We bleven nog een dag in Cancale om een wandeling naar het noordelijkste puntje te maken, Pointe du Grouin. Dit liepen we via het Douanierspad, een langeafstandswandelpad langs de kust van Bretagne, ongeveer 1700 kilometer lang. Uiteraard liepen we hier een stukje van. Het was af en toe flink klauteren, maar we hadden prachtige uitzichten. Vanaf de punt kun je de Mont-Saint-Michel zien liggen. Die hebben we nu overgeslagen, want we zijn hier al twee keer eerder geweest. Uiteindelijk hebben we 18 kilometer gelopen, we hadden flink spierpijn naderhand. Maar wat een mooie wandeling!
De volgende dag begon met regen. Eerst maar even tanken en boodschappen inslaan en toen op weg naar Rotheneuf, langs de mooie kustweg. Zo'n 350 meter voor de camperplaats was de weg geblokkeerd en moesten we een omleiding volgen. Vanaf de andere kant bleek de weg naar de camperplaats ook geblokkeerd te zijn. Eerst maar eens een boterham eten. Wij wilden naar het sculpturenpark in Rotheneuf, maar die ging pas om twee uur open. We gingen nog maar een mogelijkheid proberen en zagen toen aan de achterkant dat er best veel campers stonden. Uiteindelijk kwamen we via erg smalle weggetjes weer bij de eerste blokkade terecht. We hebben toen maar het bord genegeerd in de hoop dat de weg pas open lag na de ingang van het camperpark en gelukkig was dit zo. Nadat we een mooi plekje hadden gevonden zijn wij lopend naar het sculpturenpark gegaan. Hier staan en liggen ongeveer 300 uit granietrotsen gebeeldhouwde figuren, gemaakt rond 1870. Deze stonden echter op een hele kleine oppervlakte en er waren velen al erg uitgesleten. Bovendien gingen de bezoekers ook rustig over de platliggende beelden heenlopen. Er waren ook nauwelijks paden te bekennen. Erg jammer, het viel ons wat tegen. Binnen 15 minuten stonden wij weer buiten en kregen gelijk een pak regen over ons heen. Gauw een schuilplaatsje zoeken. Het duurde gelukkig maar kort en toen zijn we via het strand weer teruggelopen. Sommige routes van het douanierspad lopen over het strand, maar er zijn alternatieven voor als het hoog water is.
De volgende dag zijn wij op de fiets gestapt om Saint-Malo te verkennen. Een erg leuke stad binnen de vestigingsmuren. Je ziet diverse eilandjes bij de kust, die bij eb beloopbaar zijn, net als bij de Mont-Saint-Michel. We zijn naar een van die eilandjes toegelopen. Hier is een museum gevestigd, maar die gaat pas per 1 juni open. Wij vonden het erg leuk om over de vestigingsmuren te lopen. Daarna hebben we de stad binnenin verkend en hebben genoten van een heerlijke lunch. Ook werden we op een gegeven moment weer verrast door een stortbui. We zijn toen het droog was maar weer vlot naar de camperplaats gefietst, want het rommelde behoorlijk in de verte.
De volgende dag op weg naar onze nieuwe bestemming. We reden over een stuwdam bij Saint-Malo, waar een getijdencentrale is geplaatst. Deze verzorgt 45% van de energievoorziening van Bretagne. Het verschil tussen hoog en laag water is per keer tussen de 8 en 13 meter, veel groter dan bij ons. We zagen diverse keren hoe snel het water zich verplaatst. Waarschuwingen om de getijdentabellen in de gaten te houden zijn niet voor niks. Je vindt ze bij alle relevante punten hangen.
Onze bestemming was een schiereiland, Saint-Jacut-de-la-Mer. Wij hadden best wel wat haast om hier te komen, want de vorige camperplaats was ook al helemaal volgelopen en we hoopten hier nog wel een plekje te vinden. De Fransen hebben namelijk een lang weekend, vanwege bevrijdingsdag op 8 mei. Gelukkig waren we nog op tijd en we hadden een heel mooi plekje aan de rand van de camperplaats. 's Middags gingen we eerst de omgeving verkennen. We zitten dicht bij het leuke plaatsje en vlak bij de zee. De camperplaats liep inderdaad in de loop van de middag helemaal vol. De volgende dag gingen we weer naar de punt van het schiereiland lopen. De heen weg viel wat tegen. We bleven tussen de huizen lopen, hoewel ze wel doorgangetjes hadden gecreëerd met hoge heggen, waardoor je eigenlijk geen uitzicht hebt en de heggen mochten ook wel eens gesnoeid worden. De terugweg was veel interessanter. We hebben een hele poos op een bankje gezeten van het uitzicht genietend. We zagen door het terugtrekken van het water langzaam een weg ontstaan naar een paar eilandjes. Toen we weer gingen lopen zagen we een vrachtwagen die weg oprijden met een soort netten met voedingsbodem voor het vangen van schelpdieren. Er achteraan reed een tractor met mensen die waarschijnlijk moesten helpen met het uitladen en installeren van die netten. We liepen afwisselend over het strand en bovenlangs, Dit schiereiland staat bekend om zijn vele stranden. Bij eb zie je allemaal mensen met emmertjes lopen voor het verzamelen van schelpdieren. We kregen diverse keren van onze medecamperaars een emmertje aangeboden, maar dat is helaas niet aan ons besteed.
Vanmorgen begon weer met regen, maar rond een uur of tien werd het droger en weer de wandelschoenen aan. Nu gingen we een tocht maken over het zuidelijke gedeelte van dit schiereiland. De bestemming was een kasteelruïne (Chateau du Guildo) van rond de 1200. Ze hadden dit mooi gerestaureerd met trappen en uitleg, zodat je alles goed kon bekijken. Al met al weer een leuke wandeling. Helaas was het vanmiddag te winderig om lekker buiten te zitten, dus toen maar begonnen aan dit verslag. Het is een prachtige omgeving en heb veel zin om morgen weer verder te gaan met onze verkenning.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa