Gisterenavond na het posten van mijn verslag heb ik nader kennis gemaakt met de fietsenschoonmaker. Dat is Jelle uit Overveen. Hij is met zijn vrouw Ria ook op weg naar Rome en nog maar 4 dagen op pad…. Zijn broer woont namelijk in de buurt van Koblenz en zij hebben daar de auto gestald. Misschien een idee voor mij, als ik nog eens naar de Noordkaap fiets.
Na deze kennismaking was het tijd om te gaan douchen, maar daar doken Wim en Rikke plotseling op. Zij hadden vandaag etappe van 150 km. gefietst vanuit Heidelberg en kwamen net de camping op fietsen. Ze waren gisteren in Heidelberg te blijven hangen, omdat ze de stad uitgebreider wilden bezoeken. Aangezien ze ook naar deze camping in Braunsbach wilden, moesten ze dus even flink doortrekken.
Vanmorgen had ik de wekker eigenlijk niet hoeven zetten. Om 6 uur en half 7 begon er uitgebreid een kerkklok te beieren. Alles bleek flink nat, omdat we gisterenavond waren geëindigd met een flinke onweersbui. Verder was er niet veel bijzonders en na het normale ritueel kon ik iets na half 9 vertrekken, voor wat volgens het boekje het zwaarste deel in Duitsland zou moeten zijn. Er kwamen vandaag voor het eerst een paar wat langere klimstukken aan. Ik was benieuwd of ik deze een beetje zou kunnen verteren. En ja hoor, naar ongeveer 12 km. diende zich de eerst serieuze test aan. Toen bleek dat ik dat nog wel een beetje moet leren. Ik rijd normaal meer op kracht en de macht en heb moeite met een hoog beentempo. Mijn hartslag en ademhaling stegen boven zichzelf uit en ik moest op deze klim 2x even stoppen om op adem te komen. Bij de volgende klim was dat nog 1x het geval. Daarna hadden we het ergste gehad. Later kwam er nog een flink zwaar stuk, maar dat was dan ook alles. Uiteindelijk bleek verder dat deze etappe bijna een makkie was. Want naast deze klimmetje heb ik verder de hele dag vals plat naar beneden gehad en de wind in de rug. De temperatuur lag ongeveer 10 graden lager dan de afgelopen dagen, dus uiteindelijk was ik gewoon een heel gelukkig mens. Gelukkiger in ieder geval dan Wim. Hij moest vanmorgen voordat hij vertrok eerst nog 2 spaken vervangen, omdat deze gisteren gebroken waren. Vanavond moest hij dat nog een keer herhalen. En dat weet ik omdat ook zij weer op dezelfde camping als ik zijn aangekomen. Maar daar ben ik al niet eens meer verbaasd over.
De route voerde vandaag van de Kocher naar de Jagst. Hierdoor moesten we de heuvels oversteken om van het ene rivierdal in het andere te komen. De route was heel landelijk, maar verveeld geen moment, omdat het overal glooiend is. Na een tijdje de Jagst gevolgd te hebben, ben ik uiteindelijk uitgekomen op een camping aan de Donau, bij Dillingen. Hier werd ik bij aankomst vrijwel meteen aangesproken door een echtpaar uit Den Haag, met de bekende vraag. Je weet wel, Rome? Zij zijn inmiddels al 2 weken op pad en doen het rustig aan. Ze fietsen niet elke dag en maken ook niet van die hele lange fietsdagen. Ze hebben er voorlopig negen weken voor uitgetrokken. Het is dus echt druk op de route en je ziet daarbij ook heel veel verschillen in de wijze waarop deze reis wordt gemaakt.

Geschreven door John.fietstrond