Vanmorgen weer opgestart met het normale dagritme. De tent was helemaal droog, behalve dan het grondzeil. Wassen, ontbijten, inpakken en tent afbreken. Karlijn was er ongeveer net zo vroeg bij als ik, maar die heeft meteen alles ingepakt en is zonder ontbijt vertrokken. Ze ging in het dorp ontbijten, met echte Italiaanse koffie.
Het was al meteen flink warm vanmorgen. De tent stond in de schaduw, daar merkte je het nog niet zo. Eenmaal op de fiets werd dat wel snel duidelijk. De rit begon aanvankelijk wat grillig. In het dorp eerst nog even stevig omhoog, dan een afdaling en vervolgens nog een pittige klim en afdaling en tenslotte nog een vrij lange klim bij Eppan, gevolgd door een afdaling naar de Kaltere See, een groot meer. Na het eerste grillige deel van deze dag, fietste ik plotseling weer naast mijn vriend. Hij was inmiddels was gegroeid in de breed en minder onstuimig, maar stroom nog steeds met mij mee. Naast mijn vriend ging het vlot, goed fietspad, wind in de rug en heel langzaam naar beneden. Intussen nog 3x Karlijn gedag gezegd. We passeerden elkaar om de beurt als de ander een rustpauze had.
Het ging zo vlot, dat ik besloot nog maar een camping verder te fietsen dan ik had gepland. Anders was ik al om 13.00 uur op de camping geweest en het was te warm om daar maar een beetje te gaan zitten. Er waren wel onweersbuien voorspeld, maar de regen zou pas om ongeveer 5 uur beginnen. Dat betekende dat ik nog 4 uur de tijd had om 30 km. te fietsen, boodschappen te doen en de tent op te zetten. Dat moest toch lukken. Helaas dachten de weergoden daar anders over. Ik was de eerder geplande camping nog niet voorbij of de donkere wolken begonnen zich tussen de bergen te verenigen. Met nog 20 km. te gaan vielen de eerste spetters, maar dat was nog niet verontrustend. Maar ik heb al geleerd deze reis het weer niet te onderschatten, dus ik heb mijn regencape alvast maar onder uit de tas gehaald, pet af en helm op gezet. De helm draagt namelijk beter als ik een regencape aan heb. Eerst heb ik nog even geschuild bij de eerste keer dat de regen even doorzette, maar daarna toch maar met regencape aan doorgefietst. Het waren nog geen hoosbuien. Uiteindelijk haalde ik het plaatsje Mori, waar ik boodschappen kon doen. Intussen was het wel aardig gaan kletteren en toen ik weer buiten kwam ging pas echt te keer. Toch maar even gewacht tot het wat minder werd. Aangezien de geplande camping ongeveer 5 km. van de route ligt, heb ik google de route naar de camping laten wijzen. Nou, dat werd geen succes. Hij stuurde me een snelweg op waar je niet mocht fietsen. Ik probeerde een weg te gebruiken die parallel aan deze weg liep, waar dat was een grindpad tussen een druivenveld door en kwam eerst uit bij een boerderij en liep daarna dood. Toch maar weer met OSM de weg gezocht en zo moest ik eerst weer helemaal terug naar het eerste dorp om aan de andere kant van de snelweg een fietspad te kunnen volgen. Uiteindelijk kwam ik bij de camping, een agriturismo. Ik kon mijn tent tussen de kersenbomen zetten. Het spetterde nog wat, maar ik durfde ook niet te wachten tot het helemaal droog zou worden. Zo snel mogelijk de tent opgezet, voordat het mogelijk weer harder zou gaan regenen. Alle spullen naar binnen, douchen en de tent in. Gelukkig heb ik het gered, zonder dat het een waterballet is geworden.
Bij de boodschappen heb ik er al rekening mee gehouden, dat koken wat moeilijk zou worden. Ik heb een maaltijd soep en sla met tomaten meegenomen. Wat blijkt, er is een magnetron beschikbaar. De gaspit hoeft niet eens aan. Er moet alleen wel een momentje komen dat het een beetje droog is om heen en terug te kunnen lopen, zonder nat te worden.
Zo eindigt een dag die heel vlot begon, uiteindelijk met flinke horten en stoten. Morgen probeer ik naar Verona te gaan. Dat is door de extra kilometers van vandaag niet zo ver meer. Wie wat kan ik nog wat zien van de tijdrit in de Ronde van Italië. Daarna een rustdag in Verona.
Vandaag heb ik ook pas echt het gevoel in Italië te zijn. Tot en met vanmorgen werd er overal alleen nog maar Duits gesproken. In Zuid-Tirol dat echt de gebruikelijke taal, daar hoor je nog geen Italiaans. Dat kwam pas toen ik in Trentino kwam.

Geschreven door John.fietstrond