Zoals in het vorige verslag vermeld was er veel wind voorspeld voor de donderdag. Dit was vooral in de ochtend. Wij deden het dus rustig aan. We merkten dat na de lunch het iets minder hard ging waaien en we waagden het om in een rustig tempo naar Zagora te rijden. Er stoof regelmatig veel zand over de weg en Jaap moest het stuur goed vasthouden, maar het is gelukt om zonder ongelukken in Zagora te komen. We gingen eerst op zoek naar een supermarkt. De eerste waar we bij stopten was een winkel waarop de gevel supermarche stond, maar alleen drank verkocht. Dat was niet echt waar wij naar op zoek waren. We hadden meer geluk bij de tweede . De camping stond midden in de stad, dus nadat wij geïnstalleerd waren nog even door het centrum lopen. Zagora heeft veel mooie overheidsgebouwen. Ook de moskee mocht er wezen. We ontdekten een overdekte markthal, waar we heerlijke olijven hebben gekocht. En toen de volgende dag echt op weg naar de Sahara. De camping die wij uitgezocht hadden stond aan het randje. De campers die er stonden waren allemaal leeg, want volgens de camping mevrouw was iedereen op tour. Wel was er die dag een rally gaande die we vanaf ons plekje konden bekijken. We maakten een afspraak om de volgende dag met een 4x4 een rit door de Sahara te maken en te overnachten in een tent. Dit leek ons een mooie belevenis. Wel prijzig voor Marokkaanse begrippen, maar je doet het maar een keer in je leven. De chauffeur sprak amper Engels , dus de communicatie was erg lastig. We kregen wel de mogelijkheid om waar we maar wilden stoppen we maar een seintje moesten geven voor een foto. De Sahara was doordat er vorig jaar veel regen was gevallen erg groen. Dit werd ook bevestigd door mensen die hier eerder waren geweest. Er groeide en bloeide voornamelijk heel veel rucola. Wij hadden onderweg regelmatig veel bijenkasten bij elkaar gezien en wij hadden ons al afgevraagd waar ze hun voeding vandaan haalden. Uit de rucolaplant dus. Wij stopten na anderhalf uur bij een oase. De chauffeur zei dat we hier alle tijd hadden om alles te bekijken. Je zag hier een bron opwellen. Tevens was er een veld waar allemaal bouwstenen werden gemaakt vanuit een mal. Een jongen vertelde ons dat zijn broer er muren en gebouwtjes mee maakt. Na ruim een kwartier hadden wij alles wel gezien. Wij moesten echter nog zeker een uur wachten voor de lunch en we wisten niet zo goed wat we verder konden doen. Toen de lunch dan eindelijk aangeboden werd bleek de campingbaas niet door gegeven te hebben dat ik vegetarisch was. Ze moesten dus voor mij nog apart wat maken, dus Jaap en ik aten om beurten. Na de lunch weer op pad. Eerst konden we iets verderop een nomadendorp bekijken. De chauffeur bleef weer net als bij de lunchplek in de auto zitten, dus we konden geen vragen stellen en kregen nergens uitleg over. Onderweg kwamen we nog langs een school waar de kinderen van nomaden naar toe konden. We hoorden later dat deze mooie school alweer gesloten is bij gebrek aan kinderen. Om twee uur waren we al bij onze overnachtingsplaats. De beheerder wees ons waar wij gingen slapen en hij wees een richting aan waar wij konden wandelen. Wij waren hier op dat moment helemaal alleen. De chauffeur bleef weer in de auto zitten. Door de zandduinen lopen is behoorlijk zwaar. We hadden het met een uur wel gehad. Om half vijf kregen we een kop thee aangeboden, en langzamerhand kwamen ook de andere 4 gasten binnen. Wij waren over deze gang van zaken niet erg tevreden, met name omdat we hier veel geld voor hadden betaald en we dachten dat we een dagprogramma zouden krijgen. Het avondeten was gelukkig goed verzorgd en erg gezellig. De beheerder vroeg nog of hij een kampvuur aan moest steken, maar omdat het flink waaide en ze bang waren voor overspattende vonken naar de tenten hebben we dat afgeslagen. Bij de andere gasten zaten twee Nederlandse broers waar we een gezellige avond mee hadden. Een van hun had een soort telescoop bij zich waar we uitgebreid naar de maan en de sterren hebben gekeken. Ook gingen we nog een wandelingetje met zaklantaarns maken om te kijken of we misschien nog een woestijnvos of een ander dier zouden tegenkomen. Dit was helaas niet het geval. Toen hebben we in het restaurant nog met ons vieren een fles wijn leeggedronken. De volgende morgen zijn we eerst foto's gaan maken op het dak van het restaurant van de opkomende zon. Dit was best mooi, maar wel wel ontzettend koud. Het ontbijt was ook weer goed verzorgd en daarna zijn we teruggereden naar de camping. We hadden van de mannen gehoord dat er onderweg nog een plek was waar veel fossielen lagen. Die kende de chauffeur wel, dus daar is hij even gestopt. We hebben niet veel gevonden. Na 10 minuten wilde hij weer verder, en om half elf waren we weer terug op de camping. Al met al hebben we toch wel een leuke tocht gehad, maar gezien de prijs voldeed het niet aan onze verwachting. De mannen die er ook bij waren hebben een veel langere tocht gemaakt en hebben minder betaald dan wij. Zij hadden geboekt in het dorp, wij op de camping. Zij werden bijna van de camping afgestuurd omdat ze daar niet geboekt hadden. Wij vroegen bij de eigenaar waar dat grote prijsverschil nu door komt en zij hadden een verhaal over niet verzekerd zijn en slechte auto's. Dit verhaal klopt naar ons idee niet, maar goed het is geweest en wij zijn toch wel blij dat we de woestijn echt gezien hebben. De rest van de dag hebben wij al pratend gezellig met onze buren (de twee broers en de vrouw van een van hen) door gebracht en kon ik nog even een was draaien.
Op weg naar de volgende bestemming kwamen we langs het dorp Tamegroute wat bekend staat om zijn groene aardewerk. Wij gingen hier even stoppen om de prachtige verzamelingen die langs de weg stonden wat beter te bekijken. Toen we uit de camper stapten werden we gelijk aangesproken door een man met de vraag of we het bedrijf wilden zien waar deze aardewerk gemaakt werd. Dat wilden wij wel en we werden langs het hele verwerkingsproces van deze kunstwerkjes geleid. De mannen die aan de draaischijf van het potten maken zijn zitten met hun voeten onder de grond waar ze de draaischijf kunnen aansturen. De groene kleur wordt gemaakt van koper met mangaan en silicium. Het duurt ongeveer een week voor het hele werk doorlopen is. Het is een coöperatie waar ongeveer 130 mensen uit het dorp aan werken. Mooi om te zien. Uiteraard kwamen we uit in de shop en hebben wat kleine dingetjes gekocht. We reden door naar een camping in de buurt van Tazzarine. Deze stond in de "middle of nowhere", maar was een prima camping. Een kilometer of acht daar vandaan was een groeve waar heel veel fossielen waren te vinden. Er werden daar aanrechtbladen en andere voorwerpen van gemaakt. Op de camping hadden we die bladen al gezien bij de toiletten. We vroegen aan de campingbaas hoe we daar het beste konden komen. Hij zei dat het met de camper wel te doen was, alleen het laatste stuk was slecht en dan konden we de camper beter ergens parkeren en het laatste stuk verder lopen. We wisten echter niet waar het slechte stuk begon en toen we daar aan kwamen was er geen mogelijkheid om de camper kwijt te raken of te keren. We moesten toen dus door. De glazen stuiterden ons zowat de kast uit. Dit vond ik wel heel erg spannend. Maar uiteindelijk is het allemaal toch goed afgelopen. We hebben nog een klein stukje gelopen tot we bij de groeve kwamen. We zagen al heel veel stenen met fossielen liggen. Nadat we een tijdje rond hadden gelopen hoorden wij een motor aan komen en even later verscheen de beheerder boven op de top van de berg. Hij gaf ons een rondleiding langs diverse gesteenten. Hij had er soms flessen water bij staan waardoor je de fossielen nog beter kon zien. Daarna nodigde hij ons uit in zijn hutje voor een kopje thee, wat we natuurlijk niet konden afslaan. Ook hier had hij een tafel met souvenirs liggen voor de verkoop. Uiteraard hebben we hier ook wat gekocht. Samen met een tas vol stenen met fossielen gingen we tevreden terug naar de camping. De volgende morgen hebben we eerst in Tazzarine een plaatselijke markt bezocht en zijn met een tas vol groenten en fruit weer verder gereden naar onze volgende bestemming in de Sahara. Het laatste stuk hebben we nog een toeristische weg gereden door een palmenbos. Hier kwamen we nog een aantal ksars tegen. Dit zijn originele ommuurde dorpjes die nauwelijks meer bewoond worden. Wij zagen een hele mooie en zijn daar even gestopt en het dorpje ingelopen. Het had een prachtige poort om naar binnen te lopen en de straten waren ook veel mooier geplaveid als wat wij tot nu toe hebben gezien. Toen we weer naar buiten liepen zagen we een man die ons vertelde dat het het voormalige verblijf is van Ouled Abdelhalim, de broer van voormalig Sultan Moulay Hassan. Het is rond 1900 gebouwd en is nu gedeeltelijk weer gerestaureerd. Wij hebben niet gezien of er nog mensen wonen.
Daarna doorgereden naar de camping in Merzouga, die vlakbij de duinen van Erg Chebbi ligt. Deze duinen zijn prachtig rood-oranje gekleurd. De campingbaas verwelkomde ons met een blad thee, wat koekjes en wat pinda's die we op het dakterras konden nuttigen met uitzicht op de rode zandduinen. Wij hebben vandaag wat zand in een zakje gedaan voor onze kleindochter die hier naar gevraagd heeft. Vanmorgen kwam de campingbaas ons een heerlijk brood en twee pannenkoekjes brengen. Wat een gastvrijheid. Dit zit allemaal bij de campingprijs in. Vanmiddag zijn we nog naar een meer gelopen iets buiten het dorp. Hier zouden veel vogels zitten. Helaas voor ons. We hebben enkel maar een paar ganzen gezien. Dit waren onze ervaringen met de Sahara. Ik had het niet willen missen. Morgen trekken we verder de bergen in.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa