Vanaf ons mooie plekje op de camping trokken wij weer verder. Wij hadden een mooie route uitgezet. Bij Annonay ging het mis, de afslag leek maar een heel smal weggetje. Maar toch omdraaien anders kwamen we niet langs de Roche Péréandre. Toen wij het weggetje gevonden hadden kwamen we een wielrenner tegen die al met zijn hand een beweging maakte dat het niet zo geschikt voor ons was. Maar toch maar door zetten. Het weggetje was inderdaad erg smal, maar gelukkig behalve fietsers geen tegenliggers. Voor de Roche was een aparte parkeerplaats dus even klauteren om bij het water te komen. Er waren klimmers bezig op de rots, dapper hoor. Weer terug bij de camper doorgereden naar een oude molen een eindje verderop. Eigenlijk was alleen de oude hangbrug mooi. Aan het eind van deze toch wel lange weg kwamen we gelukkig weer op een bredere weg, Ik zag Hauterives op de borden staan. Ik had wel over dit dorpje gehoord, maar wist niet meer wat. Het bleek dat hier het Palais Idéal stond gebouwd door Facteur Cheval. Deze postbode heeft tijdens zijn werk heel veel stenen verzameld. Die legde hij langs de kant van de weg, om die na zijn werk met de kruiwagen op te halen. In zijn tuin heeft hij een prachtig paleisje gebouwd waar hij 33 jaar over heeft gedaan. Het is een bouwwerk van 300m2 geworden van 10 meter hoog. Hij wilde het eigenlijk gebruiken als graftombe, maar daar kreeg hij geen toestemming voor. Hij heeft toen nog apart een tombe gemaakt op het kerkhof, waar hij ook nog 10 jaar over heeft gedaan. Alle bouwwerken hadden prachtige versierselen. Echt leuk om naar te kijken. We hebben er veel foto's van gemaakt, en moesten helaas een keuze maken. Teruggekomen op de camperplaats bleek aan de andere kant van het plein festiviteiten met crossfietsen te worden gehouden. Knap wat sommigen hiervan terecht brengen.
De volgende dag zijn we teruggereden en hebben de route weer opgepakt. Allereerst kwamen we bij een bos kwamen langs Les Roches qui Dansent. Dit waren her en daar grote rotstenen, wat mij een beetje deed denken aan het Hockendes Weib in Duitsland, alleen dan wat kleiner. Daarna doorgereden langs de Défilé de Saint-Vaillier met prachtige uitzichten. Wij zijn gestopt om te lunchen bij het panorama van Saint-Romain-de-Lerps. Hier was een camperplaats pal aan de weg. Na de lunch zijn we naar de top gelopen, waar vandaan je aan alle kanten prachtig uitzicht hebt. Het was wel een warme klim. Iets verderop lag het kasteel van Crussol. Bij de parkeerplaats stond een bord dat je hier maximaal 48 uur mocht blijven. Een mooie overnachtingsplek dus lekker onder de bomen. En weer omhoog klimmen. Deze ruïne heeft in bange tijden wel 600 dorpelingen bescherming gegeven. Dat geeft aan hoe groot het wel was. We hebben in verband met de warmte niet alles bekeken en hebben snel het plekje in de schaduw opgezocht.
Voor de volgende dag zouden wij starten met een wandeling bij een nat natuurgebied, een gebied met een rijke fauna en veel vogels. We konden echter geen parkeerplekje vinden en het beginpunt was dan nog een heel eind lopen. Dit plan hebben we dan maar opgegeven. In het gebied liep de Dolce Via, een fietsroute langs de Eyrieux. Hier vonden wij een prachtige camperplek aan een stuwmeer. We hebben een stuk langs het fietspad gelopen. Het weer begon te betrekken en 's avonds moesten we weer eens binnen zitten, wel even wennen. De volgende dag reden we naar de Mont Mézenc, een prachtig bergmassief. Het was wel erg bewolkt. We kwamen langs het dorpje Borée, waar iets buiten het dorp een veld waar reusachtige stenen liggen uit de oudheid. In 2008 hebben twee beeldhouwers een eigentijds megalithisch werk op de 70 stenen achter gelaten, prachtig om te zien. Vervolgens reden we naar de top van de Mont Mézenc op 1520 meter hoogte en ons hoofd in de wolken. Jammer dat we het uitzicht misten. Hier wel even ons broodje op gegeten. Opvallend was dat we zodra we over de top het bos uitreden we weer volop zicht hadden. We reden een route waar overal in het glooiende landschap toppen van voormalige vulkanen uitstaken. We stopten bij de Gerbier-de-Jonc, een van deze vulkanische rotsen. Omdat er regen op komst was zijn we maar niet aan de klim begonnen. Voor het uitzicht hoefde je het niet te doen. We reden door naar de Ferme du Bourlatier, een grote geheel gerestaureerde herenboerderij uit de 17e eeuw. We moesten een half uur wachten voor hij open ging, maar dat is in de camper niet erg, want je pakt gewoon even een boek en kan rustig gaan lezen. Wij vonden het wachten de moeite waarde. De stal is 50 meter lang en 10 meter breed. met kleine raampjes en een laag plafond en hele dikke muren gemaakt van basaltstenen, ook gebruikt voor de pilaren. Het heeft een houten plafondconstrucie met een dakbekleding van dunne plaatstenen gevonden in het vulkanisch gebied. Er lag wel 150 ton van die stenen op het dak. Binnen hebben we een film gezien hoe die stenen op het dak worden gelegd. Naast de stallen was nog een ruimte waar geleefd werd. Er zat nog een mooie oven in.
Hierna zijn we doorgereden naar Lac-d' Issarles. Het regende , dus we hebben 's avonds niet veel meer gezien. De volgende morgen regende het ook nog, maar volgens de app zou het in de loop van de middag opknappen. En dat klopte. We hadden een rondwandeling om het meer gepland. Vlak bij het dorp in de bosrand waren nog een paar oude grotwoningen die uitkijken op het meer. Een daarvan was ingericht. Op een gegeven moment konden we kiezen tussen een gemakkelijke en moeilijke route. Wij deden voor de verandering maar eens de gemakkelijke. Ergens bij een zijpaadje zagen we iets hoger een prachtige reuzenzwam zitten. Die moest natuurlijk op de foto. Het pad leek wel goed, maar hoe verder we kwamen hoe lastiger het werd. Dus toch maar weer terug naar het oorspronkelijke pad. Toen we weer terug waren bij de camper hebben we toch nog even buiten in het zonnetje kunnen zitten.
Gisteren zijn we weer verder gereden. Het eerste waar we stopten was bij de Cascade de Ray-Pic. Het was nog wel even klimmen om er te komen. Eerst stopten we aan de bovenkant van de waterval. Je ziet het water langs de basaltstenen naar beneden komen. Bij de tweede stop kon je de watervallen van onder zien, naast de grote liep ook nog een smallere waterval. Daarna zijn we doorgereden naar Thueyts, waar ons een stevige wandeling te wachten stond. Thueyts staat bekend om de oude gerestaureerde Pont du Diable. Daar zijn we door een smalle trap door een kloof naar toe gelopen. Over de brug ging het pad verder, maar dit was een ontzettend stenig pad. De postbode zou er blij mee zijn geweest, :) Maar wij niet, het was heel vermoeiend lopen. Uiteindelijk waren we blij dat we na alle het klimmen en dalen weer bij de camper waren. Voor vandaag was er veel regen voorspeld. We besloten om eerst naar de Intermarché te rijden, onze tank weer vol te gooien en een was in de machine te doen. Daarna hadden we volop de tijd om boodschappen in te slaan. Omdat we geen extra krat bij ons hadden hebben we de was maar in een winkelwagentje naar de camper gebracht. Na de lunch lag alles weer schoon in de kast en konden we weer vertrekken. We reden naar het mooie historische plaatsje Jaujac. We zijn eerst naar de top van de vulkaan lopen, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op het plaatsje. Onderweg een paar korte regenbuitjes, maar daar hadden we niet zoveel last van. Terug in Jaujac hebben we het oude gedeelte dat tegen een rots aanligt bekeken. Ongeveer 100 treden verder waren we boven. Deze klim was echt de moeite waard. Zonder al teveel regen kwamen we terug bij de camper, maar de hele avond komt het met bakken uit de lucht tezamen met onweer. Hopelijk kunnen we morgen weer wat ondernemen.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa