook in Groningen heb ik nog steeds bollenvelden gezien. Ik heb nu wel ontdekt, dat de bollenstreek, zoals wij die kennen, maar een zeer klein deel van de bollenteelt in Nederland verzorgt. Langs de hele kustlijn in Nederland zijn bollenvelden te vinden.
Waar ik ook nog over zou kunnen schrijven, zijn de lange wegen, zonder dat je iets om iemand ziet. Wat lijkt Groningen dan toch een verlaten gebied. Zeker vandaag met de regen en de wind, was dat wel even een psychologische test. Maar ik zal daar verder niet over uitweiden, anders wordt wel erg lang en laat vandaag. Ook over de gastvrouw valt nog van alles te vertellen, maar misschien bewaar ik dat nog wel voor een dag dat ik niet zo veel te melden heb.

Geschreven door John.fietstrond