Gisterenavond lag ik inderdaad vroeg in bed, met als gevolg dat ik rond half 2 nog wel een keer naar het toilet moest. En wat schetste mijn verbazing? De tent was kurkdroog. Dus had ik toch nog hoop dat deze droog mee kan. Half 6 wordt ik wakker en nog steeds droog. Dan maar vroeg opstaan dacht ik, dan kan de tent droog mee. Ze geven uiteindelijk voor de hele dag regenop. Ik had het nog niet gedacht of het begon te regenen. Toch maar vroeg opgestaan, op het moment dat het even wat droger was, zodat ik naar het toilet gebouw kon, voordat het weer harder zou gaan regenen. Al met al heb de spullen aardig droog in de tassen gekregen en is alleen de tent nat meegegaan. Door het vroege opstaan, zat ik al om kwart voor acht op de fiets. De route voerde langs het riviertje de Lech door Augsburg, waar het fietspad een gravelpad door een soort park was, wat overging in een bosgebied. Hierna werd het weer landelijk en op het oog bijna vlak. Met de regen en het grijze weer, moest ik terugdenken aan vorige jaar, toen ik ook de hele dag met regen door noord Groningen reed, tussen alleen maar bouwland door in een troosteloos decor. Helemaal vlak was het niet en ik bleek heel langzaam steeds hoger te komen. Zolang ik op de fiets zit deert de regen me eigenlijk niet zo veel. Je wordt maar 1x nat en de spullen zitten in goede tassen, daar kan niets mee gebeuren. Maar aan het einde van de ochtend gaf de telefoon een melding dat ik niet meer op kon laden omdat er vocht bij het contactpunt zou zitten. Dat is wel een probleem, omdat met het navigeren de telefoon vrij snel leegloopt, als deze niet is aangesloten op de naafdynamo. Ik moest dus zuinig aan gaan doen en af en toe het beeldscherm uitzetten als ik een lange rechte weg te gaan had zonder afslagen. In de middag was de regen over gegaan in wat gespetter en soms was het zelfs een beetje droog en kon ik mijn regencape uit doen. Ik had nog steeds niet besloten waar ik zou gaan overnachten vanavond. Naarmate het droger werd, dacht ik er toch maar over naar de geplande camping in Riegsee te gaan. Net voordat ik daar aankwam ging het weer hozen en ging dat plan weer de prullenbak in. Even met google gekeken welke mogelijkheden ik nog had. Als ik een plaatsje verder zou rijden naar Munrau, had ik meer mogelijkheden. Het was toch geen weer om te stoppen. Daar aangekomen gezocht naar een Gasthaus, maar aanvankelijk vond ik alleen dure hotels. Intussen was het weer droog geworden en bedacht ik toch maar richting een camping te rijden. Vlak voor de camping zag ik echter nog een pension. Daar hing een briefje op de deur met telefoonnummers om te bellen. Dat ging nog net met 7% batterij op de telefoon. Bij het derde nummer dat ik belde werd er opgenomen, door iemand die vertelde dat hij zijn moeder zou bellen en vroeg welk nummer ik had. Ik kon daar op een bankje onder een afdakje wachten en intussen proberen mijn telefoon weer op te laden met de powerbank. Dat lukte gelukkig. Intussen was het weer flink gaan regenen en werd ik maar niet teruggebeld. Door de regen die nu weer viel was het niet aanlokkelijk om toch maar naar de camping door te rijden en ben ik, met de telefoon weer op 30%, gaan zoeken naar een ander pension en die heb ik uiteindelijk gevonden. Daarvoor moest ik wel weer een stukje terugrijden, maar dat kon de pret niet drukken. Bij Pension Osterbichl wachtte een alleraardigste mevrouw op mij en zij had voor mij een kleine een persoonskamer vrij. Deze kamer heb ik toen maar snel als droogkamer ingericht, door alle radiatoren een stuk open te draaien. Ook de telefoon weer aan de lader gelegd. Nu deed hij het weer niet. Ook bij op alle droge kabeltjes of de powerbank kreeg ik een alarm dat er vocht of vuil bij het oplaadpunt zat en dat eerst weg moest. Deze moest dus echt serieus even drogen. Gelukkig lukte het later na het douchen en omkleden beter.
Avondeten was niet beschikbaar in pension, dus daarvoor moest ik even naar het centrum lopen. Dat was geen straf, hier was een hele leuke hoofdstraat met veel terrasjes en leuke geveltje. Toen na het bezoek aan de pizzaria het wolkendek een beetje opgetrokken was, waren de eerste serieuze bergen goed te zien. Bij terugkomst in de kamer leek het er wel een sauna. Gelukkig kon er een deur open naar een balkon. Maar dat had ik beter kunnen doen voordat ik weg ging. Zo is alles toch nog op zijn pootjes terecht gekomen aan het einde van een dag vol nattigheid. Morgen op weg naar Oostenrijk.

Geschreven door John.fietstrond