In Cascais liep een mooi fietspad langs de kust. Natuurlijk hebben we deze gedaan. Aan het eind van het fietspad liep een vlonderpad door de duinen, waar je ook weer een prachtig uitzicht had op de oceaan met hoge golven. In Portugal mag je meestal niet door het duinlandschap lopen en daardoor worden er vlonderpaden aangelegd om de natuur te beschermen. Ik kan me voorstellen als het druk dat je in een rij achter elkaar aan loopt. Hier hadden we nu nog geen last van.
In de middag had ik een afspraak gemaakt met een tandarts omdat er de vorige avond een hoektand uit mijn mond kwam. Dit was er een met een metalen pinnetje en de tandarts heeft hem voor tijdelijk weer netjes terug geplaatst. Goed werk.
De volgende dag gingen we met de trein vanuit Cascais naar Lissabon. We hadden een stadswandeling gedownload, omdat we geen zin hadden om uit te zoeken waar we allemaal langs wilden. Ons plan was om een beetje sfeer te proeven. De kerken en kastelen hadden we inmiddels wel gehad. Het was nogal een regenachtige dag en aangezien we een ov-kaart voor een dag hadden hebben we ons ook laten rondrijden met een oud trammetje. We hadden gelezen waar we het beste konden instappen en welke lijn om ons langs de belangrijkste punten van Lissabon te laten rijden. We hadden geen idee waar we uit moesten stappen en zijn tot het eindpunt meegereden. We waren trouwens niet de enigen, er waren er veel meer met hetzelfde plan. Op het eindpunt moesten we eruit en toen zijn we maar in een ander tramnummer gestapt die ons weer terug bracht op een stuk wandelroute die we nog niet gehad hadden. Het leukste in Lissabon vond ik de oudste boekhandel van de wereld. Tevens zijn we in een heel mooi huis geweest wat ons deed denken aan de huizen in Marokko waar we in zijn geweest. Rond de centrale hal waren in de ruimtes winkeltjes gevestigd. Het huis had meerdere verdiepingen met een prachtig trappenhuis. En als laatste zagen wij de lift die weer ontworpen is door een leerling van Eiffel. Hier stonden lange rijen voor om mee naar boven te mogen. Dit was voor ons niet belangrijk, we wilden hem alleen graag zien en dat is gelukt.
Na Lissabon hadden we voor even wel weer genoeg cultuur gesnoven en verlangden we naar rust in de natuur. De volgende dag zijn we dan ook in de mist naar Cabo de Espichel gereden. Op deze landpunt staat een verlaten klooster met een mooie kerk die nog wel functioneert. We hadden even een discussie of we hier zouden overnachten, omdat ik in de reviews had gelezen dat er nog wel eens werd ingebroken. Toen bleek dat er nog een camper bleef overnachten hebben we het er toch maar op gewaagd, want we wilden nog heel graag wandelen in deze prachtige natuur. Gelukkig hebben we heerlijk en zonder problemen geslapen.
De volgende morgen was het al snel een drukte van belang om ons heen. Er werden kraampjes en zitjes opgesteld. Wij zijn eerst toch maar gaan wandelen. Af en toe hadden we paden met flink wat uitdaging, maar we hebben er zeker van genoten. We zijn nog in de oude vuurtoren geweest waar nog oude generatoren stonden.
Terug gekomen bij de camper was de drukte nog lang niet voorbij. Het was die dag Maria Lichtmis en in de kerk werd 's middags een dienst gehouden waar nog veel mensen op af kwamen. Rond die tijd zaten er ook nog veel mensen op de terrasjes en dit bleef zo doorgaan tot zonsondergang. We zijn dus nog maar een dag langer gebleven en hebben de volgende morgen nog de voetsporen van de dinosaurussen opgezocht die in die omgeving hebben geleefd. Dat is ons gelukt. Raar idee hoor dat er zulke grote beesten hebben rondgewandeld.
Na deze wandeling gingen wij via een mooie route naar Setubal. Hier wilden wij overnachten om ons de volgende dag met de fietsen te laten overzetten met de ferry naar een schiereiland Troia. Maar helaas was de camping deze maand gesloten voor onderhoud en Setubal zo verschrikkelijk druk dat we niet een fatsoenlijke plek konden vinden. We werden er haast wanhopig van. Toen zijn we maar naar de ferry gereden en hebben ons met de camper over laten zetten. We wisten dat er aan het eind van het schiereiland in een dorpje een goede camperplek was. Wat waren wij blij dat we deze beslissing genomen hadden. De volgende dag de fiets gepakt en weer het schiereiland van 17 km lang en ongeveer een kilometer breed opgereden. In het begin nog een beetje mist, maar al gauw kwam de zon door. Je ziet aan beide kanten het water en zijn diverse strandjes op gegaan. Aan de ene kant is het wat meer wadachtig, met zoutpannen en rijstvelden. Het is een vogelrijk gebied.
Omdat Jaap nogal gek is van fotograferen van vogels hebben we de volgende dag nog een wandeling gemaakt tussen de rijstvelden waar het krioelde van de vogels zoals de zilverreiger, lepelaars, ooievaars en zwarte ibissen. Het heeft mooie plaatjes opgeleverd.
Omdat onze koelkast wat problemen gaf wilde Jaap graag nog een stuk rijden om te kijken of het aan de gastoevoer lag. Al rijdend gaat hij over op 12 volt en als de koelkast het dan beter gaat doen, wisten we waar we naar moesten kijken. Dit was inderdaad het geval en toen wij aankwamen op onze volgende camperplaats heeft Jaap het gelukkig kunnen repareren. Trouwens weer een schitterend plekje wat we morgen verder gaan verkennen.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa