Zoals ik in het vorige verslag al vermeld had gingen we zaterdag naar de andere kant van het meer van Ohrid, namelijk een camping bij het plaatsje Ohrid. Hier vandaan kon je via de boulevard fietsen naar het oude stadje. Daar was het weer veel klimmen door smalle straatjes. Ohrid heeft heel veel karakteristieke kerkjes. Ook door de smalle straatjes was het leuk, maar wel erg druk. Na drie uur rondgelopen te hebben wij weer op de fiets naar de camping en hier lekker een duik nemen in het meer.
De volgende morgen zijn wij verder gereden langs het meer en onze eerste stop was de Bay of Bones. In het meer was op een platform een dorp gebouwd zoals ze via de archeologische vondsten hebben kunnen reconstrueren. We praten dan over de periode van 1200 tot 600 voor Christus. Daarna dan toch echt door naar Albanië. In de eerste plaats nog langs het meer van Ohrid wilden we graag gelijk Albanees geld en een simkaartje scoren. Het geld lukte nog, maar we konden nergens fatsoenlijk stoppen voor de sim-kaart. Dus dan maar verder rijden naar Korce. Hier konden we de camper wel kwijt vlak bij een internet winkel. We zijn daarna nog even door het stadje gelopen, maar het kon ons niet zo bekoren. Dan maar verder naar het zuiden richting Leskovik. Hier hadden wij een camping uitgezocht. Onderweg maakten we al gelijk kennis met de slechte wegen in dit deel van het land. Onze snelheid kwam meestal niet boven de 40 km per uur. We waren blij dat we eindelijk na twee uur rijden op de camping waren. Hier hadden we een mooi plekje langs een klein riviertje. Daarna door naar Benje. Na Leskovik begon een hele slechte weg. Deze zou niet onderdoen voor de "Gevaarlijksten wegen". Hier lag de snelheid tussen de 10 en 20 km. Het was maar 10 km lang, maar daar hebben we ruim een uur over gedaan. Daarna kwamen we gelukkig op een betere weg terecht. Over het uitzicht was trouwens niet te klagen, dat was fantastisch. In Benje waren heerlijk warme waterbronnen, waar veel mensen gebruik van maakten. We konden op de parkeerplaats overnachten, waar we gelukkig een plekje in de schaduw hadden en zijn twee keer in de bronnen geweest. Deze lagen vlakbij een mooie oude brug, die wel glibberig was door de gladde keien om overheen te lopen. Het was daar een leuke sfeer. We stonden daar met een hele groep campers bij elkaar.
De volgende dag naar Gjirokaster, voor mensen die Wie is de mol volgen, wel bekend. We hadden daar een camping waar de camper onder een overkapping kon staan. Dit is wel lekker met warm weer. Bovendien kon je hier gratis de wasmachine gebruiken en daar heb ik natuurlijk gebruik van gemaakt. Het was nog wel een stukje lopen naar de stad en bovendien was ons doel het kasteel op de heuvel. Een aardige klim dus. Voor het kasteel was de oude stad met smalle straatjes en leuke winkeltjes. Het kasteel viel ons wat tegen. Je had wel een mooi uitzicht over de stad. Omdat het behoorlijk warm was, hebben wij niet zo lang in de stad doorgebracht. De volgende dag zijn wij nog een keer terug gegaan voor een rondleiding door de Cold War Tunnel, welke Hoxha, de laatste dictator heeft laten bouwen ter bescherming tegen een nucleaire oorlog. Hier konden 200 mensen 3 maanden lang overleven. Deze tunnel is in het geheim gebouwd met behulp van gevangenen die in het kasteel opgesloten zaten. De plaatselijke bevolking wist hier niets van. Toen in 1991 het communisme hier aan zijn eind kwam en de bevolking de tunnel ontdekte hebben ze massaal bijna alle interieur vernield.Ze waren kwaad omdat deze alleen voor de elite bestemd was. Je zag nu alleen nog een paar restanten van zaken die de vernielingen overleefd hebben.
Na deze interessante rondleiding gingen wij weer verder trekken. Onze bestemming was de Blue Eye bij Saranda. Dit is een prachtig natuurverschijnsel waar het blauwe oog met een zwarte pupil in het midden in het water te zien is. Dit gat is zeker wel 50 meter diep. Je kunt hier een mooie wandeling om het meer maken. Naast de officiële parkeerplaats was een soort weiland met weggetjes waar een groep campers bij elkaar stonden. Wij vroegen of je hier vrij mocht staan en toen dit bevestigt werd hebben wij een mooi plekje gevonden weer aan een riviertje. We hebben hier heerlijk rustig kunnen overnachten. De volgende morgen kwam een man echter verhaal maken dat het zijn grondgebied was en dat wij allemaal moesten betalen. Dit ging er nogal schreeuwerig aan toe en niemand vertrouwde het en gaf hem geen geld. Wij zijn toen maar opgestapt, want wij wilden toch vroeg in Butrint zijn in verband met de warmte. Butrint is een schiereiland waar veel opgravingen zijn van de 8e eeuw voor Christus tot vele periodes daarna. Er was veel te zien op dit eiland, zoals een oude basiliek, romeinse baden, een amfitheater en grote delen van de muur rondom zijn ook nog aanwezig. Heel interessant om hier rond te lopen. We zijn ook nog even met een pontje naar de overkant gevaren, waar nog een goedbewaarde ruïne van een kasteel stond. Op het heetst van de dag zijn we weer in de camper gestapt en hebben een mooi plekje aan het strand bij Borsh gevonden. Uiteraard hebben we even een koel bad in de Adriatische Zee genomen.
Vanmorgen waren we weer vroeg op, want we wilden een wandeling naar een niet zo gemakkelijke te bereiken strand maken, waar vandaan je een eind de kloof in kon lopen. Het was prachtig, maar oh zo warm, vooral op de terugweg in de zon naar boven klimmen. Wat was ik blij dat we weer terug waren. Je mocht daar blijven overnachten, maar het was daar zo'n vieze troep, dus we zijn maar weer gaan rijden. We kwamen over de LLogara Pass, met vele haarspeldbochten en prachtige uitzichten over de zee. Aan het eind van de pas zijn we gestopt in Orikum, waar we op een particulier terrein van de eigenaar zolang mogen blijven staan als we willen. Aan de overkant van de weg stap je zo weer het water in, wat we dus ook als eerste deden, om ons weer lekker fris te voelen. We hebben besloten hier nog een dag langer te blijven, maar hierover de volgende keer meer.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa