De dag van de terugreis. Ik vindt dit eigenlijk ook best wel spannender. Nog wel spannender dan naar Rome fietsen. Daarbij heb je zelf veel meer in de hand. Aangezien ik niet zo gewend ben met de trein te reizen en zeker niet internationaal en met een flink bepakte fiets, hoop ik maar dat ik geen onvoorziene problemen tegen kom.
Vanmorgen had ik alle tijd om in te pakken. De trein zou pas om 13.40 uur vertrekken. Ik rekende op een uurtje fietsen en dan wilde ik ook nog een uurtje over hebben voor onvoorziene omstandigheden, zoals het zoeken naar de ingang van het station, goede perron en toegang tot het perron. Verder moest ik ook niet vergeten uit te checken bij de camping. Dat was ik ook niet gewend. Normaal betaalde ik bij aankomst en kon de volgende dag zo weer vertrekken. Maar nu wilden ze dat niet en moest ik bij aankomst mijn rijbewijs of paspoort inleveren en dan kreeg ik die weer terug bij het uitchecken. Gelukkig ben ik het niet vergeten en daarna nog even langs de supermarkt om wat eten en drinken voor onderweg te scoren. Zo fietste ik tenslotte om 9.40 uur weg bij de supermarkt, dus ruim op tijd. Uiteindelijk moest ik toch nog een kleine omweg maken, omdat mijn navigatie me een weg opstuurde waar ik als fietser niet mocht komen. Maar inmiddels was ik al een klein beetje bekend met het wegennet, dus had ik het alternatief snel gevonden. Onderweg had ik nog tijd om even voor de laatste keer te stoppen bij een barretje voor een koffie met iets lekkers. De ingang van het station was wel weer even zoeken, maar half onder een gesloten slagboom door kruipende, kwam ik via het busstation bij het treinstation. Gelukkig waren er goede liften en was het geen probleem op het perron te komen. Bij een boekenstalletje nog even een puzzelboekje gekocht, want je moet in de trein toch ergens de tijd mee doden. Al met al had ik keurig een klein uurtje over voordat de trein vertrok en kon ik met de eerste puzzels beginnen.
Een klein probleempje was het nog wel om de trein in te komen met de fiets in je eentje. Ik moest drie stijle treetjes op door een smalle deur, waarvan ik met in eerste instantie afvroeg of deze wel breed genoeg was voor mijn stuur. Maar dat lukte net. Alleen toen ik het voorwiel in de trein had, moest ik de achterkant nog optillen. Daarbij viel voorwiel zijwaarts, dwars op de rijrichting en ging de fiets uit balans. Er was niemand in de buurt die even een handje kon helpen. Ik paste niet naast de fiets om zowel het stuur te bereiken als de achterkant op te tillen. Maar uiteindelijk heb ik met veel wringen en schuiven de fiets de trein in kunnen krijgen. Daar was wel weer een keurige plek voor fietsen beschikbaar. Het was alleen de bedoeling dat de fiets opgehangen zou worden, maar dat zag ik niet zitten. De conducteur heeft er verder ook niets van gezegd. Toen en later nog een paar fietsen bij kwamen pasten die er ook nog gewoon naast.
De treinreis is daarna eigenlijk omgevlogen. Het was 6,5 uur treinen naar Milaan, maar met een puzzelboekje en herkenbare landschappen ging dat eigen voorbij zonder dat ik de tijd zat af te tellen. Het was wel leuk om te zien dat we eerst door het bergachtige Appenijnen gebied reden en daarna over de hele platte povlakte. Zo beleefde ik de fietstocht nog een keer in een sneltreinvaart en zonder dat mijn hartslag daarvan op hol sloeg.
Om 8.00 uur was ik in een hotel op 200 meter van het station. Daar snel ingecheckt en dan nog even de straat op om te kijken of ik nog een snelle hap kon scoren. Uiteraard is er dan altijd een Mac in de buurt. Daarvoor was ik over het plein voor het indrukwekkende stationsgebouw gelopen. Daar was het een drukte van belang, uiteraard met reizigers, maar ook met skaters en groepen hangjongeren van Afrikaanse afkomst. Ook voor de Mac hing er zo’n groep rond met hele donkere jongens, met veel goud en zilverkleurig beslag behangen. Terwijl ik mijn snelle hap aan het wegwerken was aan een tafeltje voor de Mac, kwam er een van die gasten naast me zitten en begon over mijn beacon. Maar nog voordat ik het uit kon leggen dat ik hem niet begreep, werd hij al weggejaagd door een bewaker en medewerker van McDonalds.
Na deze enerverende maaltijd ben ik nog even het stationsgebouw ingelopen, om te kijken hoe ik morgenochtend het beste weer naar de perrons kan en of er ook nog ergens een ontbijtje valt te scoren. In hotel kan ik pas vanaf 7.00 uur ontbijten en de trein vertrekt om 7.10 uur. Dus dat gaat niet lukken. Nu snel onder de wol en morgen vroeg weer op voor de laatste echte reisdag.

Geschreven door John.fietstrond