Vandaag zou het een relaxte dag worden en voor de volgers weer mooie foto's van Ingrid. In mijn oorspronkelijke plan stond, dat ik vanuit de Time Out 130 km naar de volgende camping uit het Groene Boekje zou rijden. Maar Ingrid had al aangegeven, dat voor haar de grens wel onder de 100 km. ligt, om het nog een beetje leuk te houden. Dus zouden we niet in 4, maar in 5 dagen via Zeeland terug naar huis rijden.
Wel hebben we de wekker op fietsdag tijd af laten lopen. Dat betekent om kwart voor zeven. Het ontbijt en inpakken was nog lekker comfortabel en van alle gemakken van ons chalet voorzien. Zo vertrokken we om half negen fris en vol goede moed van de camping. De eerste kilometers over bekende fietspaden, via Ulvenhout naar het riviertje de Mark. Langs deze rivier voor de eerste keer naar de Belgische grens en dan verder naar het westen. In Rijsbergen vonden we een terrasje met appeltaart en koffie. Zo ging alles op rolletjes en bij lunch langs het Nationale Park de Kalmthoutse Heide hadden we al 69 km. op de teller staan. We constateerden dat het allemaal lekker vlot verliep. We hoefden alleen nog Zeeuws Vlaanderen zien te bereiken. Nu is dat nog niet zo makkelijk, omdat je vanuit Brabant daar niet over het vast land kunt komen. Daarom had ik de route gekozen via België en een stukje door het Antwerpse havengebied. Zo konden we vanuit het zuiden Zeeuws Vlaanderen inrijden. Bij Stabroek kwamen we België voor de 4e of 5e keer weer binnen en meteen realiseerden we ons dat dit een weerzien was met het Roparun parcours. Ik herkende de brug waar je overheen komt als je tijdens de Roparun eindelijk het saaie havengebied van Antwerpen achter je kunt laten. Nu moesten we echter nog beginnen aan dit wat minder leuke stuk van de dag. Maar goed, het was niet anders en we moesten alleen maar even de brug vinden die ons over de Schelde zou brengen. Toen we echter bij deze brug, de Lillobrug aankwamen, bleek deze buiten werking te zijn voor verkeer over land. Hij stond namelijk open. Achteraf hadden we wel een Belgische fietsbus gezien, maar ons niet gerealiseerd dat dit een alternatief vervoer was voor de brug. Nu moesten we eerst 15 km. doorfietsen, tot bijna in de Stad, om ons vervolgens via allerlei ommetjes en kruipdoor/sluipdoor routes een weg te banen door de Antwerpse haven over verschillende bruggen. Net toen we dachten dat we nog maar een brug te gaan hadden, was er geen brug. We moesten met de watertaxi. Even dachten we nog dat deze ons terug naar de stad Antwerpen zou brengen, maar gelukkig ging hij eerst nog een keer terug naar de overkant van de Schelde en zette hij ons daar af. Hierna konden we weer noordwaarts proberen het industriële decor achter ons te laten.
"He", vraagt Ingrid, "hoeveel kerncentrales staan hier eigenlijk?"
"Eentje", antwoord ik. "Dit is steeds dezelfde die we zien." We fietsten namelijk al voor de 4e keer die middag met zicht op de kerncentrale van Doel. We hebben deze vanuit alle gezichtspunten gezien. De eerste keer toen we nog in Nederland fietsten.
Uiteindelijk lieten we de haven achter ons en kwamen tegen zessen weer bij de Nederlandse grens. We hadden vooraf bedacht dat we eenmaal weer in Nederland een supermarkt en camping op zouden zoeken. Op google maps even gekeken voor de supermarkt en in Kieldrecht zou nog een winkel open zijn, op 4 km. van waar we stonden. Dit bleek echter een Turkse winkel te zijn, waar geen spullen voor het eten te krijgen was. Gelukkig wel een gekoelde frisdrank. Dan maar een camping gezocht op google maps. Hiervoor zouden we nog 5 km. op de grens moeten rijden naar Fort Bedmar. Voor de zekerheid eerst maar even gebeld. Gelukkig zouden we daar nog terecht kunnen. De eigenaar zou de plek alvast warm maken. We hoopten dat er op de camping ook nog wat te eten te krijgen zou zijn. Gelukkig was er een cafetaria met terras op de camping en konden we Vlaamse frites met curry worst bestellen. We kregen echter slappe patat met een gladde frikandel zonder saus. Maar omdat we vandaag met 145 km. toch al alle grenzen hadden overschreden, maakte dat ons ook niet meer uit. Hierna hoefden we alleen nog maar de tent op te zetten, douchen koffie drinken en een stukje schrijven.
Maar het stukje wat je nu leest is echter de tweede versie. De eerste was niet goed geüpload en helemaal verdwenen, zodat ik nog een keer aan de bak mocht.

Geschreven door John.fietstrond