Zoals gisteren al vermeld, was de camping wat verder van de route dan gepland. Dat betekende dat
we weer terug moesten fietsen naar Le Pont de Ce. Dat is een wat groter dorp, dus hadden we
gedacht dat we daar wel een bakkertje konden vinden voor het ontbijt. De eerste die we tegen
kwamen, was met vakantie. Daarna op google de volgende gezocht, want in het dorpjes was verder
niets te vinden. Gelukkig hoefden we niet ver door te fietsen voor de volgende bakker. Maar
uiteindelijk was dat toch verder dan we dachten en waren we de route al gepasseerd. Na de inkopen
fietsten we naar het noorden, terwijl we naar het zuiden hadden moeten fietsen om weer op de
route te komen. Nadat we de route weer terug hadden gevonden, zagen we al snel een picknick
bankje in de schaduw, voor het ontbijt. Dus weer gestopt, waardoor we met horten en stoten op
gang kwamen vanmorgen.
Na het ontbijt hadden we het gevoel dat we echt konden beginnen aan de tocht van vandaag. Het
eerste deel zou nog langs de Loire gaan. Maar dat was vooral parallel aan de Loire, want de rivier
hebben we niet veel gezien. We fietsten vooral over verkeersarme boeren wegen, tussen bouwland,
met dorre mais, reeds geoogste granen en asperges. Dit deed ons erg denken aan fietsen door
Brabant. Het enige verschil was dat de boerderijen er iets anders uitzien.
Na ruim een uur kwamen we in Saint-Maturain-sur-Loire. Dit is een leuk plaatsje en heeft ook een supermarkt, zodat we maar even zijn gestopt om broodbeleg voor de lunch te halen. Vanaf nu ging de route noordwaarts en verlieten we de route “Le Loire a Velo”, ofwel Eurovelo 6. Dat betekende
geen bordjes meer om te volgen, maar je eigen navigatie op de telefoon. Het betekende ook dat we geen andere vakantiefietsers meer tegen zijn gekomen. Op de route langs de Loire, kwam je die continu tegen.Het landschap werd vanaf nu glooiend en er was voor ons gevoel geen meter meer vlak. Behalve dan misschien bij het omschakelen van heuvel naar heuvel af en andersom. Het landschap veranderde
verder nauwelijks. Het enige verschil was dat we nu ook verschillende zonnebloemvelden en enkele wijngaarden. Op een enkeling na waren alle zonnebloemvelden helemaal uitgedroogd.
In Saint-Maturain vonden we het nog net iets te vroeg voor koffie, hoewel daar wel een terrasje te vinden was. Uiteindelijk bleek dat het laatste terrasje van de dag te zijn. Koffie zat er niet meer in. Vooral ook omdat eigen koffie op was. Daarvoor moesten we eerst nog langs een grotere supermarkt, dan alleen een plaatselijke kruidenier. Na verloop van tijd werd Ingrid een beetje zat en werd het toch even tijd voor een break. Zo hebben we staande wat gegeten en gedronken, want een leuke plek om onze eigen stoeltjes even neer te zetten konden we ook al niet vinden. De temperatuur liep al weer aardig op en op de boeren weggetjes was nauwelijks een schaduwplek te vinden.
Na deze korte stop zijn we door gefietst tot aan Durtal. Dit was een eerste wat groter plaats en daar was een echte supermarkt. Hier konden we slagen voor onze uitzet. Want een van de hoofdlampjesbleek geoxideerd te zijn en 3 dagen geleden had ik het snijmes voor brood bij de picknickplaats laten liggen. Verder nog even een paar groter flessen Yop voor bij de lunch en we konden weer verder. Nu op zoek naar een geschikte plek om de lunch te gebruiken. Na verschillende rondjes door het dorp en rond het plaatselijke kasteel vonden we uiteindelijk een bankje in de schaduw, vlak voordat we het
dorp weer uitgingen.
Intussen was de temperatuur opgelopen tot 39 graden. (Ingrid heeft een thermometer op haar
telefoon) Nu kwamen de telefoons in de problemen en kreeg ik als eerste de melding dat de apps waren afgesloten omdat de temperatuur te hoog was opgelopen. Dat betekende toch eerst weer schaduw zoeken en de telefoon koelen. Hoewel we bijna continu op dezelfde weg fietsten, waren we toch van de telefoon afhankelijk voor de navigatie. Ondanks dat ik de telefoon niet meer aan de lader
had en hem alleen aanzette om de route te checken bij twijfelachtige splitsingen moesten we toch nog een keer stoppen voor mijn telefoon en daarna ook voor die van Ingrid.
Uiteindelijk zijn we zo met horten en stoten op de camping in Avoise aan gekomen. Dit is weer een hele rustige camping, die wordt gerund door 1 meneer. Hij doet de receptie, de schoonmaak van het badhuis en hij runt de bar. Bij aankomst moesten we hem even zoeken om ons aan te melden, want toen was hij bij het toilet gebouw voor de schoonmaak. Om een koud biertje bij de bar te krijgen, moesten we hem even ophalen bij de receptie. Daar zat hij rustig een boek te lezen. Daar had ook
dus ook nog tijd voor. Maar alles is keurig verzorgd en voor het eerst deze vakantie staat onze tent op groen gras in plaats van een geheel gele weide.
Morgen zullen we weer een beetje met horten en stoten beginnen. De dichtst bij zijnde bakker is 3 km terug fietsen. Anders moeten we 25 km op de nuchtere maag fietsen, omdat de volgende bakker dan pas te vinden zal zijn. Maar dat zien we morgen wel weer.

Geschreven door John.fietstrond