Wat maakt een dag nu een “Top dag” tijdens een fietsvakantie? Waarom is de ene dag tussen mais￾en zonnebloemvelden nu wel leuk en de andere niet. Vandaag hebben we opnieuw in landelijk gebied gefietst, maar hebben we ons geen moment verveeld, in tegenstelling tot gisteren. Gisteren leek er geen einde aan de dag te komen. We hebben ons dit vandaag verschillende keren afgevraagd en hadden uiteindelijk wel enkele verschillen met gisteren ontdekt.
Gisteren hadden we soms kilometers lang rechte wegen, waar geen enkele verrassing in zat. Vandaag was er bijna niets recht en slingerden we ons door het landschap, ook bleven we soms heel lange tijd op dezelfde weg en gingen we bij elk kruispunt recht door. Vandaag hadden we geen glooiend
landschap, maar een meer heuvelachtig landschap, met meer dan het dubbele aan hoogtemeters vergeleken met gisteren. Dan is het na elke bocht weer spannend wat de weg gaat doen. Verder zijn we af en toe ook door een bos gefietst. Een beetje extra schaduw is natuurlijk ook best aangenaam met de huidige temperaturen. De stevige tegenwind vinden we nog steeds een welkome omstandigheid. Dit geeft nog een beetje verkoeling, wat we niet ervaren als we soms een stukje de wind in de rug hebben. In dit gebied is er absoluut geen toeristische topdrukte. Winkeltje zijn en mondjesmaat en terrasjes al helemaal niet. Wat ook een verschil was met gisteren, waren de foto momenten voor Ingrid. Gisteren was er bijna niets de moeite waard om voor de stoppen en vamdaag was er wel veel moois te zien. Alleen stoppen op een klim als je net in je ritme zit was iets te veel gevraagd. Hierdoor is Chateau St. Nicolaas op de col niet op de foto gekomen, hoewel het wel heel mooi was.
Voor de koffie waren we weer aangewezen op onze eigen brandertjes en oploskoffie langs de route. Hiervoor zijn we het dorpje St. Denis d’Orgues ingefietst. Van afstand leek dit een redelijk groot dorpje. We konden dit zien omdat het op een heuvel lag. De route ging er eigenlijk langs, maar we wilden de gok nemen dat we daar een terrasje of in ieder geval een bankje in de schaduw konden vinden. Maar helaas, niets van dit alles. Dus zelf maar koffie gezet op een muurtje. Gelukkig had Ingrid hier al rekening mee gehouden. Bij de ontbijt inkopen had ze ook al koffie
broodjes ingeslagen.
Voor de lunch hebben we wel een bankje in de schaduw gevonden. Bij de meeste kerken is er wel
een bankje te vinden. Dit was ook in het dorpje Rouesse Vasse het geval. Na de lunch hadden we de
eer om de enige pukkel op te fietsen die ook een col genoemd wordt, de Col de Croix de la Mare. Het
wordt wel een col genoemd, maar is niet het hoogste punt van deze route. Daar komen we morgen
over heen.
Uiteindelijk zijn we op een camping municipal beland in St. Leonard du Bois. Ook hier was waar een
persoon die de boel moet beheren. Deze camping is wel flink druk en hij liep ook een beetje om.
Maar ondanks dat het leek dat het hem allemaal een beetje te veel werd, was hij wel erg
behulpzaam. De camping was eigenlijk voor, maar voor fietsers heeft hij altijd plaats. Dus dat klonk
ons al muziek in de oren. Hij deed zelfs zijn uiterste best om een plekje in de schaduw voor ons te
zoeken en voor het Belgische gezin met 2 kleine kinderen dat na ons aan kwam. Zij kwamen al
helemaal uit Spanje fietsen.
St. Leonard du Bois is nog wel een redelijk dorpje met enige faciliteiten. Het ligt aan de Sartre, waar
ook gekanoed kan worden goed gewandeld kan worden in de Alpes Mancelles. Het heeft onder
andere een speciaal biercafe, waar we onze dagelijkse biertjes hebben gebruikt en een pizza bar,
waar we heerlijk gegeten hebben. Helaas, was er geen winkeltje voor boodschappen, maar dan
vonden we helemaal niet erg. We hebben een topdag gehad en daar past een goede pizza uitstekend bij. En de pizza's waren uitstekend.

Geschreven door John.fietstrond