Het is pas 9.00 uur als de bus ons dropt op een bedrijventerrein in St. Nazaire, anderhalf uur eerder
dan gepland. Dat is nog eens een meevaller, na een toch wel lange nacht. Echt slapen is er niet bij in
een bus, waarvan de stoelen maar een klein stukje achterover kunnen. Meer dan wat hazeslaapjes
hebben we niet gehad. Elk uur hebben we wel voorbij zien komen en elke vertraging bij de
tolpoortjes hebben we meegekregen. Nu we zo vroeg zijn aangekomen, kunnen we al mooi op tijd op
pad vandaag. De fietsen worden door de chauffeurs uit de bus gehaald en aan ons overhandigd. De
overige bagage kunnen we zelf uit het ruim halen. Dan kunnen we de fietsen weer optuigen. Voor
Ingrid betekent dit dat ze eerst nog een paar boutjes aan haar voordrager moet bevestigen. Die
hadden we er gisteren uit gedraaid, omdat de lowriders gedemonteerd moesten worden, volgens de
brief die we hadden gekregen. Maar uiteindelijk bleek dat toch niet nodig
In totaal stapten 10 van de 17 passagiers uit in St. Nazaire. De eerste 3 hadden als halte plaatst Blere
en werden al om 4.50 uur in de pikkedonker gedropt. Ik had er niet aan moeten denken wat ik om
die tijd al had moeten doen. Daarna kwamen er nog wat bankjes vrij in de bus en konden we een
beetje liggen op 2 stoelen naast elkaar. Om 6.30 uur was het inmiddels licht en werd de volgende
halte aangedaan in Samaur.
Uiteindelijk waren wij toch wel erg blij met onze aankomst tijd en konden we een beetje gewoon aan
de dag beginnen. Nadat we de chauffeurs hebben bedankt voor hun vlotte rit zijn we eerst naar de
haven en de boulevard gefietst. Daar bij de monding van de Loire was een mooi strand en waren ook
de eerste terrasjes al open voor een kopje koffie met pain au chocolat. Voor Ingrid was dit meteen
even een eerste fotomoment bij het strand en op boulevard. Op het terras was ook nog een ander
stel uit de bus neergestreken. Zij bleven nog 2 dagen in St. Nazaire en wilden daarna langs de Loire
fietsen. Over twee weken gaan ze dan weer met de bus vanuit Blere terug naar huis.
Na de koffie hebben we nog even wat lunchartikelen gescoord in de supermarkt en daarna zijn we op
weg gegaan voor de eerste etappe. De haven van St. Nazaire was geen fraaie fietsomgeving vanwege
het industriële uiterlijk. Eenmaal buiten St. Nazaire kwamen we op een oude spoorbaan,
vergelijkbaar met het Bels lijntje tussen Tilburg en Turnhout. Ook hier was een oude spoorbaan
gebruikt om een fietspad van te maken in een mooie omgeving. Alleen was deze omgeving nu erg
droog en dor. Zelfs de voetbalvelden zien er niet uit. Na dit fietspad voerde de weg door een moeras-dras gebied, dat in de reisbeschrijving
werd vergeleken met de Weerribben in Nederland. Er was nu echter weinig water te zien. Het enige
wat we wel opmerkten, was dat het landschap hier allemaal wel groen was. Dus het water was
misschien nog niet zo lang geleden verdampt. Het fietsen werd ons niet makkelijk gemaakt. Er
waaide de hele dag een stevige wind uit het noordoosten, precies de richting die wij op gingen. Dat maakte wel weer, dat we enige verkoeling kregen bij een temperatuur van ruim 30 graden. Intussen
werden de hoogte verschillen al iets intenser en moest er af en toe worden terug geschakeld.
Uiteindelijk kwamen we het laatste deel van de route van vandaag langs het Canal Nantes a Brest.
Dat ging over een heel vlak gravelpad en ook meer in zuidoostelijke richting. Hier ging het fietsen
weer vlot, omdat ze geen last van de wind hadden. Het bleek veruit het mooiste deel van de dag te
zijn. Het kanaal ging over in de rivier L’Isac en waar we aanvankelijk dachten langs de Meije te
fietsen, werd het water later breder met aan beide kanten een prachtig groen en vooral rustig
landschap. Bij het maken van foto’s hoorde je vogels in de boven en zag je de zwanen op het water.
Zo kwamen we aan bij Guenrouet, waar naast de rivier een camping ligt. Hier hebben we onze tent
neergezet, maar niet voordat we eerst het dorp in zijn gefietst voor een groot glas bier om de droge
keel van de wind en het stof weer te smeren. Wat is dat dan toch lekker. Naast het cafe, was meteen
de plaatselijke kruidenier voor de avond boodschappen. Hier was de keuze echter beperkt, waardoor
we uiteindelijk niet de meest smakelijk maaltijd in elkaar hebben kunnen zetten. Maar het was
genoeg om morgen weer op verder te kunnen fietsen.

Geschreven door John.fietstrond