Het is kwart voor negen in de avond en ik zit weer lekker warm en droog. Deze keer op een boerderij, in een ruime kamer en daarbij nog woonkeuken tot mijn beschikking. Zittende aan een ruime tafel kan ik nu dit stukje schrijven, met een bakje koffie erbij.
Vanmorgen begon de dag weer met een heerlijk ontbijt. Deze keer van gastvrouw Inez. Inez bleek als ambtenaar te werken en zich bezig te houden met de energie transitie. Zij kon mij dus nog meer vertellen over de verschillende energie projecten in Groningen en de mogelijkheden die er zijn. Maar ook de knelpunten die dat op kunnen leveren. Zo staat er nu een grote aluminium fabriek in Delfzijl, die zoveel warmte produceert, dat meer dan Delfzijl daar warm van gehouden kan worden. Het zou zelfs gebruikt kunnen worden, om een deel van de stad Groningen mee te verwarmen. Maar door allerlei knelpunten is het nog niet haalbaar gebleken. Een pijpleiding aanleggen naar Groningen, zou nog wel kunnen. Maar dan moet je ook zeker weten dat deze fabriek nog jaren blijft werken. Nu wordt deze warmte geloosd via de Eems in de Waddenzee. Al met al heb ik de afgelopen dagen dus aardig wat geleerd over Groningen als energie provincie. Ik heb gisteren ook nog de gasinstallatie bij Slochteren gezien. Wat ik niet gezien heb, zijn de huizen met de scheuren er in.
Vanmorgen ben ik rustig gestart, omdat ik vanavond pas om 20.00 uur bij mijn volgende gastadres terecht kon. Daarom zat ik pas om kwart over negen op de fiets. Het werd een mooie tocht vandaag. Dat begon al meteen bij Noordlaren met het bos aldaar en zo ging het helemaal door tot aan Emmen over de Drentse Hondsrug. Afwisselen kwam ik door bossen, over heide velden, langs natuurgebieden en hunebedden. Dit ging continu over boerenwegen of fietspaden. Deze fietspaden waren niet allemaal verhard en soms zeer blubberig. Dat maakte dat vandaag niet ik, maar mijn fiets een zware dag had. Elke keer als ik door een plas reed piepte en kraakte hij daarna. In het begin ging dit wel weer over, maar na verloop van tijd bleef de ketting knarsen. Het was geen gehoor. Ik was er van overtuigd dat kettingsmeer had meegenomen. Dus op een gegeven moment toch maar gestopt om mijn ketting te smeren. Helaas kon ik na zoeken in verschillende tassen geen smeer vinden. Uiteindelijk pas aan het einde van de dag in Hardenberg was er een fietsenzaak, waar ik kettingsmeer kon kopen en meteen kon smeren. Ik had de hele middag medelijden met mijn krakende fiets.
Om een beetje batterij van mijn telefoon te sparen, volg ik al drie dagen de bordjes van de Lange Fietsroutes. Maandag was dat de Kustroute, gisteren de NAP route en vandaag de Saksenroute. Dit betekent wel dat je soms een bordje over hoofd ziet, omdat het achter hoog gras staat of ineens aan de linkerkant van de weg. Dat zorgt er voor dat je wel eens rechtdoor fietst, waar je een afslag naar links of rechts had moeten nemen. Daar kom ik dan meestal bij het volgende kruispunt achter en moet ik weer een stukje terug. Dat zorgt er voor dat je soms wat extra kilometers maakt. Het hoge gras moet wel zo blijven hoor, want de bermen zijn hierdoor erg mooi. Hoewel er op dit moment bijna alleen maar wit fluitenkruid staat. Onderweg kwam ik nog wel langs een veld voor boterbloemen.
Ik heb vandaag ook kleine stukjes extra gemaakt, als ik langs een hunebed bordje kwam. Daar waren er verschillende van op de route. Over het algemeen niet hele grote, maar bij de laatste was het bijzonder dat er drie bij elkaar zijn gevonden, waarvan er een nog intact is en van de andere twee alleen resten te zien zijn.
Het tweede deel van de route na Emmen was een stuk landelijker. Intussen was de wind aardig in kracht toegenomen voor mijn gevoel en dat betekende af en toe flink buffelen. Oh, arme ketting.
Ondanks dat ik vandaag rustig aan heb gedaan, was ik al voor zes uur al in Hardenberg, op 3,5 km van mijn gastadres van vanavond. Nadat ik bij de fietsenmaker was geweest heb ik een afgesloten terras gevonden, waar ik kon eten. Daarna nog even boodschappen doen, waarbij ik 3x de Lidl ben rondgelopen, om er maar een beetje lang over te doen. Het was namelijk weer gaan regenen en flink koud geworden, nadat de hele middag de zon flink had geschenen. Uiteindelijk was ik toch al om twintig voor acht bij het gastadres, maar zoals gezegd, is dit een boerderij en stond de staldeur open. Ik ben dus maar lekker binnen, droog en uit de wind gaan staan wachten tot mijn gastvrouw en -heer thuis waren.

Geschreven door John.fietstrond