Wat ben ik blij dat ik gisteren een lange dag heb doorgefietst. Vandaag ging het dus weer de bergen in en dat heb ik geweten.
Na een onrustige nacht zat ik iets later op de fiets dan anders. Er was ergens in de buurt iets van een festival, met harde muziek en een DJ die daar continu probeerde bovenuit te schreeuwen. Van de buurman begreep ik dat het tot 5.00 uur heeft geduurd.
Het eerste uur had ik nodig om Bologna door te fietsen. Deze stad heeft ook weer een mooi centrum met veel mooie oude gebouwen en straten. De route ging na het centrum over een drukke doorgaande weg de stad uit. Dat ben je snel zat en ik was dan ook blij dat ik de stad weer uit was. Daarna was het een prachtige route, eindelijk weer in het groen na de Povlakte zonder enige natuur. Aanvankelijk ging het geleidelijk om hoog en dat kan ik prima behappen en dan blijf ik lekker in mijn ritme. Maar ik wist dat er nog een klim zou komen die vergelijkbaar was met de klim naar Nauders bij de Reschenpas. Dat klopte ook met de werkelijkheid. Af en toe moest even op adem komen en op een gegeven moment was stoppen om adem te komen ook niet meer zo leuk. Dan daalde even mijn bloeddruk en stond ik te trillen op mijn benen en zag het even zwart voor mijn ogen. Maar gelukkig leer ik steeds beter in de bergen te fietsen. Ik ben er inmiddels achter gekomen dat ik niet moet proberen snel mogelijk boven te komen, maar meer fietsen alsof ik op iemand zit te wachten die mij probeert in te halen. Dan gaat het een stuk beter en houd ik het langer vol. Eindelijk boven, was er gelukkig een barretje in Loiano, waar ik even op adem kon komen. Ik had het gevoel toen al dat ik helemaal uitgewoond was. Maar hierna zou ik over een hoogvlakte gaan fietsen en zou er nog een klim volgen naar het hoogste punt van deze dag. Deze klim was echter niet zo lang. Als het goed is had ik het ergste nu wel gehad.
Het hele stuk door de bergen ging over een autoluwe weg, maar dat werd helemaal goed gemaakt door het aantal motoren dat langs me heen scheurden. Na een poosje vals plat omhoog, begon de klim naar het hoogste punt. Daar boven gekomen werd ik bevestigd in het beeld dat ik had van het aantal motoren dat me voorbij suisden. Bij het restaurant daar stond het helemaal vol. Hierna dacht ik dat ik verder een beetje over deze hoogte naar de camping kon fietsen. Maar dat viel erg tegen. Het ging continu op en af, niet van die hele lange stukken berg op en af, maar steeds net iets te stijl om rustig aan te kunnen doen. Berg op moest ik steeds naar het kleinste verzet. Dat is iets wat ik in de Alpen niet gewend was. Daar waren de hoogte verschillen veel geleidelijker en kon ik ze op een ontspannen manier overwinnen. Zo werd het een zware dag, waarbij ik steeds een beetje in het “rood” moest. UIteindelijk kwam ik flink moe, maar zeer voldaan op de camping aan. Het was zwaar, maar een zeer mooie route, waarbij ik ben beloond met prachtige vergezichten. Ik heb me wel gerealiseerd, dat ik blij was dat ik vandaag maar 70 kilometer hoefde te fietsen, omdat ik gisteren door ben gefietst tot aan Bologna.
Supermarkten heb ik niet gevonden in de buurt, maar gelukkig serveren ze in ruime mate pizza’s op de camping. Bij aankomst kon ik al een tijd reserveren voor het restaurant. Dat heb ik maar gedaan. Ik vond dat ik dat wel had verdient vandaag.
Ik was wel lekker op tijd op de camping, zodat ik de fietskleren weer even kon uitwassen. Dan zijn ze tenminste weer droog voordat ik morgen verder ga. Dan gaat de reis naar Florence, waar ik weer een dagje zal blijven.

Geschreven door John.fietstrond