Inmiddels zijn we weer terug in Nederland. Het is fijn om weer onze kinderen en kleinkinderen te zien. En gezien het verloop van het coronavirus is momenteel met de camper op pad toch wel vol beperkingen. Bovendien kunnen we nu inspringen bij de opvang van de kleinkinderen.
Maar mijn laatste verslag wilde ik toch nog wat vertellen hoe het dagelijkse leven van de camperaar eruit ziet in Portugal. Rijdend onderweg zie je dat de dorpen op de doorgaande wegen een heel efficiënte manier hebben om de snelheid van 50 kilometer te handhaven. Allereerst hebben ze de straten geplaveid met kleine grijze steentjes, waardoor je automatisch de snelheid naar beneden haalt. Als er toch asfalt ligt komt er een waarschuwing dat de snelheid gecontroleerd wordt, door verderop een verkeerslicht te plaatsen, die als je te hard rijdt op rood gaat. Veel steden van enige betekenis hebben vaak mooie plekken aangewezen voor campers, met voorzieningen voor het lozen van vuilwater en innemen van schoon water, veelal gratis, en vaak op loopafstand van de binnenstad. Aantrekkelijk voor de camper dus om te gaan staan. En zo wordt er vermeden dat er campers door het centrum rijden en daar parkeerplaatsen in beslag nemen.
Voor de fietser zijn hier en daar toeristische fietspaden (ecopistas) aangelegd op voormalige spoortrajecten, dus met weinig hoogteverschillen. De normale wegen vonden wij niet prettig fietsen, omdat het verkeer hier nauwelijks aan gewend is, en met 80km/u langs je heen raast. Wat dat aangaat zijn we daar in Nederland wel mee verwend.
Hoe was het weer? We hebben wel wat regen en mist gehad, maak bijna nooit de hele dag. Sowieso merk je in de camper bijna elke druppel die valt, maar ook elk droog moment. De temperatuur was overdag tussen de 10 en 20 graden, voor ons een heerlijke temperatuur om actief te zijn. We werden regelmatig wakker in de mist, maar in de loop van de ochtend trok die weer op. In de bergen loop je het risico in de wolken te belanden, wat het uitzicht ernstig belemmerd. Dit vonden wij wel jammer. Maar de zon had toch wel de overhand. Wij hebben de hele winter prachtige bloemen gezien, wat wij in Nederland niet gewend zijn rond die tijd.
Voor onze boodschappen gingen wij vaak naar de grotere supermarkten. Wat hier opvallend is, is dat ze vaak een groot gedeelte van de parkeerplaats overdekt hebben, handig in de zomerse hitte. Helaas zijn die overkappingen vaak niet hoger dan 2.30 m en dat betekent dat er voor campers soms maar weinig plaatsen beschikbaar zijn, toch lost zich dat eigenlijk altijd weer op. In de winkels valt op dat er heel veel vitrines met vis zijn, veel meer dan vlees. Portugal is een echt visland. Ook gedroogde ingezouten vis zie je bijna in elke levensmiddelenwinkel. Bij de grotere supermarkten staan regelmatig wasmachines en wasdrogers, een handige combinatie, zodat je tijdens het wassen uitgebreid boodschappen kunt doen. Vaak kun je op die locaties ook de camper tanken, wassen en stofzuigen.
Portugal heeft ook last van processierupsen, voornamelijk de dennenprocessierups. Zij lossen dit deels op door plastic zakken aan de stam te hangen waarin de rupsen worden opgevangen. Anders dan de bij ons bekende eikenprocessierups, zitten deze 'nesten' niet op de stam, maar juist op de uiteinden van de takken, tussen de naalden.
We zagen regelmatig zwerfhonden in Portugal, veelal in goede conditie. Waarschijnlijk worden ze door de plaatselijke bevolking wel gevoerd. Eigenlijk weet je nooit of het zwerfhonden zijn, want honden aan de lijn, doen ze daar niet aan. Wij stonden op een gegeven moment vlakbij een schaapskudde met een herder. De schapen gingen 's avonds in het hok, de herder naar huis, en zijn drie honden bleven gewoon los rond lopen. Zij zwierven rond de campers, waar diverse mensen ze eten gaven. Ik kan me voorstellen dat mensen die zelf een hond bij zich hebben er wel last van hebben. Ook was er 's avonds vaak veel geblaf in de verte. Wij stoorden ons hier niet aan.
Al met al een hele ontdekking om zo lang in een land te verblijven. Portugal heeft veel afwisseling van natuur en cultuur. Wij hebben ons geen moment verveeld. De communicatie met de bevolking was soms wel lastig, de oudere generatie praat bijna geen Engels, soms wel wat Frans, maar daar zijn wij dan weer niet zo goed in. Over het algemeen was iedereen erg vriendelijk en geduldig, ook in het verkeer. Wij hebben er in ieder geval van genoten.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa