Voor vandaag had ik zelf een route gemaakt die me over de Via Appia Antica zou leiden met de fiets. Verder kon ik dan ook meteen even de route verkennen om naar het station te fietsen voor als ik dinsdag met de trein naar huis ga. Ik zou toch niet graag de trein missen omdat ik daar te veel naar moet zoeken.
Voor het vertrek heb ik Ernst Jan nog even gesproken, nadat ik gisteravond Joke al tegen het lijf was gelopen. Ernst Jan en Joke waren gisteren aangekomen in Rome en staan ook hier op de camping. Maar aangezien de camping behoorlijk groot is, moesten we eerst even appen om te weten dat we op dezelfde camping staan.
Het begin de rit van vandaag was eerst weer even zoeken hoe je veilig de camping af kan komen, maar toen dat eenmaal gelukt was, kwam ik weer op het fietspad langs de Tiber, wat ook het einde van de Reitsma route was. Daarna kwam ik nog vrij onverwachts op het Piazza del Popolo, waar ik gisteren mijn wandeling was gestart en vervolgens ging het zo in een rechte weg door de stad naar het Colosseum. Op een gegeven moment zat ik ineen aan het begin van de Via Appia. Daar was ook verder niet zoveel twijfel over mogelijk. Ik begrijp nog niet dat hierover nog geen officiele wielrenwedstrijd over heen bestaan. Een koers over de Via Appia Antica is De Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, met op het einde de Strade Bianchi ineen. Daar fiets je eigenlijk niet voor je lol overheen. Dat is ook geen fietsen, dat is meer overleven. De beste stukken hebben kasseien, maar er zijn ook stukken met grote ronde basalt blokken, waar je bijna niet eens overheen kunt lopen, laat staan fietsen. Gelukkig liep er dan naast de weg wel een klein uitgesleten zand randje, waar je nog kon fietsen. Ik weet niet hoe ze hier vroeger die Romeinse wagens en andere karren overheen reden, maar die moeten wel om de 100 meter een as gebroken hebben. Toen ik uiteindelijk bijna aan het einde van de weg was gingen de kasseien over in een gravel achtig pas, waar continu puntige stenen tussen uitstaken. Dat wilde ik mijn fiets toch echt niet meer aandoen en voor mezelf vond ik dit ook een mooie smoes om vanaf hier maar van de route af te wijken. Het is een leuk idee om een keer over deze oude Romeinse weg te hebben gefietst, maar dit doe je eigenlijk niet voor je plezier. En toch is dit wel een soort atractie, want aan het begin van de weg is er een fietsenverhuur. Behalve dat het wegdek voor het grootste deel nog uit de Romeinse tijd stamt, staan er ook nog heel veel ruïnes langs de weg. Van pilaren tot skeletten van kerken. Maar er zijn ook nog wel bewoonde villa’s langs deze weg, met ongelooflijke tuinen erbij. Als je niet te veel op de weg hoeft te letten, kun hier nog best veel zien. Waarschijnlijk zijn er daarom ook heel veel wandelaars op de weg.
Nadat ik de Via Appia verlaten had, werd het nog steeds geen plezier ritje. Daarna kwam ik vaak op drukke tweebaans wegen, tussen de voortrazende auto’s. Pas in de buitenwijken van Rome waren er wel weer ruimte voor fietspaden langs de weg. Maar daar had je meer het idee dat je over een vuilnisbelt fietste. Was lag hier veel afval langs de weg. Soms moest je echt tussen de plastic flesjes zakken en kartonnen dozen door slalommen. Uiteindelijk ga je toch meer wennen aan het snelle verkeer om je heel en nu bij de camping aangekomen, vond ik het al niet meer zo beangstigend om tussen het verkeer door te fietsen als vrijdag bij aankomst. Misschien ook omdat het nu zondag was en iets minder druk. Maar al met al was het vandaag geen plezier ritje en niet voor herhaling vatbaar. Ook geen ritje wat ik iemand snel zal aanraden, tenzij je toch een over die oude Romeinse weg gefietst wilt hebben.
Vanavond is het voor Ton, de achterbuurman, de laatste avond en gaan we nog even samen pizza eten in het restaurant op de camping. Hij gaat morgen met het vliegtuig weer terug naar huis en laat zijn fiets en bagage ophalen door een fietstransport bedrijf.

Geschreven door John.fietstrond