Op zondag vertrokken we naar Zamosc, een van de meest oostelijke steden dicht bij Oekraïne. Een mooi stadje met een Rynek (marktplein) waar je niet omheen kunt. Er staat een prachtig raadhuis, met daarnaast een rij gekleurde en versierde huizen. Uiteraard ontbreken de terrasjes niet. Wij zijn ook op zoek gegaan naar de gerestaureerde synagoge en hebben een rondwandeling gemaakt over de stadsmuren.
De volgende dag zijn we doorgereden naar Lancut, wat bekend staat om zijn kasteel. Wij zijn hier niet binnen geweest, maar hebben een wandeling gemaakt door het park er omheen. Wij konden op een camperplaats op loofafstand hiervan overnachten. Dit was een keurig verzorgde plaats. Helaas hadden onze buren 's avonds "David Hazelhoff" op visite, die pas midden in de nacht vertrokken alvorens hun V8 zeker vijf minuten lang te laten draaien. De volgende morgen excuses van de beheerder, ze waren hier nog in pyjama op afgestapt, want de visite had ook het hek opengebroken om er uit te kunnen.
De volgende dag was naar een camping in Tyrawa Solina, in het dal van de rivier de San. We zijn eerst langs een paar Grieks katholieke houten kerken gegaan. Bij een van de kerken moesten we een behoorlijke klim maken door het bos. Toen we de buitenkant aan het fotograferen waren kwam er nog een groep bezoekers omhoog, met iemand met een sleutel, waardoor we het geluk hadden ook de binnenkant te mogen bewonderen. Daarna door naar de camping, die heel grote plekken hadden. Wij namen genoegen met een kleinere plek, waar al een schommelbank en een picknicktafel op stond, en er was nog genoeg ruimte voor onze camper inclusief luifel over. Wat ik wel bijzonder vond aan deze camping dat ze heel veel plastic speeldingen hadden voor de kinderen, zoals glijbaantjes , schommeleendjes, tractoren enz die je mee kon nemen naar je plaats, zodat je voor je kinderen een eigen speeltuintje bij je kampeerplek kon creëren. Er stond op de camping een bord met drie wandelingen van verschillende lengtes. Alle drie wandelingen hadden het eerste stuk gelijk. Wij wilden 's avonds na het eten nog even de kortste wandeling van 2,5 kilometer doen. Helaas stuitten we na ongeveer een kilometer op een hek, waar we niet zomaar overheen konden. Wij terug naar de receptie om te vragen hoe het zat. Een van de mannen daar ging met ons meelopen die kant op op zijn slippers en met een bierflesje in zijn hand. Hij kon ons duidelijk maken hoe we het hek open moesten maken, dus dan maar verder lopen. Helaas ontbrak verder iedere aanwijzing, dus samen met mijn fotootje van de kaart en de gps hebben we het uiteindelijk gevonden. We zijn maar twee keer verkeerd gelopen. De korte wandeling is uiteindelijk een van 6 kilometer geworden en we kwamen net voor donker weer terug op de camping. De volgende dag eerst de lange wandeling naar aanleiding van de kaart op de gps uitgezet en opnieuw geprobeerd of het nu wel wilde lukken. Maar helaas, op een gegeven moment hield het pad op en moesten we ons een weg banen dwars door de wildernis. Je kon niet zien waar je je voeten neer zette. Dit werd ons te gek en mede omdat het vreselijk broeierig weer was zijn we maar teruggelopen en hebben ons lekker met een boek onder de luifel geïnstalleerd.
Als volgende stond het natuurgebied de Bieszczady op het programma. We hadden een mooie rondrit door het gebied gevonden. Het was eerst de bedoeling om een overnachting bij het meer van Solina te maken. Dit is het grootste kunstmatige meer van Polen met een stuwdam van 650 meter. Helaas was het hier zo druk dat we hier langs zijn gereden en een rustige camping aan de rivier de San hebben gevonden. De rivier staat zo laag dat er delen droog staan. De campinggasten zochten midden in de rivier een plekje om hun stoeltjes neer te zetten. De kinderen konden hier heerlijk spelen, want het waterniveau was zeker niet hoger dan kniehoogte. De beheerder van de camping kon ons een mooie rondwandeling langs de rivier aanduiden. Heel gek dat je dat je dan een gevarenbord tegen komt met een beer erop. Gelukkig zijn we er geen tegen gekomen, al hoewel we er best graag een vanuit de verte hadden willen bespieden.
De volgende dag verder met de rondtocht tot in het zuiden bij Wetlina. Daar kon je wandelen naar het Polonina Wetlinska massief, volgens ons boekje een wandeling van 2.15 uur heen en terug. Waarschijnlijk zijn ze vanaf een ander punt gestart, want wij hebben zeker drie en half uur gelopen en zijn niet eens helemaal bovenaan geweest. Het was vreselijk zwaar met allerlei klimpartijen over de rotsen. Gelukkig hebben we het uitzicht van bovenaf wel kunnen bewonderen. Je kunt hier vandaan naar Oekraïne en Slowakije kijken. Wat was ik blij dat we weer bij de camper waren, hoewel we wel langs prachtige plekjes zijn gekomen.
Vandaag zijn nog langs een paar mooie kerken gereden in Radoszyce en Komancza. Daarna zij we op een eenvoudige camping met mooi uitzicht in Tylawa neergestreken om nog uit te rusten van de wandeling van gisteren.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa