We hadden besloten om nog een paar dagen op de camping te blijven. De volgende dag gingen we op de fiets door het bos naar Viareggio, omdat daar marktdag was. En dat klopte, eindeloze kraampjes met allerlei kleding. Daar hadden we al snel genoeg van. We gingen op zoek naar de boulevard. Ook daar allemaal kraampjes met kleding. Er zijn nog een paar mooie gebouwen langs de boulevard overgebleven na een grote brand. Verder is deze nu in beslag genomen door de veelal luxe horeca. Er is misschien maar 10% van het strand vrij voor het publiek om even bij de zee te kunnen kijken. Je moet vaak dure strandstoelen (gemiddeld 15 tot 20 Euro per persoon per dag) huren of plaats nemen bij de horeca. Zelfs zwembaden zijn op het strand gebouwd. Ik moet er niet aan denken hier zomerdag te zijn.
Onze buurman op de camping vertelde dat het goed te doen was om naar Pisa te fietsen, afstand ongeveer 20 kilometer. Gezien onze ervaringen met het openbaar vervoer leek ons dit een goede optie, op een paar kleine stukjes drukke weg na ging het ook prima. Pisa is erg druk rond het Duomo complex en de scheve toren, verder valt het wel mee. We hebben nog een stuk langs de Arno gelopen, maar we vonden uiteindelijk de stad minder leuk als Lucca. Op de terugweg fietsen we verkeerd, en in plaats van onder een viaduct door te fietsen, kwamen we in een langere tunnel terecht, waar de auto's langs ons heen raasden. En we hadden uiteraard ook geen verlichting aan en het was te gevaarlijk om stil te gaan staan. Toen had ik het wel even heel benauwd. En we moesten dus terug omdat we verkeerd zaten, maar gelukkig was er aan de overkant een iets hoger gelegen voetpad, waar we over terug konden fietsen. Uiteindelijk dus weer een lange actieve dag.
De volgende dag zijn we toch maar weer verder getrokken. Onze eerste bestemming was Collodi, het stadje waar Pinokkio is "geboren". Het stadje is tegen een berg aan gebouwd. In de smalle straatjes met trappetjes kan geen verkeer komen. Wel een hele klim naar boven. Toen doorgereden naar Montecatini, een kuuroord. Op de camping werkt een Nederlandse vrouw en het bleek dat we in dezelfde stad onze kindertijd hebben doorgebracht en op dezelfde school hebben gezeten. Zij is twee jaar ouder en ik kende haar niet, maar zij kende wel diverse neven en nichten van mij. Leuk om oude verhalen op te halen. We gingen 's middags nog even de oude stad van Montecatini op de berg verkennen en ontdekken waar de funeculaire begon. De volgende dag zijn we via de olijfgaarden naar beneden gelopen, want er was openhuis in de Tettuccio Spa, een mooi gebouw uit de 16e eeuw. De rondleiding was echter alleen in het Italiaans, dus hadden wij alle tijd om foto's te maken. We vroegen ons af of we ook de baden zouden zien, maar aan het eind hebben we nog even met de gids gesproken en die vertelde dat de mensen er alleen maar kwamen kuren door het drinken van het water, goed tegen diverse ziekten. De campingvrouw vertelde nog dat er beneden heel veel badkamers waren, omdat men dan vervolgens helemaal leegliep. Die hebben wij niet gezien. Wij zagen ook weinig comfort, alleen mooie zalen en tuinen, maar geen ligstoelen of iets dergelijks. Daar had ik me toch iets anders bij voorgesteld, maar wel leuk om te zien.
De volgende dag weer afscheid genomen van mijn voormalig stadsgenootje en door naar Volterra, weer een oud stadje. Eerst weer veel trappen op om in het oude gedeelte te komen. We krijgen langzamerhand het gevoel dat we in Toscane in een groot openluchtmuseum aan het rondlopen zijn, met in ieder stadje net weer een ander accent. San Gimignano wilden we toch niet overslaan, maar we hadden eerst wel een rondwandeling rond de stad met mooie panorama uitzichten over het gebied en het stadje. San Gimignano staat bekende om zijn veel hoge torens. We merkten wel dat dit een publiekstrekker was. We hebben 's avonds weer een plekje bij een wijnboer gereserveerd, ergens tussen Florence en Siena in het Chiantigebied. We kregen hier een mooi plekje tussen de olijfbomen. Hier konden we vandaag een mooie wandeling maken en om half vijf zouden we gaan wijnproeven. Het bleek toch wel een bedrijf te zijn wat naar onze standaard erg dure wijnen maakt, alleen voor exclusieve restaurants. Naast een rondleiding kregen we ook nog uitleg hoe we de wijn moesten beoordelen op kleur, geur en smaak. Wel grappig om allemaal te horen, maar we schrokken wel een beetje van de rekening. Toch is het wel goed om de verschillen te zien tussen dit bedrijf en de vorige gastvrije wijnboer.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa