De volgende morgen hebben we besloten om niet meer verder te zoeken naar de piramides. We hoorden dat er een grote laag aarde over is gestort waarop bomen groeien, dus een klim zou niet veel opleveren. We gingen verder naar Jajce. Hier hadden we een mooi plekje bovenop een tunnel. Naar beneden lopen kwam je bij de waterval. Dit hebben we in de middag bekeken samen met het aardige stadje Jajce. Er was veel moeite voor gedaan om het een aangename plek te maken. De volgende morgen gingen we nog wandelen naar de watermolentjes, vier kilometer verderop. Het was niet zo groot, maar je kan via houten paadjes tussen de molentjes doorlopen. Dit waren vroeger de graanmolens. Daarna zijn we door gereden naar Krupa na Vrbasu, waar ook een overnachtingsplek bij een waterval was. Een afslag wees ons naar de waterval, maar daarna waren er alleen maar bordjes in het Bosnisch. We hebben een heel eind gereden, tot we ontdekten dat we er allang voorbij waren. Dus maar op coördinaten opnieuw ingevoerd en teruggereden. We kwamen bij een prachtige plek. Als er een plek was waar ik energie ervaarde was het hier wel. Bij deze waterval waren er grotere watermolens, waarvan een nog in werking was om graan te malen. Jaap heeft er gelijk een paar kilo meel gekocht. En we mochten er blijven overnachten. Ze wees ons wel op een veel grotere plek bij een klooster, door het bos een paar honderd meter verderop , maar daar stond je op het asfalt, dus we bleven lekker bij deze mooie plek. Het was maar een kleine parkeerplaats, dus we konden het niet maken er langer te blijven, dus de volgende morgen weer verder gegaan, We reden Bosnië uit en Kroatië binnen. Bij Daruvar zijn we even gestopt. Dit was een kuuroordplaats in het verleden. Er stonden nog een paar mooie gebouwen in een parkje. Daarna door naar Virovitica, waar we vlakbij een mooi plekje vonden bij een vismeer. Hier hadden we nog tijd om een rondje erom heen te lopen. Het was af en toe wel even pad zoeken, want in het bos erom heen waren bomen gekapt, die de weg aardig versperden. We hadden een heerlijke rustige nacht. Door naar Slovenië waar we weer naar dezelfde plaats gingen als de heenweg, namelijk Ormoz. Nu zijn we daar op de fiets gestapt om wat meer van de omgeving te verkennen. Het blijft een mooie plek.
We hebben binnendoor wegen in Slovenië en Oostenrijk genomen, om de tol te ontwijken. Dit is nogal ingewikkeld voor campers boven de 3500 kg en de wegen zijn ook nog veel leuker. In Oostenrijk stopten we bij de Vogelgesang Klamm om ons weer in het zweet te lopen in deze prachtige kloof. Het waren wel heel wat trappetjes, dus we hebben regelmatig een kijkpauze ingelast. En uiteraard bovenin weer een waterval. Je mocht bij deze Klamm ook op de parkeerplaats blijven overnachten, maar Jaap kon geen plekje vinden waar we vlak konden staan. We hebben verderop bij Windischgarsten een prachtige plek bovenop een bergtop gevonden bij een soort avonturenpark, waar veel activiteiten, zoals boogschieten, bergbeklimmen overdag plaatsvonden. Er stond ook een uitkijktoren en je kon met een stoeltjeslift naar beneden. We hadden hier een prachtige zonsondergang.
We zorgden wel dat we voor de opening van het park weer weg waren, want er waren maar een paar parkeerplaatsen. Passau was niet meer zo heel ver, en omdat dit misliep op de heenweg vanwege het hoge water wilden we het opnieuw proberen. Er is een camperplaats aan de Donau, 3,5 kilometer van het centrum. Wij hier op de fiets naar toe, Passau is een niet zo grote stad omringd door drie rivieren. Allereerst door de oude binnenstad naar de punt van het schiereiland lopen, waar je ziet hoe de drie rivieren samenkomen. Toen zijn we door gelopen naar boven naar het het kasteel Veste Oberhaus. Ik had gezien dat hier in het museum een mooie tentoonstelling was van een Japanse kunstenaar, die met papier prachtige creaties maakte, waaronder de bekende Japanse lampen. Er werd gespeeld met licht en schaduw. Ik vond het prachtig, maar wel lastig om op de foto vast te leggen. Daarna konden we een toer maken door de Middeleeuwen. Per ruimte was een bepaald thema uitgewerkt. Leuk om te zien. Tenslotte kon je nog van boven foto's maken, waarop je de rivieren weer zag samenkomen. Weer beneden in het stadje hebben we nog de Domkerk van binnen bekeken. Helaas stond hij binnen in de steigers. In het kerkgedeelte was een kinderkoor samen met het orgel en een paar mannen aan het zingen. Ik vond het niet echt geweldig, want ze waren niet goed op elkaar afgestemd. Daarna maken dat we weer bij de camper kwamen, want er kwamen aardig donkere wolken boven drijven. We waren net op tijd, Jaap had net de fietsen weer op het rek toen het begon te regenen.
Vandaag snelweg rijden door Duitsland. Na vijf uren hadden we het bekeken en streken neer bij het kleine stadje Seligenstadt in de buurt van Frankfurt am Main. Dit stadje heeft een mooie oude stadskern met uiteraard weer de bekende vakwerkhuizen, en een ommuurd klooster, wat haast een stad op zich was, met een eigen molen, cafe, winkel enz. Ook hier was het weer heel dreigend en wij vonden het best wel koud. Een dikkere jas was zeker welkom geweest, dus wij bleven niet al te lang hangen. Morgen is het nog 350 kilometer naar huis. We kunnen terugkijken op een heel bijzondere reis. Ten eerste waren wij buiten de EU en zijn veel landen doorgetrokken. Iedere keer weer een andere munteenheid. En een nieuwe sim-kaart om internet te ontvangen. Deze installeren ging ook iedere keer op andere manier, soms een heel gepuzzel om het aan de gang te krijgen. Ik merkte bij mijzelf hoe vertrouwd het is om internet te hebben, we hebben het op diverse momenten echt gemist. Wat nog meer indruk heeft gemaakt is de verhalen over de oorlog die nog steeds zijn sporen heeft achtergelaten. Je ziet nog heel veel huizen met kogelgaten. Ook de mensen hebben het nog lang niet achter zich gelaten. Dit hoor je als je met ze praat. Als laatste heb ik van de gids uit Mostar het boek ontvangen welke haar moeder geschreven heeft over de tijd met haar gezin tijdens de belegering van Sarajevo. Erg indrukwekkend om te lezen. Het brengt wat je hebt gezien en gehoord bij elkaar tot een levensecht verhaal. Ik zal deze reis niet snel vergeten.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa